Επίθεση Παρίσι: Δύο Έλληνες αφηγούνται τη βραδιά του μεγάλου μακελειού
«Ημασταν σε ένα μικρό εστιατόριο που άνοιξε πριν λίγους μήνες ένας φίλος, σε μία απόσταση πεντακοσίων μέτρων από το Μπατακλάν», περιγράφει ο σκηνοθέτης Νίκος Πλουμπίδης. «Ο αέρας μύριζε εκρηκτικά», συμπληρώνει ο Δημήτρης Μητροσύλης ο οποίος πιστεύει πως ο κόσμος δεν αντέδρασε συλλογικά όπως στην περίπτωση του Charlie Hebdo...
Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο Νίκος Πλουμπίδης εξιστορεί για την δραματική βραδιά στο Παρίσι: «Έτυχε να πάμε πρώτη φορά χθες βράδυ γύρω στις 9.30μ.μ.. Ένα μικρό εστιατόριο δέκα τραπεζιών, από αυτά που συνηθίζονται στο Παρίσι. Ξαφνικά την ώρα που τρώγαμε τηλεφώνησε ένας φίλος μας, γνωρίζοντας ότι κατοικούμε στην περιοχή του βορειανατολικού Παρισιού και ότι συχνάζουμε στο καφέ Carillon. Ήθελε να μάθει πού βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή και να είμαστε προσεκτικοί γιατί ακούστηκαν εκρήξεις και πυροβολισμοί στην περιοχή. Εμείς δεν είχαμε αντιληφθεί κάτι ακόμα».
Ενώ μιλούσε στο κινητό του τηλέφωνο έστριψε ασυναίσθητα το βλέμμα του και παρατήρησε πως ο εστιάτορας είχε κατεβάσει «διακριτικά, χωρίς να σπείρει πανικό, τα ρολά του μαγαζιού».
Βγήκαν πίσω στη μικρή αυλή του εστιατορίου και μόνον τότε συνειδητοποίησαν τι συνέβαινε.
«Αντηχούσαν οι σειρήνες απ’ όλα τα περιπολικά του Παρισιού. Το μαγαζί που ήμασταν δεν είχε τηλεόραση. Η ενημέρωση έγινε με κινητά, με συνδέσεις στο διαδίκτυο κι αρχίσαμε οι θαμώνες του εστιατορίου να ανταλλάσουμε πληροφορίες: οι νεκροί ανέβηκαν στους 30, μια άλλη ομάδα πυροβόλησε σε άλλη περιοχή».
Ο Πλουμπίδης σκέφτηκε έναν φίλο του που δούλευε στο Μπατακλάν και είχε απολυθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα. «Η πιο τυχερή απόλυση», σκέφτηκε.
Εκεί κατά τις δύο τα ξημερώματα ο εστιάτορας ανέβασε με προσοχή τα ρολά για να βγούνε έξω.
«Στο δρόμο δεν είδα αστυνομία, είχε λιγοστό κόσμο που γυρνούσε σπίτι».
Παντού έβλεπε κατεβασμένα ρολά.
«Ένιωθες ότι κυκλοφορούν ασυνήθιστα λίγοι άνθρωποι, αφού περίμεναν να ηρεμήσουν τα πράγματα για να βγουν από μπαρ ή από σπίτια φίλων ή όπου αλλού βρισκόταν ο καθένας . Αισθανόσουν σαφώς ότι η νύχτα ήταν διαφορετική».
Μια φίλη του που μένει δίπλα στο Μπατακλάν τον καλεί στο τηλέφωνο. «Μου είπε ότι γινόταν χαμός από περιπολικά και στρατό».
Και καταλήγει ο Νίκος Πλουμπίδης: «Ζήσαμε το Charlie Hebdo, όμως αυτό είναι χειρότερο γιατί χτυπά στην καθημερινότητα».
«Ο αέρας μύριζε εκρηκτικά»!
Ο Δημοσθένης Μητροσύλης, μετά από μία παράσταση στο Odeon. επέστρεφε με παρέα στο σπίτι.
«Επιστρέφαμε με μοτοσικλέτα και στο ύψος της Bastille, ο αέρας μύριζε έντονα εκρηκτικά», περιγράφει και καταλήγει με νόημα: «Αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν αντιδράσαμε συλλογικά όπως στο Charlie Hebdo. Να βγούμε, δηλαδή, εκείνη την ώρα όλοι μαζί να διαδηλώσουμε. Απλά παρακολουθήσαμε τις ειδήσεις. Είδαμε και τον Ολάντ. Μα γιατί ξαφνιαζόμαστε; Ο πολιτικός λόγος της Γαλλίας είναι ισχνός. Πολύ λίγος. Αντί να κάνει κάτι πολιτιστικό η Γαλλία, να εμπνεύσει τον κόσμο να ονειρευτεί… το παράδοξο είναι ότι οι τζιχαντιστές παίρνουν πολλούς με το μέρος τους, ακόμη και Γάλλους που δεν είναι μουσουλμάνοι».
Σχετικές ειδήσεις
Trending
.jpg?t=0uJIzVeHg4w-N7U7m2ohMg)
