Δικαιώματα: Για τα 15 παιδιά στις Φυλακές της Θήβας!

Της Γεωργίας Λινάρδου

Εδώ και χρόνια ακόμη και θεσμικοί παράγοντες αυτής της χώρας, πέραν από οργανώσεις και ανθρωπιστικούς συλλόγους παραδέχονται ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα από την στιγμή που κάποιος περνά το κατώφλι της φυλακής, όχι απλά παραβιάζονται, αλλά δεν υπάρχουν καν.

Πριν από λίγες ημέρες η Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με αφορμή την υπόθεση του Ν.Ρωμανού, επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Εναι προφανές ότι παράνομες συμπεριφορές ενός προσώπου (βλ. μη επιστροφή από άδεια του Χ. Ξηρού) δεν μπορούν να αθροίζονται συλλογικά και να έχουν ως συνέπεια άλλοι συγκεκριμένοι κρατούμενοι να στερούνται των δικαιωμάτων τους (βλ. την άρνηση χορήγησης άδειας σπουδών στον Κωστάρη που ήδη είναι σπουδαστής και στον Ρωμανό που πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις). Έτσι, η επιβάρυνση εξαιτίας της συμπεριφοράς τρίτων καθιστά τους επιβαρυνόμενους εργαλεία για άσκηση πολιτικής και τους αποστερεί από το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια». Καταλήγει η ανακοίνωση: «Η ενοχή και η ποινή επιφέρουν, ήδη από μόνες τους, ηθική και κοινωνική απαξίωση. Ο εγκλεισμός, μάλιστα σε συνθήκες απάνθρωπες και εξευτελιστικές, όπως είναι κατά κανόνα οι συνθήκες στη χώρας μας, επιτείνουν την απαξίωση αυτή. Οι δικαστικές αρχές βρίσκονται ενώπιον ενός πραγματικού και δύσκολου διλήμματος, ειδικά όταν μπορεί να συσχετιστεί και με απώλεια ζωής: Εν τέλει, θέλουμε σωφρονισμό ή εκδίκηση;»

Πριν από μερικούς μήνες συνέβη κάτι πολύ ντροπιαστικό για τη χώρα μας. Η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων είχε τελειώσει μία καυτή έκθεση για το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα. Ομως, το υπουργείο Εξωτερικών ουσιαστικά εμπόδιζε την Επιτροπή να δημοσιοποιήσει την έκθεση. Εν τέλει η Εκθεση κατατέθηκε στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χ.Αθανασίου, ήταν στο αγγλικό κείμενο από το οποίο, μάλιστα, έλλειπαν και ορισμένες σελίδες. Σε μία... θεαματική κίνηση για υπουργό, ο υπουργός Ναυτιλίας Μ.Βαρβιτσιώτης σχεδόν «μάλωσε» τότε τον επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νιλς Μουίζνιεκς για τα όσα αρνητικά εμπεριείχε η έκθεση για τη χώρα μας (αστυνομική αυθαιρεσία, εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης κλπ) λέγοντας πως «Δε μπορεί να υπάρξει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς σεβασμό στο κράτος δικαίου»!

Ενίοτε οι φορείς της πολιτείας συμπεριφέρονται όσο σκληρότερα μπορούν σε ανθρώπους που έχει ήδη καταδικάσει η Δικαιοσύνη.

Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι και τρέχουν για κάτι «καταραμένες» ψυχές χωρίς ουδεμία οικονομική ανταπόδοση.

Μία από αυτές τις ομάδες αριθμεί γύρω στα 300 άτομα και δρατηριοποιείται εδώ και επτά χρόνια στις γυναικείες φυλακές της Θήβας. Εκεί όπου «κρατούνται» παιδιά ακόμη και λίγες ημέρες μετά τη γέννησή τους, καθώς οι μητέρες τους είναι καταδικασμένες για κάποιο αδίκημα. Αυτά τα παιδάκια (αυτήν την στιγμή είναι γύρω στα 15) ζουν μέσα στις Φυλακές μέχρι τα τέσσερα τους χρόνια και μετά, σύμφωνα με τον νόμο οδηγούνται σε κάποιους συγγενείς αν υπάρχουν, διαφορετικά σε κάποιο ίδρυμα.

Πριν από επτά χρόνια, λοιπόν, μία ομάδα bloggers αποφάσισαν να ενώσουν τις συνάμεις τους για να βοηθήσουν και τις γυναίκες και τα παιδιά τους που βρίσκονται στις φυλακές. Γι' αυτό το σκοπό έχουν δημιουργήσει και την ιστοσελίδα με τον ενδεικτικό τίτλο: xeblogarisma.blogspot.com

Ενας από τους bloggers ο Απόστολος, μας περιγράφει: «Εκτός από το συσσίτιο, δεν υπάρχει τίποτα στις φυλακές. Ούτε πάνες δεν υπάρχουν!».

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ενώ το κόστος του συσσιτίου είναι τρία ευρώ και κάτι για κάθε κρατούμενη, μαζί με το παιδί της κοστολογείται από την πολιτεία όχι πολύ περισσότερο από τέσσερα ευρώ!

Πέραν τούτου, εκτός από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργεί εκεί, δεν υπάρχει καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε καν ψυχιατρική υποστήριξη. Οτι προσφέρουν οι εθελοντές.

«Δεν είναι εύκολο να είσαι εθελοντής στις φυλακές», περιγράφει ο Απόστολος στο Νewsbomb.gr και συνεχίζει: «Πολλοί μας λένε, καλά βοηθάτε τους φυλακισμένους εγκληματίες; Ομως εμείς από την στιγμή που είδαμε ότι έπιανε και το ελάχιστο που κάναμε σε αυτές τις γυναίκες, συνεχίσαμε και συνεχίζουμε».

Ο Απόστολος θυμάται την ιστορία μιας γυναίκας από το Κουρδιστάν η οποία ήταν στις φυλακές μαζί με τα τρία της παιδιά. Η γυναίκα δεν είχε μία ώστε να μπορεί να καταθέσει το ποσό που της ζητούσαν για να αποφυλακιστεί. Λύση σε αυτό έδωσαν οι bloggers. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφεραν να συγκεντρώσουν τις 3.000 ευρώ και να βοηθήσουν τη γυναίκα.

Το δίκτυο των εθελοντών που διαθέτουν είναι από διάφορες ηλικίες. Από φοιτητές μέχρι και συνταξιούχους.

Αυτήν τη στιγμή ο στόχος τους είναι να μπορέσουν να δημιουργήσουν μία νέα πτέρυγα στις Φυλακές ώστε να κρατούνται εκεί χωριστά και οι ανήλικες κρατούμενες. «Δεν είναι δυνατόν οι ανήλικες να είναι μαζί με τις βαρυποινίτισες», επισημαίνει ο Απόστολος η πλέον συγκλονιστική στιγμή του οποίου μέσα στις Φυλακές ήταν όταν «για πρώτη φορά είδα ένα παιδάκι εκεί μέσα, ένα κοριτσάκι γύρω στα δύο που κρατούσε σφιχτά τη μητέρα του αγκαλιά. Πάγωσα. Το παθαίνει όποιος δει ένα παιδάκι στο κελί».

Η επίσκεψη με την Κούνεβα

Θυμάται τη μέρα που η ομάδα των εθελοντών πήρε την πρωτοβουλία να επισκεφθεί τις Φυλακές μαζί με την Κ.Κούνεβα, πριν καν η γυναίκα πολιτευθεί. «Είχαμε κανονίσει με το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας να μαζευτούν όλες οι μαθήτριες και να τους κάνει μία ομιλία. Στην αίθουσα υπήρχε ένα μακρύ τραπέζι και η ησυχία έπρεπε να ήταν απόλυτη εξαιτίας των προβλημάτων της Κ.Κούνεβα. Δεν είχαν προηγηθεί τότε οι τελευταίες εγχειρήσεις που έκανε στο Παρίσι», περιγράφει ο Απόστολος. Ετσι κι έγινε. Στην αίθουσα δεν ακουγόταν ούτε ανάσα. Παρά μόνον η φωνή της Κ.Κούνεβα. Δεν ήταν εύκολο να συμβεί αυτό. Κι όμως συνέβη. «Μιλάμε ότι μέσα ήταν κορίτσια, οι περισσότερες ανήλικες, ακόμη και από τους Πυρήνες της Φωτιάς. Ατομα που γενικά δεν είχαν καμμία σχέση ιδεολογικά με αυτά που έλεγε η Κωνσταντίνα. Ατομα που δύσκολα αντιλαμβάνονται τη λέξη συγχώρεση, θείο, πνεύμα, κατανόηση, φροντίδα. Αγνωστες και απέναντι τους όλες αυτές οι λέξεις. Ομως, ο τρόπος που μιλούσε η Κούνεβα ήταν συγκλονιστικός. Οταν τελείωσε την πλησίασαν δύο βουλγάρες κρατούμενες και τους εξήγησε τι είπε στα βουλγάρικα. Τότε οι κοπέλες γονάτισαν κλαίγοντας και τις φυλούσαν τα χέρια. Για πέντε λεπτά έκλαιγαν με αναφιλητά».

Οι περιγραφές και τα όσα έζουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια οι bloggers μέσα στις φυλακές, αναδεικνύουν το εξής: υπάρχει επιστροφή, αρκεί κάποιος να ενδιαφερθεί γι' αυτούς τους ανθρώπους. Αρκεί να δείξει ότι τους νοιάζεται.

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της Χριστίνας Κυριμοπούλου. Της πρώτης ελληνίδας κρατούμενης στην οποίαν έχει διαγνωστεί διεθνώς η πάθηση της ιδρυματοποίησης λόγω εγκλεισμού. Από τα 13 της αυτή η κοπέλα μπαινόβγαινε στις Φυλακές για μικροαδικήματα. Η μητέρα της την είχε εγκαταλείψει και ο πατέρας της ήταν επίσης κρατούμενος. Μέχρι την ηλικία των 21 ετών έζησε στις Φυλακές. Οταν μετά από αρκετές περιπέτειες αποφυλακίστηκε, οδηγήθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.

«Καλοκαίρι, τέσσερα χρόνια πριν. Λίγο πριν φύγω για διακοπές μου ήρθε ένα τηλεφώνημα από μια εθελοντική ομάδα που είχε αναλάβει την αποφυλάκιση και την φροντίδα της Χριστίνας. Στο ψυχιατρείο στο Δαφνί την παρακολουθούσαν και την φρόντιζαν εθελοντές που ήταν πανεπιστημιακοί, γιατροί, εισαγγελείς κτλ. Εκείνες τις ημέρες ζητούσαν κόσμο ώστε να πηγαίνει πρωϊνά ή απογεύματα για να της κρατάει συντροφιά. Ηταν δύσκολη περίοδος. Δε μπορούσε να βρω κανέναν να πάει. Ετσι πήγα εγώ. Την επισκέφθηκα ένα πρωϊνό, μιλήσαμε και κάποια στιγμή μου ζήτησε αν μπορούμε να βγούμε για μία βόλτα στο προαύλιο. Πήρα την άδεια από την προϊσταμένη και βγήκαμε. Μετά από μία ώρα περιπάτου η Χριστίνα το έσκασε μπροστά στα μάτια του! Εφυγε από το Ψυχιατρείο. Πήγα κατευθείαν μέσα, ενημέρωσα την Προϊσταμένη, κάλεσα τους εθελοντές, τους ενημέρωσα και πήρα το αμάξι και άρχισα να την ψάχνω. Πουθενά η Χριστίνα. Την καλούσα στο κινητό, δεν απαντούσε. Επιστρέφω στο σπίτι και κατά τις εννέα και μισή το βράδυ με παίρνει στο τηλέφωνο. "Είμαι μέσα σε ένα λεωφορείο. Νομίζω ότι πηγαίνω στον Ασπρόπυργο. (η Χριστίνα είναι Ρομά από τον Ασπρόπυργο). Ελα να με βρεις έξω από τον ΟΤΕ".

Οπως ήμουν με τις παντόφλες έφυγα να πάω να τη βρω, δίχως να ξέρω που ακριβώς έπρεπε να πάω. Από ένστικτο κατάφερα να βρω το σημείο που μου είχε πει. Εκείνη την ώρα σταμάτησε και το λεωφορείο. Τη βάζω στο αυτοκίνητο και γυρίζουμε πίσω. Πήγαμε στο γραφείο της Προϊσταμένης του ΨΝΑ. Εκεί μπήκε μία τεράστια σφραγίδα στην ψυχή μου. Μετά από πολύ συζήτηση, την ρωτάει η προϊσταμένη: "Χριστίνα γιατί όλα αυτά;" και η Χριστίνα της απαντά: "Τι γιατί; Για μένα δεν υπάρχει μετά;"

Στις 13 και 14 Δεκεμβρίου οι εθελοντές πραγματοποιούν χριστουγεννιάτικο μπαζάρ στο Θέατρο Χυτήριο μαζί με τις ομάδες «Επάνοδος» και «Πάρε Δώσε» με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για ενίσχυση των παιδιών έως τριών ετών που ζουν με τις μητέρες τους στις Φυλακές της Θήβας αλλά και τις άπορες κρατούμενες εκεί. «Οπως σε κάθε μπαζάρ μας θα συλλέγουμε είδη πρώτης ανάγκης για τις φυλακισμένες και τα παιδάκια όπως: πάνες, είδη παιδικής προστασίας, σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρων, σαπούνια, τηλεκάρτες κ.α», διαβάζουμε από το σχετικό δελτίο τύπου.

Στις Φυλακές της Θήβας ζουν 15 παιδιά 0-3 ετών μαζί με τις μητέρες τους καθώς και 90 και πλέον άπορες φυλακισμένες.

«Οι εθελοντές του ξεblogarίσματος οργανώνουν αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης, διοργανώνουν εκδηλώσεις για την οικονομική υποστήριξη και την κάλυψη των άμεσων αναγκών των παιδιών και των απόρων, υποστηρίζουν εθελοντικές δράσεις μέσα στις φυλακές και υλοποιούν έργα για την καλυτέρευση της ζωής στις φυλακές όπως η δημιουργία της παιδικής χαράς, η αίθουσα εκδηλώσεων κ.α. Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και χρειάζεται η υποστήριξη όλων».

(Aν σας ενδιαφέρει να βοηθήσετε επικοινωνήστε με τα παρακάτω τηλέφωνα στο Θέατρο Χυτήριο: 2103412313 και 6951787821).

Σχετικές ειδήσεις

• Κατερίνα Καλογερά: «Μια ώριμη πολιτεία δε στέλνει ΜΑΤ»
• Ελευθερία από τα... βασανιστήρια
• Η μετανάστευση στην Ελλάδα του 2014...