Μητροπολίτης Φθιώτιδος: «Ανάστα Αθανάσιε Διάκε! Σε χρειαζόμαστε!!»

Με δέος και σεβασμό η Μητρόπολη Φθιώτιδος τιμά και φέτος τον Ήρωα της, τον Μάρτυρα της Πατρίδας και της Πίστεως, τον Αθανάσιο Διάκο, μέσα και από τα «ΔΙΑΚΕΙΑ 2024» σε αγαστή συνεργασία με τον Δήμο Λαμιέων, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος και όλους τους πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς φορείς της περιοχής.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την Έκθεση Εικαστικών αναπαραστάσεων, αφιερωμένων στη Μάχη της Αλαμάνας και τον Αθανάσιο Διάκο, υπό τον τίτλο: «Τα 100 Πρόσωπα Ενός Ήρωα», η οποία και εγκαινιάστηκε από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας «Αλέκος Κοντόπουλος».

Ο κ. Συμεών απηύθυνε χαιρετισμό και στην μουσικοχορευτική εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην γραφική πλατεία των Κομποτάδων, εκεί όπου συναντήθηκαν οι Οπλαρχηγοί της Ρούμελης Αθανάσιος Διάκος, Δυοβουνιώτης και Πανουργιάς και αποφάσισαν τα της Επαναστάσεως στην Ρούμελη. Αναφέρθηκε στην σημασία των πλατειών των χωριών μας, οι οποίες «αποτελούν τόπο συναντήσεως των κατοίκων, τόπο Ιερών Λιτανειών και προσευχής, τόπο δημόσιας διαβούλευσης, αλλά και τόπο πολιτισμού και ελευθερίας…..»

Οι φετινές εκδηλώσεις «ΔΙΑΚΕΙΑ 2024», για την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος, και στο πλαίσιο των σχετικών οδηγιών και αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι συνυφασμένες και με την επέτειο των 50 ετών από την άδικη και αιματηρή τουρκική εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο.

Πατριωτικό μήνυμα του Μητροπολίτη Φθιώτιδος

Ο κ. Συμεών κατέθεσε από στήθους λόγο καρδιακής ευγνωμοσύνης προς τον «Αητό της Ρούμελης» Αθανάσιο Διάκο και μεταξύ των άλλων χαρακτηριστικά ανέφερε:

«Είναι ιδιαίτερη η συγκίνηση, που βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά εδώ ακριβώς που ποτίστηκαν οι ρίζες της Ρούμελης, οι ρίζες της ελευθερίας, εδώ που οι ρίζες ποτίστηκαν όχι με μελάνια πολυτελείας, αλλά με αίμα θυσίας, γιατί η ελευθερία, το δένδρο της ελευθερίας δεν μεγαλώνει και δεν καρπίζει αν δεν υπάρχουν ήρωες, που είναι αποφασισμένοι να θυσιαστούν, να δώσουν μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός τους υπέρ πίστεως και πατρίδος κι αυτός εδώ ο άγιος τόπος, στον οποίον έχουμε την ευλογία όχι μόνο να ζούμε, αλλά και να διακονούμε είναι ταυτισμένος με την θυσία, είναι ταυτισμένος με τον ηρωισμό, είναι ταυτισμένος με τη μετάδοση σώματος και αίματος για την πίστη του Χριστού την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Από τη μάχη των Θερμοπύλων, μέχρι την μάχη της Αλαμάνας και μέχρι το έπος της Εθνικής Αντίστασης, μέσα στο διάβα των αιώνων, αναρίθμητοι αγώνες για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια, αμέτρητοι αγώνες, ελπίδες και οράματα εμπνευσμένα από το Ευαγγέλιο του Χριστού, όχι αγώνες επιθετικοί, όχι αγώνες επεκτατικοί, όχι αγώνες φονταμενταλιστικοί, αλλά αγώνες αμύνης υπέρ πίστεως και πατρίδος. Οι Έλληνες δεν επιτίθενται. Οι Ρωμιοί δεν έχουν μάθει να επιτίθενται, οι Έλληνες και οι Ρωμιοί έχουν μάθει να φυλάττουν Θερμοπύλες και ο Αθανάσιος Διάκος, ο «Αετός της Ρούμελης», το παλικάρι της Ρούμελης, το οποίο αφιέρωσε τη ζωή του, τα νιάτα του, την ομορφιά του, τα χαρίσματά του, τα τάλαντά του, τις ικανότητές του, την οξυδέρκειά, του την οξύνοιά του, αφιέρωσε τα πάντα εκ νεότητός του στην αγάπη του Χριστού, γενόμενος μοναχός και διάκονος, αλλά τα αφιέρωσε και στην πατρίδα, γιατί στο κάλεσμα της πατρίδας δεν μπορούσε να αρνηθεί, δε μπορούσε να αντισταθεί, προσέφερε και υπέγραψε με το πλέον μαρτυρικό τρόπο, υπέγραψε την αιώνια απόφαση αυτού του λαού και αυτού του Γένους, να πορεύεται πάντοτε με τη θυσία, με σημαία τον Σταυρό του Χριστού, να πορεύεται στην Ανάσταση του πάντα μέσα από το Γολγοθά, πάντα μέσα από την σταύρωση και την θυσία.

Αυτό τιμούμε και φέτος και αυτό το γεγονός καλούμεθα και αυτό το πρότυπο και πρόταγμα ζωής να τιμούμε κάθε ημέρα της ζωής μας. Το ερώτημα δεν είναι να αποσαφηνίσουμε ιστορικές λεπτομέρειες του αν ο Διάκος ο Αθανάσιος γεννήθηκε στο Α ή στο Β χωριό κι αν το πατρικό του σπίτι ήταν στον τάδε μαχαλά ή στον άλλον μαχαλά, το ερώτημα δεν είναι να αποσαφηνίσουμε αν η θυσία του έγινε στις 10 το βράδυ ή στις 2 τα μεσάνυχτα. Το μεγάλο ερώτημα που καλούμεθα να απαντήσουμε είναι, αν είμαστε άξιοι απόγονοι ενός τέτοιου ήρωα, ενός τέτοιου μάρτυρα, αν κι εμείς σήμερα που καλούμεθα να διαχειριστούμε τη ζωή μας, που καλούμεθα να διαχειριστούμε το παρόν και το μέλλον του τόπου μας, στεκόμαστε άξιοι διάδοχοι ενός τόσο μεγάλου και σπουδαίου ήρωα, διάδοχοι τόσο μεγάλων και σπουδαίων ηρώων. Γι’ αυτό και η γιορτή αυτή και η αποψινή και η αυριανή και όλες οι γιορτές είτε στα «ΔΙΑΚΕΙΑ», είτε στην εορτή του Ευαγγελισμού, είτε σε άλλες επετείους με όποιον τρόπο και γίνονται, με μνημόσυνα, με χορούς με τραγούδια με εκθέσεις, με πανηγύρεις, με κείμενα, με συνέδρια με όποιον τρόπο και αν γίνονται καταλήγουν σε ένα και μοναδικό ερώτημα:

«Τι κάνουμε εμείς σήμερα; Πώς πορευόμεθα εμείς σήμερα και πόσο είμαστε έτοιμοι και εμείς να θυσιαστούμε υπέρ της πίστεως του Χριστού και της πατρίδος την ελευθερία;»

Βλέπουμε ότι ο Θεός μας ελεεί και δεν μας έχει ζητηθεί θυσία αίματος, μας ζητείται όμως θυσία και μαρτύριο συνειδήσεως. Να είμαστε ευσυνείδητοι και έντιμοι πολίτες, να είμαστε ευσυνείδητοι και έντιμοι συμπολίτες και να έχουμε μέσα μας υψηλό πατριωτικό φρόνημα, γιατί η φιλοπατρία αποτελεί τη προμετωπίδα και το προοίμιο της εθνικής ταυτότητος της ελληνικής ιδιοπροσωπίας και κυρίως να είμαστε εχθροί της λήθης. Αυτό σημαίνει αλήθεια: άρνηση της λήθης. Δεν ξεχνούμε και δεν θα ξεχάσουμε!

Ολοκληρώνοντας τον λόγο του ο κ. Συμεών σημείωσε: «Ανάστα Αθανάσιε Διάκε!! Ανάστα Παπαφλέσσα! Ανάστα Σαλώνων Ησαΐα! Ανάστα Κολοκοτρώνη! Ανάστα Καραϊσκάκη! Ανάστα Μακρυγιάννη! Αναστηθείτε, γιατί σας έχουμε ανάγκη, σας έχει ανάγκη ο ελληνισμός, έχει ανάγκη το Διάκο, έχει ανάγκη τον «Αετό της Ρούμελης».