Απλώνεται ο «τραχανάς»

Ουσιαστικά σε ολόκληρο το 2013 θα ανακοινώνονται κινήσεις, νέα κόμματα και συσχετισμοί αναδιάταξης των παλαιών κομμάτων του διπολισμού της μεταπολίτευσης.

Αυτό μπορεί να μην γίνεται κατανοητό σε όλους από την πρώτη στιγμή, αλλά τα «μαντριά» έπεσαν μέσω Μνημονίων. Πολλοί πολίτες, συντηρητικοί κατά βάση και εγκλωβισμένοι στον βερμπαλισμό της αναφοράς των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ , ως «παρατάξεων» και όχι ως κομμάτων που εκφράζουν ψηφοφόρους παρατάξεων, νομίζουν ότι και η επόμενη Μεταπολίτευση θα είναι σαν την προηγούμενη. Κάθε μάλιστα πολιτική κίνηση τη συνδέουν με τη διαπλοκή, λες και οι δύο πόλοι της διαχείρισης της εξουσίας, τις προηγούμενες δεκαετίες δεν ήταν απευθείας εκπρόσωποι και υπάλληλοι ως προς τις αποφάσεις τους στη διαπλοκή.

Το κύριο ζήτημα στην Ελλάδα σήμερα είναι να υπάρξει εναλλακτική στην φιλογερμανική στρατηγική που χάραξε ο Κ. Σημίτης, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και ακολουθείται μέχρι σήμερα άσχετα με το ποιος είναι πρωθυπουργός και ποια κόμματα στην διακυβέρνηση της χώρας.

Μετά το τέλος της περιόδου Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου και Α. Παπανδρέου, η Ελλάδα ενεπλάκη σε μια τροχιά αυτοδέσμευσης στο άρμα του Βερολίνου, με προκάλυμμα , «προβιά», την ευρωπαϊκή αντίληψη και το ευρωπαϊκό νόμισμα. Αποτέλεσμα δεν ήταν μόνον η κατάσταση χρεοκοπίας της, που έγινε φανερή από το 2008. Αλλά η δρομολόγηση των Μνημονίων. Αυτό μάλιστα συνέβη παρά το γεγονός ότι ο κατεξοχήν γερμανικός παράγων στην Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά αντίστοιχα, που εκφραζόταν από τον Β. Βενιζέλο στο ΠΑΣΟΚ και την Ντόρα Μπακογιάννη στη ΝΔ, δεν υποστηρίχθηκε από τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς των δύο μεγάλων κομμάτων.

Αντίθετα στη διαχείριση της εξουσίας βρέθηκαν τα «χρυσά παιδιά» του Χάρβαρντ. Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς. Το λάθος που βρεθήκαμε εδώ βρίσκεται στην αντίληψη της παρέμβασης της διαπλοκής στη βάση των Ελλήνων εκδοτών, άμεσα εμπλεκόμενων στις κατασκευαστικές και στα «μεγάλα έργα». Την ίδια στιγμή που η ελληνική διαπλοκή και μάλιστα το καθαρά γερμανοκινούμενο κομμάτι της, είχε απλώσει τα πλοκάμια της στις έδρες και τις χορηγίες του Χάρβαρντ.

Ένα κομμάτι της ελληνικής διαπλοκής, ουσιαστικά, είχε ήδη από τη δεκαετία του '90 διεθνοποιηθεί, περνώντας και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Την ίδια στιγμή το κύριο σώμα της διαπλοκής, με την «επαρχιακή» και περίκλειστη νοοτροπία του, επέμενε στην απομονωμένη λόγω διαφθοράς Ελλάδα, στον «διορισμό υπουργών μέσω της στήριξης των εκδοτικών συγκροτημάτων του ελληνικού κατεστημένου, στην ανάληψη έργων και κοινοτικών κονδυλίων, στην διασπάθιση χρήματος και την ιδιοποίηση κεφαλαίων του δημοσίου μέσω των off shore.

Οι Έλληνες έκαναν επανάσταση απέναντι στο σύστημα διακυβέρνησης και την τάξη της Μεταπολίτευσης, προωθώντας την απέναντι στην διαπλοκή συνέχεια. Η επανάσταση εξελίχθηκε με την ψήφο τους στις εθνικές εκλογές, αλλά και στις εσωκομματικές διαδικασίες εντός του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η επανάσταση αυτή προδόθηκε, μέσω Βοστόνης, Μασαχουσέτης και Κολεγίου Αθηνών (το Κολέγιο που οργάνωσε μεταπολεμικά η αμερικανική αποστολή, αλλά στα ύστερα χρόνια της Μεταπολίτευσης παρέδωσε στους Έλληνες).

Ενώ λοιπόν έγινε προσπάθεια να αποφευχθεί μια νέα Γερμανοκρατία στην Ελλάδα, από τους Έλληνες και όχι από την αμερικανική ή τις άλλες ξένες πρεσβείες στην Αθήνα, τελικά όλα έπεσαν στο κενό. Η γερμανική επιρροή είχε φθάσει στο Χάρβαρντ, μέσω του Κολεγίου των Αθηνών, πριν ο Λαός κατορθώσει να δρομολογήσει την ανανέωση του πολιτικού του συστήματος, με πρόσωπα και στρατηγικές εθνικού προσανατολισμού. Όλα κατέληξαν σε Βατερλό.

Αυτό που σήμερα είναι μπροστά μας είναι το «άπλωμα του τραχανά». Το καλό, η πιθανότητα για τους Έλληνες είναι ότι η γερμανική Ευρώπη, τα Μνημόνια και η ύφεση είναι τόσο ακραίες καταστάσεις, που δεν μπορεί να γίνουν ανεκτές. Ο παραλογισμός των Βρυξελλών και του Βερολίνου, η εχθρότητα της ηθικής τους για τους Έλληνες είναι τέτοια που δεν τους επιτρέπει να οργανώσουν ένα σύστημα που να λειτουργεί δημιουργικά στην Ελλάδα. Από την άλλη η οικονομική γενοκτονία που έχουν επιβάλει είναι μαζική, ακουμπά και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της διεφθαρμένης τάξης της Μεταπολίτευσης.

Οι «σκοτεινοί ιππότες» της Siemens πλήττονται και αυτοί, γιατί το Ράιχ θέλει να οργανώσει μια Ευρώπη, άρα και μια Ελλάδα, πέρα από τα στενά συμφέροντα των εταιρειών, που συγκρούονται μεταξύ τους. Η ολότητα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους δεν μπορεί να βασισθεί στα «μαύρα ταμεία» και τους ανήθικους παραλήπτες σε επίπεδο αποικίας.

Το πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο τους επόμενους μήνες θα πάρει φωτιά. Η λύση στο ελληνικό ζήτημα δεν μπορεί να είναι τακτική στη βάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ούτως ή άλλως συνδέονται πολιτικά πλέον στη βάση της απλής αναλογικής, του «Ευρωπαϊκού Συναγερμού» που οραματίζεται ο Σαμαράς, με πρόσημο το «κόμμα Στουρνάρα» ή του συνασπισμού τύπου «Ελιάς» στην Κεντροαριστερά, που θέλει ο Βενιζέλος . Κινήσεις, όμιλοι, κόμματα, διασπάσεις θα απλωθούν από την Άκρα Δεξιά που βρίσκεται η «Χρυσή Αυγή», μέχρι την Αριστερά του παλαιολιθικού, σταλινικού τύπου, κόμματος της Αριστεράς του κατεστημένου, ΚΚΕ.

Το στοίχημα αυτή τη φορά θα είναι στον ευρύ πλουραλισμό προσώπων και κομμάτων, ούτως ώστε να μην μπορεί καμία «Σχολή του Χάρβαρντ» να εγκλωβίσει τους Έλληνες και την Ελλάδα στο νέο-αυτοκρατορικό παιχνίδι του Βερολίνου. Θα είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες και τα δεδομένα που στο «μάζεμα του τραχανά», δεν θα μείνει τίποτα από τους αρχιτέκτονες της γερμανικής Ελλάδας. Ούτε πολίτευμα, ούτε Σύνταγμα, ούτε διακυβέρνηση της χώρας Ή στην αντίθετη περίπτωση θα τους μείνουν τα πάντα. Θα είναι η Ελλάδα του Σημίτη. Αλλά τότε ούτως ή άλλως η Γερμανία θα έχει κυριαρχήσει και σε ολόκληρη την Ευρώπη, μέσω της Ένωσης, με τρόπο μη αναστρέψιμο.