Τα χαμένα παιδιά της Ευρώπης!
Για την Ευρώπη αυτή είναι μία πληγή που αντί να κλείνει, όσο περνά ο καιρός διευρύνεται και κακοφορμίζει. Ανά δύο λεπτά εξαφανίζεται ένα παιδί στις χώρες της ΕΕ και ένα παιδί κάθε μέρα στην Ελλάδα. Ετησίως ο αριθμός ανέρχεται σε 250.000 παιδιά! Πάντως, στην Ευρώπη της... δημοκρατίας και του... ανθρωπισμού, δεν δίνεται προτεραιότητα στις έρευνες για τα χαμένα ασυνόδευτα ανήλικα από τρίτες χώρες, σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά υπηκόους της ΕΕ...
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΚΑΡΟΥΝ
Της Γεωργίας Λινάρδου
Ο οργανισμός Missing Children Europe έχει την έδρα του στις Βρυξέλλες. Δραστηριοποιείται σε 25 χώρες της Ευρώπης και απαρτίζεται από τριάντα μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες ασχολούνται κυρίως με τα εξαφανισμένα παιδιά.
Το 80% των περιπτώσεων εξαφανίσεων αναφέρεται κυρίως σε παιδιά που φεύγουν από το σπίτι τους, άλλα που αρπάζονται από τον έναν εκ των δύο γονέων τους (περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης) και ασυνόδευτους ανήλικες μετανάστες.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Οργανισμού, μόνον το 2,5 έως 5% των περιστατικών αφορά σε απαγωγές παιδιών από κάποιον κακοποιό. Ειδικά δε για τους μικρούς φυγάδες, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Child Society, έχουν εννέα φορές περισσότερες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν από τα υπόλοιπα παιδιά.
Ποια είναι η εξέλιξη για έναν φυγά; Τα στοιχεία του Child Society υποστηρίζουν πως ένα στα έξι παιδιά που φεύγει από το σπίτι του, κοιμάται στο δρόμο. Ενα στα οκτώ κλέβει για να επιβιώσει και ένα στα δώδεκα, κινδυνεύει να πέσει θύμα κακοποίησης. Η Βρετανία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα με αυτό το θέμα. Εκατό χιλιάδες ανήλικοι κάθε χρόνο το σκάνε από το σπίτι τους.
Σε ό,τι αφορά στα ασυνόδευτους ανήλικους μετανάστες, εδώ εντοπίζεται η μεγάλη πληγή της Ευρώπης. Σύμφωνα με την βρετανική υπηρεσία ασύλου, το 60% των ασυνόδευτων παιδιών που φιλοξενείται σε κέντρα κοινωνικής φροντίδας, εξαφανίζεται και δεν βρίσκεται ποτέ. Απλά να αναφέρουμε ότι με βάση τα στοιχεία της Κομισιόν, μόνον το 2013, 12.690 ασυνόδευτοι ανήλικοι κατέθεσαν αίτηση για άσυλο σε κάποια χώρα της ΕΕ. Πάντως, το 50% των ασυνόδευτων ανήλικων εξαφανίζεται το πρώτο 48ωρο που πατά το πόδι του στην Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά μόνον τέσσερα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν συντάξει κανονισμούς και αντιμετωπίζουν σοβαρά το θέμα των ανήλικων αγνοούμενων μεταναστών. Επιπλέον σε τουλάχιστον δύο κράτη μέλη, σύμφωνα με τους ερευνητές του Missing Children Europe συμβαίνει το εξής τραγικό: τα ασυνόδευτα ανήλικα έχουν μικρότερη προτεραιότητα απ' ό,τι όλα τα υπόλοιπα παιδιά που εξαφανίζονται. Το σταθερό χρονικό διάστημα πριν ξεκινήσουν οι έρευνες αναζήτησης είναι πολύ μεγαλύτερο για τους μικρούς μετανάστες.
Στην Ελλάδα το 2013, σύμφωνα με τα στατιστικά της Ελληνικής Αστυνομίας, εξαφανίστηκαν 43 παιδιά από τα οποία βρέθηκαν τα 32. Το μεγαλύτερο ποσοστό αφορά στις ηλικίες από 13 έως 18 ετών. Οι αρχές υποστηρίζουν ότι ο κυριότερος λόγος που ένα παιδί μετατρέπεται σε φυγά, αφορά σε προβλήματα με την οικογένεια του. Το 2014 εξαφανίστηκαν 28 παιδιά και βρέθηκαν τα 18. Σύμφωνα εκτιμήσεις της ΕΛΑΣ: «σχεδόν κάθε μέρα εξαφανίζεται και ένας ανήλικος για διάφορες αιτίες. Είτε οικογενειακές, είτε ερωτικές, είτε ψυχολογικές και τις περισσότερες φορές για άγνωστες αιτίες ή για αιτίες οι οποίες δεν αναφέρονται».
Το 2014 η Ευρωπαϊκή Γραμμή βοήθειας: 116000, δέχθηκε 250.012 κλήσεις για εξαφανισμένα παιδιά εμφανίζοντας αύξηση κατά 179% συγκριτικά με τις κλήσεις που είχαν γίνει το 2012.
Σε ότι αφορά δε στο ποσοστό των παιδιών που εξαφανίζονται και αναφέρονται ως θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, στο Συμβούλιο της Ευρώπης υπάρχουν επίσημες αναφορές οι οποίες πιστοποιούν πως ένα στα πέντε παιδιά στις χώρες της ΕΕ., πέφτει θύμα σεξουαλικής βίας. Στο 85% των περιπτώσεων ο θύτης είναι κάποιος που γνωρίζει το παιδί και τον εμπιστεύεται. Στο 81% των παιδιών που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, αυτό τους έχει συμβεί στην ηλικία των 10 ετών και κάτω.
Οι άνθρωποι του Missing Children Europe εκτιμούν πως παρά το γεγονός ότι η εξαφάνιση, η εκμετάλλευση και η κακοποίηση παιδιών λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στην ΕΕ., ακόμη οι επίσημοι φορείς των κρατών δε γνωρίζουν επακριβώς την έκταση του προβλήματος διότι δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα. «Ο τρόπος που συλλέγονται τα δεδομένα δεν επιτρέπει τη σύγκριση και τη σωστή αξιολόγησή τους. Ως εκ τούτου, πολύ μικρό μέρος της πραγματικότητας μπορούμε να γνωρίζουμε σχετικά με τα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των παιδιών που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στην Ευρώπη», υποστηρίζουν οι ερευνητές.