Ώρες ευθύνης για όλους
Μας πάνε για εμφύλιο –είναι φανερό πια αυτό. Έχω ζήσει την εποχή πριν τη χούντα των συνταγματαρχών και έχω την αίσθηση ότι ζούμε τους πρώτους μήνες του 1967, όταν οι λεγόμενοι κύκλοι της ανωμαλίας έστρωναν το χαλί για την επτάχρονη σκλαβιά μας.
Και τότε τα ίδια γινόντουσαν. Μία κοινωνική σύγκρουση παρακράτους και δημοκρατικών, αριστερών δυνάμεων. Αίμα στους δρόμους της Αθήνας. Φωτιές. Μίσος.
Σαράντα έξι χρόνια μετά η χώρα τρομαγμένη, αμήχανη, σοκαρισμένη, παρακολουθεί τους νεοναζί να εξευτελίζουν και βουλή και ιστορικές στιγμές και χώρους της Ελλάδας και την ίδια τη δημοκρατία. Παρακολουθεί «μπαχαλάκηδες» να καίνε, να σπάζουν και να μην τους ενοχλεί κανείς. Πολιτικούς να βρίζονται χυδαία μεταξύ τους και μία αστυνομία σε παράκρουση να τρέχει για να αντιμετωπίσει εστίες εκτροπής.
Ο οπαδός της Χρυσής Αυγής που σκότωσε τον οπαδό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κερατσίνι είναι η συνέχεια όσων φρικαλεοτήτων ζούμε εδώ και καιρό από το φίδι του φασισμού, που βγήκε από το αυγό και ο πρόλογος μίας εποχής που έρχεται και έχει πολλή βία και αίμα.
Ώρες ευθύνης για όλους. Σύγκλιση αρχηγών όλων των κομμάτων εδώ και τώρα υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για κοινό μέτωπο αντιμετώπισης αυτής της πολύ επικίνδυνης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί, αλλά με δημοκρατικά μέσα. Και τέλος στο πολύ μπλα μπλα για συνταγματικά τόξα, για μέτρα που πρέπει να ληφθούν με ήπιους τρόπους και απλές έγγραφες καταδίκες των κομμάτων της βίας από όπου κι αν προέρχεται.
Ώρες ευθύνης και για μας τους δημοσιογράφους, που όταν μυρίσουμε αίμα χυμάμε σαν τις ύαινες. Σταματήστε επιτέλους κοράκια της δημοσιογραφίας και της AGB να βυθίζετε αυτό τον τόπο στο χάος για να βγαίνετε πρώτοι στις τηλεθεάσεις.
Ώρες ευθύνης για τον απλό πολίτη, που πρέπει να αντισταθεί στο ναζιστικό θηρίο που μπήκε στο σπίτι μας, χωρίς όμως να πέσει στην παγίδα του εμφυλίου πολέμου, που κάποια κέντρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, θέλουν να βυθίσουν τη χώρα μας στην καταστροφή και στη διάλυση.
.jfif)
