«Μεγαλώσαμε και χάσαμε 385 χαμόγελα…»

Τι φταίει που χάσαμε την παιδικότητά μας; Οι ευθύνες, η σκληρή εργασία, οι υποχρεώσεις, η ωμή πραγματικότητα που μας προσγειώνει, η οικονομική κρίση, η ανεργία, η μειωμένη ψυχαγωγία και τόσα άλλα πράγματα που επιβαρύνουν καθημερινά τον μέσο ενήλικα...

Βλέπω παιδιά σε πάρκα και παιδικές χαρές να γελούν με την ψυχή τους, να ξεκαρδίζονται ακόμη και με τα πιο άνοστα αστεία. Πόσο τα ζηλεύω! Καθημερινά εύχομαι και ελπίζω να δοθεί μία παράταση στο παιδί μου και στα παιδιά όλου του κόσμου! Μία παράταση... γέλιου, παιδικότητας και ανεμελιάς!

Θυμάμαι τότε που ήμουν κι εγώ παιδί. Τότε που δεν αγχωνόμουν αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ σε όλες τις υποχρεώσεις. Τότε που είχα τον μπαμπά μου να πληρώνει τα φροντιστήριά μου και τους λογαριασμούς του σπιτιού. Εγώ μόνο το χαρτζιλίκι μου έπαιρνα και ήμουν τόσο ευτυχισμένη που θα έβλεπα τα παιδιά στην παιδική χαρά το απόγευμα.

Πλέον φτάσαμε στο σημείο να κοιταζόμαστε συνωμοτικά και κρυφοκοροϊδεύουμε κάποιους που γελούν συχνά. «Έλα μωρέ με τον ασόβαρο! Χάχας είναι δεν το βλέπεις;». Γιατί πολύ απλά όλοι ζηλεύουμε μέσα μας αυτούς που μπόρεσαν να αντισταθούν σε ό,τι κακό συμβαίνει καθημερινά γύρω μας. Σε αυτούς που κατάφεραν να μείνουν για πάντα παιδιά...

Καλή σας ημέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Επίσης μπορείτε να με βρείτε στο φυσικό μου περιβάλλον!