Αλέξανδρος Βέλιος: Από ποιον ζήτησε να του κάνει την ένεση ευθανασίας; - Οι τελευταίες στιγμές του
Ο θάνατος του γνωστού δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου, αναμφίβολα πάγωσε το πανελλήνιο - Οι αποκαλύψεις του δημοσιογράφου Δημήτρη Αλικάκου για τις τελευταίες ώρες του Βέλιου είναι κάτι παραπάνω από συγκλονιστικές.
Ο Δημήτρης Αλικάκος ήταν από τους ανθρώπους που συναντήθηκαν τις τελευταίες ημέρες πριν το θάνατο του Αλέξανδρου Βέλιου καθώς τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, αλλά και στο σπίτι του λίγο πριν το τέλος...
Όπως του αποκάλυψε ο εκλιπόντας, ήθελε πρώτα να γιορτάσει τη γιορτή του στις 30 Αυγούστου, και μετά να ξεκινήσει τη διαδικασία της ευθανασίας.
Επειδή, όμως, υπήρξε εμπλοκή τελικά του ζήτησε, οπως γράφει ο κ. Αλικάκος στο protagon.gr, να ειναι αυτός που θα του κάνει την τελευταία ένεση.
Τελικά, όμως έβαλε μόνος του τέλος στη ζωή του τα ξημερώματα της Δευτέρας και είπε τον δημοσιογράφο: «στην κηδεία μου, θέλω να κοιτάξεις στα μάτια τον [...] και να του πεις από μένα: “φάνηκες λιοντάρι στην αρχή, και αποδείχθηκες κότα στο τέλος. Ντροπή σου”».
Όπως γράφει ο κ. Αλικάκος, ο Αλέξανδρος Βέλιος του ζήτησε να του κάνει την ένεση:
«Στις 2 του μηνός, είχε πολλές επισκέψεις στο δωμάτιό του. Τρεις γνωστοί του δημοσιογράφοι είχαν ραντεβού μαζί του στις 12 το μεσημέρι. «Ελα πιο νωρίς εσύ». Τον είδα για δέκα λεπτά λίγο μετά τις 11. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, έβγαινε ο γιατρός. Δεν με είδε. «Α καλώς τον! Για σένα μιλούσαμε». «Για μένα;». Μπήκε στην τουαλέτα για να πλυθεί. Από εκεί τον άκουσα να μου λέει: «Τελικά εσύ θα το κάνεις». Γέλασα. «Και γιατί να μην το κάνω, αλλά ποιο;». «Την ένεση». Σιωπή. «Ξέρεις να κάνεις ένεση;». Σιωπή. Βγήκε από το λουτρό και με αργές κινήσεις κάθισε σε μια αναπαυτική πολυθρόνα. Εκεί ξεκίνησε ο μονόλογος: «Αύριο παίρνω εξιτήριο. Την Κυριακή θα έρθει ο γιατρός να μου φέρει τη σύριγγα. Θα έρθεις κι εσύ. Δεν χρειάζεται να μου κάνεις ένεση, πλάκα έκανα, θα σου δείξει απλώς πώς να την κουμπώσεις στην “πεταλούδα” που έχω στο στήθος μου. Μετά θα πατήσεις την ένεση. Και φύγε αμέσως. Δικός μου άνθρωπος θα ειδοποιήσει το γιατρό να έρθει για να πιστοποιήσει το θάνατο, και βέβαια το γραφείο τελετών». Δεν μπορεί, δεν το ζω αυτό, σκέφτηκα. Κατάλαβα αμέσως ότι βρίσκεται σε τεράστιο αδιέξοδο. Άλλαξα κουβέντα. Τον ρώτησα πως αισθάνεται και αν πονάει. Μου είπε πως δεν πονούσε και πως ο χώρος του νοσοκομείου έκανε καλό στην ψυχολογία του. ''Καλώς, θα τα πούμε το απόγευμα''».
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΕΛΙΟΥ
