Η «σοσιαλιστική» μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η φθορά της εξουσίας
Το «Πασοκικό» αφήγημα της δεκαετίας του 1980 υιοθετεί ο Αλέξης Τσίπρας αναζητώντας σανίδα σωτηρίας προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία - Χωρίς όραμα και χωρίς εθνικό σχέδιο δράσης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. κουμαντάρουν το... σκάφος εν μέσω θύελλας με κλειστές τις μηχανές
Μετά από 11 μήνες «διαπραγμάτευσης» και αδυναμίας διακυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάσσεται. Για την ακρίβεια «Πασοκοποιείται» με μόνο στόχο την παραμονή στην εξουσία και στις δομές της γραφειοκρατίας.
Αν και ξεκίνησε ως ένα ριζοσπαστικό κόμμα αντίδρασης και αντιπολίτευσης, Κινηματικού χαρακτήρα, μετά την αποπομπή της αριστερής πλατφόρμας και μετά τις ζυμώσεις με τη νομενκλατούρα των Βρυξελλών και με τα «κοράκια των αγορών» ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από τη ρητορική της ριζοσπαστικής αριστεράς στο αφήγημα του σοσιαλισμού όπως αυτός δομήθηκε από τον Πασοκικό λαϊκισμό της δεκαετίας του 1980.
Αν κανείς παρατηρήσει προσεκτικά τις ομιλίες και τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού θα διαπιστώσει τη στροφή 180 μοιρών όχι μόνο σε επίπεδο υποχωρήσεων δημοσιονομικού χαρακτήρα, αλλά και στο επίπεδο της κοινωνικής ευαισθησίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα που θα κρατικοποιούσε τις τράπεζες και όλες τις δημόσιες υπηρεσίες εθνικού ενδιαφέροντος, όχι μόνο δεν έκανε κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα λειτουργώντας ως ακραίο νεοφιλελεύθερο κόμμα παραχώρησε άνευ σοβαρών τιμημάτων όλα τα φιλέτα και τις δημόσιες υποδομές, ενώ ταυτόχρονα ανακεφαλαιοποίησε τις τράπεζες περνώντας όλο το βάρος στο λαό.
Παράλληλα, εξαφάνισε από το λεξιλόγιό του όλες τις «κορώνες» περί προστασίας της πρώτης κατοικίας, του μισθού, των συντάξεων και της κοινωνικής πρόνοιας.
Κατά τη χθεσινή (20/11/2015) του ομιλία στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας παραδέχθηκε με τον ποιο κυνικό τρόπο τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ιδίου: «Τα ιστορικά άλματα χρειάζονται ιστορικούς συμβιβασμούς για να σταθούν, είπε χαρακτηριστικά, προιδεάζοντας μας για το τι πρόκειται να ακολουθήσει και τι στάση θα κρατήσει ο ίδιος στα όσα έρχονται.
Κατά τρόπο περίεργο ο κ. Τσίπρας μιλώντας στους νεολαίους του κόμματός του χρησιμοποίησε πολλές φορές την έννοια του σοσιαλισμού, κάτι που παραπέμπει ευθέως στο αφήγημα που δόμησε στην Ελλάδα το καθεστώς Παπανδρέου και που μέχρι πρότινος ουδεμία σχέση είχε με την αριστερά.
Είπε συγκεκριμένα ο κ. Τσίπρας: «Όραμά μας ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη».
Η ριζοσπαστική αριστερά πήγε περίπατο και μαζί της τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς που γαλουχήθηκε στα Κινήματα της αντίστασης, στα Κινήματα του «δεν πληρώνω χαράτσια», «δεν δέχομαι τα μνημόνια», «δεν δέχομαι την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας».
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας αναζητά μια νέα εκλογική δεξαμενή από την οποία θα μπορέσει να αλιεύσει ψήφους για να επιβιώσει πολιτικά στο προσεχές διάστημα.
Αναζητεί σοσιαλιστικές συμμαχίες και συνέργειες αφού γνωρίζει πως οι επόμενες ψηφοφορίες που θα έρθουν στη Βουλή δεν θα είναι «περίπατος».
Το κόλπο της πολιτικής ομηρίας που επέβαλε με τις λίστες στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα δεν είναι αρκετό για να του δώσει ορίζοντα πολιτικής επιβίωσης.
Για να παραμείνει στην εξουσία πρέπει να ελέγξει την λεγόμενη κομματική γραφειοκρατία του δημοσίου και για να το κάνει αυτό πρέπει να βολέψει τον κομματικό στρατό του σε θέσεις κλειδιά δίνοντάς του παράλληλα ένα ψεύτικο και συνάμα «δοκιμασμένο» όραμα.
Τι ποιο βολικό από το όραμα του σοσιαλισμού που γαλούχησε γενιές και γενιές του «πράσινου» κομματικού στρατού.
Το «κράτος ΠΑΣΟΚ» είναι εδώ. Για την ακρίβεια, δεν έφυγε ποτέ. Απλά άλλαξε χρώμα και σύμβολα.
Με την ίδια ευκολία που ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαζε μέσα από την πίσω πόρτα τις «βάσεις του θανάτου» που ο ίδιος «ξόρκιζε», με την ίδια ευκολία και ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο που θα έσκιζε έξω από τη Βουλή.
Με την ίδια ευκολία που ο Αντρέας διέγραψε τους τροτσκιστές τους οποίους «χρησιμοποίησε» για να ανέλθει στην εξουσία, με την ίδια ευκολία ο Τσίπρας αποτίναξε από πάνω του τους σκληροπυρηνικούς της αριστερής πλατφόρμας.
Η ιστορία κάνει κύκλους και επαναλαμβάνεται ως κακόγουστο αστείο.
Η μόνη διαφορά με το ΠΑΣΟΚ είναι ότι το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου κυβέρνησε αμέσως, από την πρώτη μέρα ανάληψης της εξουσίας. Με λάθη, με γκάφες, με διαφθορά, με μεθόδους διαπλοκής... Μπήκε όμως στο σύστημα της διακυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. εδώ και ένα χρόνο αρνείται να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας και περιμένει απλά την επόμενη εντολή από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες για να την φέρει προς ψήφιση στη Βουλή.
Κύριο χαρακτηριστικό του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου είναι η αδυναμία τους να παρουσιάσουν ένα δικό τους εθνικό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας.
Άγονται και φέρονται πίσω από τις εντολές των δανειστών ταλαιπωρόντας τον ελληνικό λαό.
Εδώ και 11 μήνες δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να ψηφίζουν μέτρα και να αναζητούν την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την επόμενη ψηφοφορία που θα φέρουν στη Βουλή.
Αν μη τι άλλο τραγικό!!!
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος είναι ότι η πτώση από την κορυφή είναι απείρως πιο σύντομη από την ανάβαση προς την κορυφή.
Κι όταν κάτι πέφτει στο κενό, όσο πιο ψηλά είναι, τόσο πιο πολύ θόρυβο κάνει...
.jpg)
.jpg)
