Ο Λοβέρδος στέλνει 20.000 Έλληνες στην ανεργία!

Ένα απίστευτο «θέατρο του παραλόγου» έχει στήσει το ελληνικό Δημόσιο, σπρώχνοντας στο χείλος του γκρεμού έναν ολόκληρο κλάδο, που είναι καταρχήν υγιέστατος, κατά κύριο λόγο ελληνικών συμφερόντων και δίνει ψωμί σε 20.000 οικογένειες. Με συμπεριφορά που θυμίζει «νταβατζή», το κράτος -όπως εκφράζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις- υποχρεώνει ουσιαστικά τις φαρμακοβιομηχανίες να του δανείζουν υπέρογκα ποσά και, άκουσον-άκοσον, άτοκα! Την ίδια ώρα που, αν καθυστερήσεις μια μέρα τις οφειλές σου στην εφορία, πληρώνεις υπέρογκα επιτόκια και πρόστιμα. Μάλιστα, και παρά τις επανειλημμένες περί του αντιθέτου δεσμεύσεις, η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει, έχοντας –επί υπουργίας Α. Λοβέρδου- φτάσει στο απροχώρητο.

Η πρωτοφανής αντιμετώπιση των φαρμακοβιομηχανιών από το ελληνικό Δημόσιο, υποχρεώνει τις υγιείς επιχειρήσεις να δουλεύουν ουσιαστικά με ζημία. Ούτε καν για να «γυρίσουν» τα χρήματά τους και να καλύψουν τα έξοδά τους, να πληρώσουν τους εργαζομένους τους, τους προμηθευτές τους, τα ενοίκια, φως, νερό, τηλέφωνο! Τι ακριβώς συμβαίνει; Ο συγκεκριμένος κλάδος υποχρεώνεται να προμηθεύει σήμερα τα προϊόντα του (φάρμακα) στο Δημόσιο (νοσοκομεία), αλλά να πληρώνεται κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο απώτερο μέλλον –με πέντε ή έξι χρόνια καθυστέρηση (!)- και, μάλιστα, ποσά πολύ μικρότερα από τα αρχικώς συμφωνηθέντα. Μέχρι να πληρωθεί, έχει υποστεί: α) διαφυγόντα έσοδα από τους τόκους που θα λάμβανε αν είχε εξοφληθεί και καταθέσει τα χρήματα στην τράπεζα, β) τη μείωση της αξίας του χρήματος από τον πληθωρισμό, γιατί βέβαια, άλλη αξία έχουν 100 ευρώ το 2005 και άλλη το 2011, γ) τον αντίστοιχο τραπεζικό δανεισμό στον οποίο αναγκάζονται να προβούν για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες σε ρευστότητα, να πληρώσουν κάθε μήνα τους μισθούς των 20.000 εργαζομένων τους και να λειτουργήσουν εν γένει.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται τώρα να προστεθεί η τεράστια απώλεια που θα σημάνει το επερχόμενο «ψαλίδισμα» των οφειλομένων προς τη φαρμακοβιομηχανία, εξαιτίας της αναδιάρθρωσης του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, που θα περιλάβει τεράστιο «κούρεμα» των ομολόγων με τα οποία έχουν πληρωθεί οι φαρμακοβιομηχανίες.

Ουσιαστικά, και δεδομένου ότι στην Ελλάδα οι τιμές των φαρμάκων δε διαμορφώνονται ελεύθερα, αλλά βάσει διατίμησης, από την οποία προκύπτει σαφώς καθορισμένο κέρδος για τη φαρμακοβιομηχανία (της τάξης του 20%), με μαθηματική ακρίβεια οι φαρμακοβιομηχανίες στην Ελλάδα οδηγούνται οι μεν ελληνικές σε κλείσιμο, οι δε ξένες σε αποχώρηση. Οι πρώτες θα στείλουν 20.000 Ελληνες εργαζομένους στην ανεργία και 80.000 συμπολίτες μας (τις οικογένειές τους) στην ανέχεια, οι δεύτερες θα αφήσουν στο δρόμο τους χιλιάδες Ελληνες ιατρικούς επισκέπτες που απασχολούν. Θα μείνουν μόνο εισαγωγικές εταιρείες που αναγκαστικά θα φέρνουν πάμφθηνα φάρμακα, αμφιβόλου προελεύσεως και ποιότητας, σε εξευτελιστικές τιμές, προκαλώντας σαφή κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία.

Και όλα αυτά είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Το «θέατρο του παραλόγου» έχει απίστευτες διαστάσεις και τεράστιες συνέπειες, στο βάθος των οποίων θα φτάσει η δημοσιογραφική έρευνα του newsbomb, το επόμενο διάστημα.