Για τον Παύλο!

Χάρηκα πολύ, όχι σαν οπαδός του Παναθηναϊκού, αλλά ως Έλληνας για το 6ο πρωτάθλημα Ευρώπης στο μπάσκετ, που πήρε ο Παναθηναϊκός στη Βαρκελώνη.
Ίσως γιατί είμαι κι εγώ ένας από όλους αυτούς που χρειαζόμαστε αυτήν την εποχή, τη γεμάτη σκουριά και μελαγχολία, ένα κάποιο χαμόγελο κι ένα ψήγμα εθνικής υπερηφάνειας για την Ελλάδα! Και αυτό μας το έδωσε χθες ο Παναθηναϊκός.

Και ήταν διπλή η χαρά μου, γιατί ξέρω ότι αυτό το Κύπελλο Ευρώπης είναι κι ένα μεγάλο δώρο στον άνθρωπο – σύμβολο του Παναθηναϊκού, τον Παύλο Γιαννακόπουλο, που δεν μπόρεσε να πάει στη Βαρκελώνη για προσωπικούς λόγους.

Αυτό το Κύπελλο, όπως κι όλα τα’ άλλα του μπασκετικού Παναθηναϊκού του ανήκει, όπως του ανήκει κι αυτή η ομάδα πρότυπο, που κάνει το όνομα της Ελλάδας να λάμπει σήμερα σε όλον τον κόσμο. Γιατί όταν ο μεγάλος αρχηγός Διαμαντίδης σήκωσε Κυριακή βράδυ το κύπελλο Ευρώπης στο γήπεδο της Βαρκελώνης, έμοιαζε να σηκώνει την Ελλάδα μέσα από τις στάχτες της και την κακομοιριά της.

Κρίμα που δεν ήταν εκεί ο Παύλος Γιαννακόπουλος για να το χαρεί. Αυτή η ψυχή του Παναθηναϊκού που έχει ξοδέψει μια μεγάλη περιουσία για το «τριφύλλι», πάντα σεμνός και πάντα χαμηλού προφίλ πρόεδρος. Τον ξέρω χρόνια ως δημοσιογράφος, όχι σαν φίλος. Είναι ίσως ο μόνος πρόεδρος αθλητικού σωματείου πρωταθλητών, που δεν χρησιμοποίησε τη δύναμη του Παναθηναϊκού για τα επιχειρηματικά, οικονομικά του συμφέροντα.

Δεν χρειάζεται ο Παύλος Γιαννακόπουλος τα δικά μου καλά λόγια, ούτε κι εγώ έχω απολύτως κανένα λόγο να τον χαϊδεύω δημόσια, ακόμα κι αν δουλεύω στην DPG του γιου του Δημήτρη.

Ξέρουν πολύ καλά όλοι ότι τέτοιες επαγγελματικές εξαρτήσεις δεν είχα ποτέ μου.

Δεν χρειάζεται, λοιπόν, από εμένα ο Παύλος τη βεβαίωση ότι και το 6ο Κύπελλο Ευρώπης είναι δικό του! Όπως δεν χρειάζεται αυτός ο σεμνός άνθρωπος και η καλή ψυχή του Παναθηναϊκού, τη δική μου έκφραση της εκτίμησης του κόσμου.

Το έχουν κάνει ήδη πολλές φορές οι φίλαθλοι του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, που φωνάζουν συχνά στο ΟΑΚΑ, τη γνωστή φράση: «Παύλε Θεέ, πάρε την ΠΑΕ».