Ο στρατηγός που συγκίνησε τον Δένδια!
Πίσω από τα γαλόνια...και τη σοβαρότητα της στρατιωτικής στολής, υπάρχουν άνθρωποι που αναγνωρίζουν τις πατριωτικές πράξεις των υφισταμένων τους. Τον υποστράτηγο κ. Αλκιβιάδη Στεφανή, δεν τον "βαραίνουν" τα γαλόνια του. Είναι πάνω απ' ολα άνθρωπος και δεν διστάζει με υπερηφάνεια να αφηγηθεί στον υπουργό Εθνικής Αμυνας, δύο απρόοπτα περιστατικά που έγιναν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής άσκησης«Λεωνίδας ο Ρόδιος».
Η περιγραφή που έκανε ο διοικητής της 95 ΑΔΤΕ για δύο έκτακτα περιστατικά
Ο υποστράτηγος «καθήλωσε» με την περιγραφή του, τον κ. Νίκο Δένδια αλλά και όσους ήταν παρόντες. Ο διοικητής της 95 ΑΔΤΕ περιέγραψε την εξέλιξη της άσκησης «Λεωνίδας ο Ρόδιος» αλλά και μερικά απρόσμενα συμβάντα, που συγκίνησαν περισσότερο.
Ο αφηγηματικός λόγος του υποστράτηγου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κ. Δένδια.
Πως ακριβώς περιέγραψε την άσκηση, χωρίς μάλιστα να περιαυτολογήσει καθόλου; Είναι σίγουρα παράδειγμα προς μίμηση.
Η αφήγηση
Δημοσιεύουμε την αφήγησή του, γιατί σίγουρα θα τραβήξει και την προσοχή των αναγνωστών. Ο διοικητής της 95 ΑΔΤΕ αναφέρθηκε σε δύο γεγονότα τα οποία συνέβησαν στο Καστελόριζο,
Το πρώτο περιστατικό
Υπαξιωματικός των καταδρομών ανεβαίνει στη Ρόδο για να κάνει ρίψη με... εκπαιδευτικό. Κατά τη διάρκεια της μέρας εκείνης πηγαίνει σε κατάστημα παιγνιδιών και πληρώνει από την τσέπη του 720 ευρώ αγοράζοντας μικρά δώρα για τα παιδιά όλων των στελεχών εδώ. Έρχεται εδώ, τα δίνει στον κύριο διοικητή και του λέει: "Νιώθω τη μονάδα οικογένειά μου, νιώθω ότι είμαι σπίτι μου, είμαι συγκινημένος που υπηρετώ εδώ. Κύριε διοικητά, σας παρακαλώ πολύ, αυτά είναι τα δώρα για τα παιδιά". Την μέρα που έγινε η τελετή ο καταδρομέας έφυγε από συστολή κι ευγένεια προφασιζόμενος ότι είναι αδιάθετος. Βέβαια ο κύριος Διοικητής τον πήρε τηλέφωνο και είπαν όλα τα παιδάκια "ευχαριστώ πολύ"». Αυτή είναι η μία πράξη, η οποία καταδεικνύει την οικογένεια που είναι εδώ.
Το δεύτερο περιστατικό
Νύχτα, ο κύριος διοικητής τηλεφωνεί και μου λέει «έχω στρατιώτη με 41 πυρετό στη Στρογγύλη". "Μπορείς να τον πάρεις;» ρωτώ και παίρνω καταφατική απάντηση. Φεύγουν με τη βάρκα με άσχημο καιρό. Ο στρατιώτης είναι κουλουριασμένος, σκεπασμένος με μια κουβέρτα. Ξαφνικά το όπλο του γλιστρά και πέφτει πάνω του, ο καταδρομέας σπεύδει μπροστά να τον γλιτώσει και το όπλο πέφτει μπροστά στο στόμα του καταδρομέα. Από τη θαλασσοταραχή και την ένταση της στιγμής έσπασαν δυο δόντια του καταδρομέα. Ο καταδρομέας παίρνει νερό από τη θάλασσα, πίνει, φτύνει και ρωτά τον στρατιώτη "Είσαι καλά;". Νάτος ο καταδρομέας, δεν έχει προλάβει να βάλει δόντια αλλά είναι υπερήφανος που διακόμισε τον στρατιώτη στους γιατρούς. Αυτές οι πράξεις καταδεικνύουν και αποδεικνύουν και είναι προς επίρρωση των όσων είπατε για την περιοχή. Είναι ιδιαίτερη, το αναγνωρίζουν όλοι αυτό και κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο. Είμαστε πολύ υπερήφανοι».
.jpg)
.jpg)
