Όταν το κρέας γίνεται ψάρι

Ότι τα καταφέραμε πάλι με την τρόικα, περάσαμε αυτό που θέλαμε. Ότι στη διαπραγμάτευση των τελευταίων μέτρων, νικητής βγήκε η ελληνική πλευρά και γενικά τρίψαμε τη μούρη του Τόμσεν, με τα μπλε μάτια, στο χώμα.

Τώρα εμένα γιατί όλη αυτή η ιστορία του διαγγέλματος Σαμαρά μου θυμίζει αυτό που έκαναν κάτι παλιοί καλόγεροι, που ήθελαν βέβαια να φαίνονται ότι νηστεύουν 40 μέρες πριν το Πάσχα, αλλά ήθελαν να γεμίζουν και τις κοιλάρες τους.

Οπότε έκαναν κάτι πολύ απλό. Βάφτιζαν το κρέας ψάρι στο τραπέζι τους και κατασπάραζαν ό,τι κοψίδια και σπληνάντερα υπήρχαν πάνω στην αγία καλογερική τους τράπεζα.

Όμως το κρέας δεν γίνεται ψάρι και ιδιαίτερα όταν έχει να κάνεις με σκληρά οικονομικά μέτρα.

Γιατί και το 23% ΦΠΑ έμεινε στον τομέα της εστίασης. Και η φορολογία πετρελαίου θέρμανσης δεν χαμήλωσε. Και το χαράτσι της ΔΕΗ έμεινε. Και οι απολύσεις στο δημόσιο θα γίνουν. Και το deal Εθνικής-Eurobank χάλασαν οι τροϊκανοί.

Πού είναι ρε σύντροφοι η νίκη της ελληνικής πλευράς; Μήπως θριαμβολογούμε γιατί αυξήθηκε ο αριθμός των δόσεων για να εξοφλήσουμε τα χρέη στην εφορία;

Μα ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν αυτό. Γιατί ο κόσμος δεν είχε να πληρώσει τα χρέη του με τις πρώτες 12 ή 24 δόσεις που υπήρχαν και τις έκαναν τώρα 48 για να μειωθεί το ποσό των δόσεων. Αλλά τα λεφτά θα τα πληρώσουμε. Δεν τα γλιτώνουμε με τίποτα.

Όσο λοιπόν και να μας γλυκαίνει το χάπι ο πρωθυπουργός, όσο και να βαφτίζουμε το κρέας ψάρι, όσο και να στρογγυλεύουμε τα πράγματα, την αλήθεια για την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης με την τρόικα τη ζούμε καθημερινά στο πετσί μας και πονάει.