Τα μεγάλα λάθη της Νέας Δημοκρατίας

Αρκετές γκρίνιες, εσωκομματικές κόντρες, λάθη και ατυχίες καταγράφει η Νέα Δημοκρατία, λίγο πριν κλείσει τρεις μήνες στην κυβέρνηση.

Και μπορεί μεν η ανάληψη της εξουσίας –έστω και σε... συνεργασία- να βοηθά στο να μην εκδηλώνονται προς τα έξω τα προβλήματα, ωστόσο στο εσωτερικό της «γαλάζιας» παράταξης εκφράζεται προβληματισμός για μια σειρά κορυφαίων θεμάτων, που αφορούν τόσο στην προεκλογική όσο και στη μετεκλογική περίοδο.

Βέβαια, το επώδυνο πακέτο μέτρων που θα πρέπει να ψηφιστεί μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει μια σκληρή εσωκομματική δοκιμασία για τη Νέα Δημοκρατία. Την ίδια ώρα, οι βουλευτές κυβερνώντος κόμματος αντιμετωπίζουν την οργή των πολιτών για τις νέες περικοπές, ενώ και στο παρασκήνιο πολλοί μιλούν για νέες διαγραφές όσων τυχόν δεν ψηφίσουν τα μέτρα.

Εξαντλώντας την περίοδο χάριτος, η κυβέρνηση Σαμαρά θα πρέπει να υλοποιήσει ένα πολύ δύσκολο έργο, αποφεύγοντας τα όποια λάθη στα οποία υπέπεσε τόσο στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις (6 Μαΐου και 17 Ιουνίου) όσο και μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης.

Προεκλογικά

Ο αέρας του νικητή, που είχε η Ν.Δ. αρκετό καιρό πριν τις εκλογές, δεν την απέτρεψε από ορισμένες λανθασμένες επιλογές προεκλογικά. Η «στροφή» όσον αφορά στο μνημόνιο προβλημάτισε πολλούς ψηφοφόρους, ενώ οι αιτιάσεις δεν έπεισαν τμήματα της λαϊκής δεξιάς που βρήκαν καταφύγιο προς τα δεξιότερα, στους Ανεξάρτητους Έλληνες, αλλά και τη Χρυσή Αυγή.

Η «γαλάζια» παράταξη δεν έπεισε ότι δεν συγκυβερνά, όταν μετείχε στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Η αλλαγή στάσης στο θέμα του μνημονίου και η σταδιακή απομάκρυνση από την αντιμνημονιακή ρητορεία, οδήγησαν σε αντιδράσεις στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και, τελικά, στη μίνι ανταρσία της νύχτας του δευτέρου μνημονίου. Ο Αντώνης Σαμαράς προχώρησε, τότε, αποφασιστικά στη διαγραφή 21 βουλευτών, ορισμένοι μάλιστα εκ των οποίων τον είχαν στηρίξει κατά την ανάδειξή του στην ηγεσία του κόμματος.

Κι ενώ αρκετοί διαγραφέντες κινήθηκαν προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες, η ΝΔ που ζητούσε επιτακτικά εκλογές, μπήκε στην προεκλογική μάχη μιλώντας για μια αυτοδυναμία εκ των πραγμάτων αδύνατη.

Μετεκλογικά

Έντονη κριτική διατυπώθηκε μετά τις εκλογές και για μια σειρά επιλογών της ΝΔ. Πολλοί ήταν αυτοί που έδειξαν σκεπτικισμό στην επιλογή των προσώπων της νέας κυβέρνησης, ενώ αρκετοί προέβλεπαν ραγδαία φθορά καθώς η «γαλάζια» παράταξη ουσιαστικά σηκώνει μόνη της το βάρος μιας τρικομματικής κυβέρνησης.

Οι πρώτες μέρες μάλλον δεν βοήθησαν και πολύ, αφού μια σειρά άτυχων περιστατικών (νοσηλεία και εγχείριση του πρωθυπουργού, νοσηλεία και παραίτηση του Β. Ράπανου) ήταν μάλλον μια άτυχη έναρξη. Λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η κυβέρνηση μετρούσε δύο απώλειες, καθώς μετά την παραίτηση του κ. Ράπανου, ακολούθησε η παραίτηση του υφυπουργού Ναυτιλίας κ. Γ. Βερνίκου, που αποκαλύφθηκε ότι μετείχε σε εξωχώρια εταιρεία.

Λίγο μετά την επιλογή του κ. Γιάννη Στουρνάρα για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά ο κ. Νίκος Νικολόπουλος από τη θέση του υφυπουργού Εργασίας. Εκ των υποστηρικτών του κ. Σαμαρά στην εσωκομματική διαμάχη, ο κ. Νικολόπουλος προκάλεσε την οργή του Μεγάρου Μαξίμου, που δεν μπόρεσε να τον «ελέγξει» με αποτέλεσμα τη διαγραφή του, λίγο καιρό μετά.

Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη προήλθε από τη στάση της κυβέρνησης όσον αφορά στο μνημόνιο. Ενώ, προεκλογικά, η Ν.Δ. μιλούσε συνεχώς για επαναδιαπραγμάτευση, κάτι που περιλήφθηκε και στην προγραμματική συμφωνία, η κυβέρνηση αποφάσισε πρώτα να πάρει μέτρα και στη συνέχεια να θέσει τα αιτήματά της, ακόμη και αυτό της επιμήκυνσης. Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση Στουρνάρα ότι πρώτα θα είμαστε συνεπείς με το μνημόνιο και μετά θα το επαναδιαπραγματευτούμε. Η αλλαγή αυτή προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, ανθρώπων που τόνιζαν ότι «η Ν.Δ. είχε προκρίνει την επαναδιαπραγμάτευση ακριβώς επειδή μας έλεγε ότι το μνημόνιο "δε βγαίνει» -πώς, λοιπόν, τώρα πρώτα θα εκπληρώσει τις μνημονιακές υποχρεώσεις και μετά θα επαναδιαπραγματευτεί;».

Αλλά και η εκλογή νέου Γραμματέα πυροδότησε εσωκομματική κόντρα μεταξύ των οκτώ (!) αρχικών υποψηφίων. Λίγο μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας του κ. Φίλιππου Ταυρή (που δε θεωρείται και ο συμπαθέστερος στη Ν.Δ.), οι κ.κ. Νικήτας Κακλαμανης και Μανώλης Κεφαλογιάννης δεν απέφυγαν τη δημόσια σύγκρουση. Κατά την περίοδο μέχρι την εκλογή, δεν έλειψαν και οι καταγγελίες εκ μέρους του κ. Κακλαμάνη για παρεμβάσεις στελεχών της Συγγρού κατά της υποψηφιότητάς του.

Όμως το κρίσιμο στοίχημα για την κυβέρνηση θα είναι οι εβδομάδες που απομένουν μέχρι τα τέλη του Σεπτεμβρίου. Ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να πείσει τους δανειστές να δώσουν τη νέα δόση, να πείσει τους βουλευτές της ΝΔ να ψηφίσουν τα σκληρότατα μέτρα, να εκτονώσει το κλίμα δυσπιστίας με τους κυβερνητικούς εταίρους (κυρίως σε ό,τι αφορά τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος την Πέμπτη επιδόθηκε σε πόλεμο διαρροών εις βάρος του Μαξίμου) και, το σημαντικότερο, να πείσει την κοινωνία να δεχθεί το επώδυνο πακέτο.