WSJ: «Η ελληνική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να είναι ήπια»

Η Ελληνική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να είναι ήπια» αναφέρει σε άρθρο της η Wall Street Journal, προσπαθώντας να θέσει επί τάπητος τα σενάρια που διακινούνται για το ελληνικό χρέος.

«Προσθέστε κι άλλο ένα λήμμα στο λεξικό της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους: Ήπια αναδιάρθρωση, ένας όρος που ορισμένοι κοινοτικοί ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν για να περιγράψουν το πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να έρθει σε συνεννόηση με τους πιστωτές της για τα χρέη της», ξεκινά το δημοσίευμα.

Η διαδικασία αυτή, αναφέρει η εφημερίδα, περιλαμβάνει τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες και άλλους επενδυτές που διαθέτουν ελληνικά ομόλογα, προκειμένου να έρθουν σε συμφωνία για την αλλαγή στο χρόνο λήξης των ομολόγων. Άλλωστε, η Ελλάδα θα πρέπει να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της στις αγορές το 2012 και τα επόμενα πέντε χρόνια, καλείται να αποπληρώσει τα 110 δισ. ευρώ που δέχθηκε ως δάνειο από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ.

«Γιατί οι επενδυτές θα πρέπει να δεχθούν την προσφορά; Όχι για την καλοσύνη τους βέβαια» επισημαίνει το δημοσίευμα. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, οι επενδυτές συμφωνούν, επειδή θεωρούν ότι η επιχείρηση ή η χώρα βρίσκεται υπό τις πύλες τις χρεοκοπίας, η οποία πιθανόν θα αποφευχθεί εάν συμφωνήσουν στην αλλαγή του χρόνου λήξης των ομολόγων.

Από την άλλη, η ΕΕ μπορεί να αντιμετωπίσει άλλο πρόβλημα. «Σε καταστάσεις όπου η χρεοκοπία βρίσκεται προ των θυρών, η απειλή της στάσης πληρωμών εγείρει ζήτημα αξιοπιστίας» αναφέρει το ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, στην ελληνική περίπτωση, οι ομολογιούχοι μπορεί να μην πιστέψουν ότι η ΕΕ μπορεί να πάρει πίσω τα δάνεια που παρείχε στην Ελλάδα

Ωστόσο, κοινοτικοί αξιωματούχοι αντιτίθενται σε μια «ευρεία αναδιάρθρωση» για την Ελλάδα, θέση που στήριξε και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Αυτό σημαίνει ότι το “haircut”, δηλαδή η αισθητή μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων, παραμένουν εκτός των συζητήσεων.
Ένα άλλο ζήτημα που περιπλέκει την κατάσταση, αναφέρει η Wall Street Journal, είναι το γεγονός ότι τα ελληνικά ομόλογα δεν περιέχουν ρήτρες συλλογικής δράσης, οι οποίες επιτρέπουν σε μια μεγάλη πλειοψηφία ομολογιούχων να επιβάλλουν συμφωνίες αναδιάρθρωσης σε όλους τους κατόχους.

Για να πετύχει μια «ήπια» αναδιάρθρωση, θα πρέπει να υπάρξει και μια απειλή που να πλανάται στο παρασκήνιο. Άλλωστε, το υψηλό δημόσιο χρέος της Ελλάδος, ίσως αναγκάσει τους πολιτικούς της ευρωζώνης να αρνηθούν, αργά ή γρήγορα, να το αποπληρώσουν.

Μια άλλη επιλογή είναι για την Ευρώπη να βάλει στο τραπέζι το όπλο της «σκληρής» αναδιάρθρωσης. Αλλά αξιωματούχοι της Κομισιόν και της ΕΚΤ δείχνουν τρομοκρατημένοι για τις συνέπειες που θα έχει για τις τράπεζες και τις αγορές η επιλογή της ελληνικής χρεοκοπίας.

Ο συντάκτης του δημοσιεύματος θεωρεί ενδιαφέρουσα ιδέα αυτή που διατύπωσε η Φράνσις Φιτζέρμπερτ-Μπρόκχοουλς, δικηγόρος της λονδρέζικης «White & Case» που έχει αναλάβει έναν σημαντικό αριθμό υποθέσεων αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους. Η δικηγόρος δήλωσε ότι ένας τρόπος να ενθαρρύνει κανείς τους ομολογιούχους να αποδεχθούν την «εθελοντική» ανταλλαγή, θα ήταν η άρνηση της ΕΚΤ να αποδεχθεί τα παλιά ομόλογα ως εγγύηση.

Διαβάστε περισσότερα στο Newscode.gr