ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ: Πωλούν τα όργανά τους για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους

«Δανείστηκα χρήματα από επτά ή οκτώ διαφορετικές μη-κυβερνητικές οργανώσεις και χρωστώ περισσότερα από 1.200 ευρώ. Δεν έχω να τα δώσω πίσω, οπότε πρώτα αναγκάστηκα να πουλάω στο δρόμο μικροέπιπλα ή κουζινικά σκεύη προκειμένου να μαζέψω κάποια λεφτά, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερα. Είμαστε μια φτωχή κι αβοήθητη οικογένεια», τονίζει ο Μοχάμαντ Ακτάρ Αλάμ από την πόλη Καλάι στη Βρετανίδα ρεπόρρτερ Σόφι Κάζινς.

«Βρήκα έναν μεσάζοντα που μου εγγυήθηκε πως αν έδινα το ένα μου νεφρό θα μπορούσα να κερδίσω κάπου 5.000 ευρώ. Συμφώνησα να το κάνω και μπήκα σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο στη [πρωτεύουσα της χώρας] Ντάκα προκειμένου να υποβληθώ στην χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης του νεφρού μου». Ο 33χρονος άντρας ουδέποτε έλαβε το ποσό που του υποσχέθηκε ο... καλοθελητής μεσάζοντας. Κι όχι μόνο αυτό: βγήκε απ' το νοσοκομείο σε ημι-παράλυτη κατάσταση, τυφλός από το ένα μάτι και ανήμπορος να κινηθεί όπως πριν.

«Ο γιατρός μου είπε πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, αλλά πλέον δεν είμαι σε θέση να σηκώνω βάρη», προσθέτει ένας άλλος παθών, ο Μοχάμαντ Μοκαράμ Χοσέν αποκαλύπτοντας την ουλή από την δική του επέμβαση.

Αλλοι, γράφει το BBC, αντι για νεφρό αναγκάζονται να διαπραγματευθούν την πώληση ενός τμήματος του συκωτιού του, σε τιμές που συχνά φτάνει τα 5.000 ευρώ.

«Κάποιος με έπεισε πως αν έδινα μέρος από το ήπαρ μου, θα έσωζα τη ζωή ενός ανθρώπου από τη Σιγκαπούρη. Οπότε, για 5.000 ευρώ, δέχτηκα να το κάνω», επισημαίνει ο 24χρονος Μοχάμεντ Μεχεντί Χασάν, που πλέον, μετά την επέμβαση, αντιμετωπίζει προβλήματα ακράτειας και πρέπει να ουρεί 50-60 φορές την ημέρα! Και φυσικά, κι αυτός δεν έλαβε ποτέ του το συμφωνηθέν πόσο παρά μόνο 1.500 ευρώ - ούτε καν το εν τρίτο.

«Οι υπάλληλοι συγκεκριμένων ΜΚΟ με δανειοδοτική δραστηριότητα, όπως η Grameen Bank και η BRAC, κάθονται επί ώρες στο σπίτι του ανθρώπου που τους χρωστάει, ενώ συχνά επιδίδονται σε προσβολές ή απειλές πως θα τους καταγγείλουν στην αστυνομία», καταγγέλλει ο καθηγητής Ανθρωπολογίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν Στέιτ, Μονίρ Μονιρουτζαμάν που μελετάει το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων στη ΝΑ Ασία τα τελευταία 12 χρόνια. Θεωρητικά η λήψη ανθρωπίνων οργάνων στο Μπανγκλαντές είναι παράνομη, εκτός αν ο λήπτης είναι συγγενής πρώτου βαθμού.

Οι επεμβάσεις πραγματοποιούνται συνήθως σε ιδιωτικές κλινικές ή σε νοσοκομεία στην Ινδία και τη Σινγκαπούρη, όπου οι ενδιαφερόμενοι και έμποροι εμφανίζονται ως συγγενείς. Ωστόσο, δεν είναι λίγα τα νοσοκομεία που προχωρούν πρώτα σε μια εξέταση DNA, πριν προβούν στην επέμβαση.

Εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι η μαύρη αγορά ανθρωπίνων οργάνων η οποία παραδοσιακά εδραζόταν στην Ινδία, το Περού, την Κίνα και τις Φιλιππίνες, πλέον επεκτείνεται ακόμη και στις χώρες της Ευρώπης που έχουν πληγεί από την κρίση και τα φτωχά Βαλκανικά κράτη όπως η Σερβία ή και στις Η.Π.Α, όπου πρόσφυγες πωλούν τα νεφρά τους μέσω ιστοσελίδων όπως το Craigslist, συχνά για να βγάλουν τα προς το ζην.

Οι περισσότεροι αγοραστές προέρχονται από χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιταλία και η Ιαπωνία. «Είναι άνθρωποι που κινδυνεύουν να πεθάνουν αν δεν κάνουν μεταμόσχευση κάποιου οργάνου. Επιπλέον υπάρχουν «χρηματιστές» οργάνων που κανονίζουν τις συμφωνίες μεταξύ πωλητών και αγοραστών», λέει η Σουζάνε Λουντίν, καθηγήτρια Εθνολογίας του πανεπιστημίου του Λουντ στη Σουηδία.