Το Newsbomb στα άδυτα του Αλκατράζ (photos)
Βαριές σιδερένιες πόρτες, αποκρουστικές για οποιοδήποτε ζευγάρι ματιών. Μυρωδιά κλεισούρας, τοίχοι βαμμένοι στο πιο μίζερο πράσινο χρώμα, αλλά συγχρόνως και ξεβαμμένοι, δωμάτια «φιλοξενίας» μήκους 2,7 και πλάτους 1,5 μέτρων. Σήμερα, η φωνή ενός χαμογελαστού ξεναγού, τότε ο ψίθυρος ενός αυστηρού φύλακα. «Καλώς ήλθατε στις φυλακές του Αλκατράζ».
Στον «Βράχο» δεν είχες όνομα κι ας σε γνώριζε όλη η Αμερική για τις κομπίνες σου ή για μια φρικτή δολοφονία. Ήσουν ένας αριθμός, ο κρατούμενος νούμερο... κάτι. Δεν είχες και ελπίδα να τον εγκαταλείψεις. Κι ας απείχαν μόλις 2 χιλιόμετρα οι αποβάθρες του Σαν Φρανσίσκο. Έφτανες εκεί με τη φήμη του εκ των πιο επικίνδυνων κακοποιών της χώρας που ήταν αδύνατον να σωφρονιστεί από οποιοδήποτε άλλο ίδρυμα.
Al Capone, Robert Franklin Stroud, George "Machine Gun" Kelly, Bumpy Johnson, Rafael Cancel Miranda, Mickey Cohen, Arthur R. "Doc" Barker, James "Whitey" Bulger, Alvin "Creepy" Karpis, μερικοί από τους διασημότερους κακοποιούς που έζησαν πίσω από τα σίδερα της θρυλικής αυτής φυλακής. 1.576 ο συνολικός αριθμός τους, στα 29 χρόνια λειτουργίας της. Από το 1934, όταν και σταμάτησε να αποτελεί μια τυπική στρατιωτική φυλακή, μέχρι τις 21 Μαρτίου του 1963, ημέρα που ερήμωσε, ως αποτέλεσμα της πολύ κακής φήμης της, αλλά και των υπερβολικά υψηλού κόστους.
Στα 29 αυτά χρόνια, 36 κρατούμενοι επιχείρησαν 14 αποδράσεις. Δεν τα κατάφερε κανείς. Για την ακρίβεια, οι Τζον και Κλάρενς Άγκλιν και ο Φρανκ Μόρις βρήκαν τον τρόπο να υλοποιήσουν εν μέρει το φιλόδοξο σχέδιό τους με την πιο εξεζητημένη απόπειρα απόδρασης στην ιστορία. Δημιούργησαν τρεις κούκλες, τις τοποθέτησαν στα κρεβάτια τους σε θέση ύπνου και κατάφεραν να σκαρφαλώσουν τους σωλήνες εξαερισμού και να βρεθούν στην ταράτσα της φυλακής και λίγο αργότερα στο νερό. Ηταν 11 Ιουνίου του 1962.
Από τότε μέχρι και σήμερα, θεωρούνται αγνοούμενοι και όσοι γνωρίζουν το Αλκατράζ, λένε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα κατάφεραν. Τα πολύ παγωμένα νερά (λόγος για τον οποίο ήταν η μόνη φυλακή με ζεστό νερό για μπάνιο, ώστε οι κρατούμενοι να μην είναι σε θέση να συνηθίσουν το ψύχος) και τα ακόμα πιο ισχυρά ρεύματα αποτελούσαν εγγύηση αποτυχίας. Αν μη τι άλλο, έγιναν ταινία...
Η «μάχη του Αλκατράζ»
Η πιο αιματηρή και βίαιη απόπειρα απόδρασης σημειώθηκε στις 2 Μαΐου του 1946. Οι κρατούμενοι Bernard Coy, Joseph Cretzer, Sam Shockley, Clarence Carnes, Marvin Hubbard και Miran Thompson προσπάθησαν να αποσπάσουν τα κλειδιά της κεντρικής πύλης ώστε να βρεθούν στο εξωτερικό της φυλακής και να διαφύγουν με βάρκα. Όταν το σχέδιο δεν κύλησε όπως επιθυμούσαν, οι Shockley, Carnes και Thompson εγκατέλειψαν τη μάχη και επέστρεψαν στα κελιά τους. Οι υπόλοιποι τρεις αποφάσισαν να μην καταθέσουν τα όπλα. Κράτησαν ομήρους δύο φρουρούς τους οποίους τελικά σκότωσαν στις 4 Μαΐου, για να χάσουν με τη σειρά τους τη ζωή τους στη μάχη που ακολούθησε, για την οποία μάλιστα επιστρατεύτηκαν και πεζοναύτες.
Δεύτερο από δεξιά στον επάνω όροφο το κελί στο οποίο έζησε ο Αλ Καπόνε
Οι τέσσερις αρχιφύλακες
Έχοντας την τιμή να υπηρετήσουν το αμερικανικό κράτος ως αρχιφύλακες του ιδρύματος, οι James Aloysius Johnston (1934-1948), Edwin Burnham Swope (1948–1955), Paul Joseph Madigan (1955-61) και Olin Guy Blackwell (1961-1963), εξασφάλισαν μια θέση στην ιστορία. Με διαφορετικές αρχές και απόψεις για τον σωφρονισμό, ο κάθε ένας τους είχε το δύσκολο έργο να επιβάλει την πειθαρχία και συγχρόνως να εξασφαλίσει την ασφάλεια των φρουρών και την όσο το δυνατόν καλύτερη καθημερινότητά τους.
Ο χώρος ψυχαγωγίας, πρώτο κτίσμα που συναντάς στον «Βράχο» φιλοξενούσε τα γλέντια των φρουρών και των οικογένειών τους ή πιο σωστά τις λίγες ευχάριστες παρενθέσεις στη μίζερη καθημερινότητα.
Ο «εμπορικός» Βράχος του σήμερα
Αντικρίζοντας τα κελιά και σκεπτόμενος ότι ακόμα και οι πιο αδίστακτοι κακοποιοί λύγισαν στη συγκεκριμένη φυλακή, ο επισκέπτης του Αλκατράζ δεν μπορεί παρά να νιώσει δέος. Συναίσθημα, το οποίο διατηρείται ζωντανό μέσα του, όσο κι αν κλονίζεται στη θέα σουβέρ, σουπλά, t-shirts, μπρελόκ και αφισών για όλες τις τσέπες.
Κατηφορίζοντας προς την αποβάθρα, η σχεδόν μόνιμα παρούσα ομίχλη σε κάνει να νιώθεις όπως ο Frank Weatherman ή AZ-1576, τελευταίος κρατούμενος που πέρασε την πόρτα του λέγοντας 'Alcatraz was never good for nobody' (το Αλκατράζ δεν υπήρξε ποτέ καλό για κανέναν)...
Σχετικές ειδήσεις
Trending
.jpg)
