Ιερά απαγόρευση για τα «κορίτσια με τα μαύρα»

Στα «μαχαίρια» είναι η Ιερά Μητρόπολη της Ξάνθης με τους θεατρικούς συγγραφείς Αλέξανδρο Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου, με αφορμή το νέο τους θεατρικό έργο με τίτλο «Τα κορίτσια με τα μαύρα»…

Η τοπική εκκλησία εξέδωσε ανακοίνωση και απευθυνόμενη στους πιστούς της Ξάνθης τους προτρέπει να μην παρακολουθήσουν την παράσταση. Οι δύο συγγραφείς παρουσιάζουν με τον δικό τους τρόπο την κατάσταση στα μοναστήρια.
Σε δηλώσεις του, ο αρχιμανδρίτης Παντελεήμονας, τόνισε:

«Τα μοναστήρια σίγουρα δεν είναι κοινωνίες αγγέλων, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν είναι και άνδρα ακολασίας και παρακμής, όπως θέλουν να τα παρουσιάζουν στο έργο τους οι δυο συγγραφείς».

Μάλιστα, ο αρχιμανδρίτης θέλησε να πάει το θέμα ακόμα πιο …πέρα, επισημαίνοντας πως στο Ισλάμ δεν θα μπορούσε κανείς να ανεβάσει ένα τέτοιο έργο και να διακωμωδήσει τα όσια και τα ιερά ενός λαού, γιατί οι μουσουλμάνοι προστατεύουν τη θρησκεία τους και τη σέβονται».

Το έργο αναμένεται να «ανέβει» στα πλαίσια των ετήσιων Γιορτών Παλιάς Πόλης. Τα σχόλια που έχει προκαλέσει η παράσταση είναι αμφιλεγόμενα. Μάλιστα, ο αρχιμανδρίτης Παντελεήμονας δήλωσε πως δεν αντέδρασε μόνο η μητρόπολη της Ξάνθης στην παρουσίαση του έργου. Τέλος, είπε πως όπως οι συγγραφείς έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, έτσι το έχει και η εκκλησία.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση της μητρόπολης για τη θεατρική παράσταση:

«Πληροφορηθήκαμε ἀπό ἀφίσες πού ἀναρτήθηκαν στήν πόλη μας, ἀπό φωτογραφίες πού δημοσιεύονται στόν τοπικό τύπο, ἀλλά καί ἀπό καταγγελίες χριστιανῶν τῆς περιοχῆς μας, ὅτι στά πλαίσια τῶν «Γιορτῶν τῆς Παλαιᾶς Ξάνθης» θά παρουσιαστεῖ στό ὑπαίθριο ἀμφιθέατρο τῆς πόλεως θεατρικό ἔργο μέ τίτλο «Κορίτσια μέ τά μαῦρα».

Στὴν ἀφίσα ἐμφανίζονται ἠθοποιοί μέ μοναχικά ἐνδύματα, νά φέρουν σταυρό στό μέτωπο. Ἀναζητήσαμε στό Διαδίκτυο περισσότερες πληροφορίες καί διαβάσαμε ὅτι ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου ἀναφέρεται σέ κάποιο γυναικεῖο Μοναστήρι τῆς Βορείου Ἑλλάδος «Παναγία ἡ Μαυροβουνιώτισσα», τό ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὸ σενάριο, ἔχει μετατραπεῖ σέ «ἄντρο ἐμπορίου χασίς, πλυντηρίου πορνείας, κοιτίδα ἱερόσυλων καί βλασφήμων, κατασκευαστῶν θαυμάτων». Αὐτή εἶναι ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου καί λέγεται ὅτι ἡ παράσταση, παρουσιάστηκε στήν Ἀθήνα καί σέ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί εἶχε μεγάλη ἐπιτυχία.

Ἐάν στήν Ἑλλάδα παρουσιάζονται τέτοιου εἴδους ἔργα πού εἰρωνέυονται τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς πίστεώς μας καί ὑπάρχουν χριστιανοί Ἕλληνες πού πληρώνουν γιά νά χειροκροτήσουν, νά ψυχαγωγηθοῦν, αὐτό νομίζω ὅτι εἶναι κατάντημα. Ἐάν ἡ πατρίδα μας περνάει μιά κρίση ἡ ὁποία εἶναι πρωτίστως ἠθική, πνευματική καί ἔπειτα οἰκονομική, ὥστε ἄλλοι λαοί νὰ μᾶς «δείχνουν» καί νά ἐκφράζονται περιφρονητικά γιὰ ἐμᾶς, θά πρέπει νά ἀναλογιστοῦμε τίς εὐθύνες πού ἔχουμε γι’ αὐτόν ἐδῶ τόν τόπο, τήν ἱστορία του, ἀλλά καί τό μέλλον του.

Ὁ Μοναχισμός εἶναι ἕνας ἐκκλησιαστικός θεσμός πού ἀνέδειξε Ἁγίους καί τά μοναστήρια ὑπῆρξαν σέ δύσκολες περιόδους τά καταφύγια τῶν χριστιανῶν, πού λειτούργησαν σάν κρυφά σχολειά, πού διέσωσαν τήν πίστη, τήν γλώσσα, τήν ἱστορία, πού ἀνέπτυξαν πολιτισμό, πού διαφύλαξαν τὰ συγγράμματα τῶν ἀρχαίων κλασσικῶν συγγραφέων καί ἀποτελοῦν καί σήμερα τόπους λατρείας, προσευχῆς, ὀάσεις πνευματικῆς ἀναπαύσεως.

Μεμονωμένα σφάλματα κληρικῶν καί μοναχῶν δέν ἀναιροῦν τήν ἀξία καί τήν προσφορά τοῦ Μοναχισμοῦ. Ἐξ ἄλλου τό μοναστήρι εἶναι τόπος μετάνοιας. Ἐκφράζοντας τίς ἀντιρρήσεις μας γιά τήν παρουσίαση τοῦ ἔργου στήν πόλη μας, ἀκούσαμε τόν ἀντίλογο, ὅτι τό ἔργο παρουσιάστηκε καί μάλιστα μέ ἐπιτυχία σέ πολλές πόλεις τῆς Ἑλλάδας. Ἀπαντοῦμε ὅτι ἐδῶ εἶναι Θράκη, εἶναι Ξάνθη, ἐδῶ εἶναι σύνορα, ὅρια μιᾶς περιοχῆς μέ ἰδιαιτερότητες καί γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη προσοχή ἀπό ὅλους μας.

Θά θυμίσω τὸν σάλο ποὺ προκλήθηκε ἀπό τά Μέσα Ἐνημέρωσης σέ πανελλήνιο καί σέ εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο μετὰ ἀπὸ περιστατικό πού συνέβη μὲ ἠθοποιό πρίν μερικά χρόνια στόν αὐλόγυρο ἑνός τεμένους στά Πομακοχώρια τῆς ὀρεινῆς περιοχῆς.

Εἶναι ἀπαράδεκτο Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι νά ἐπισκεπτόμαστε τά μοναστήρια καί παράλληλα νά πληρώσουμε εἰσιτήριο γιὰ νὰ δοῦμε αὐτὴ τὴν παράσταση καί νά χειροκροτοῦμε τά ἀνόσια.

Ἡ τοπική Ἐκκλησία ἔχει δώσει δείγματα τρόπου συμπεριφορᾶς καί ἀντιμετωπίσεως προβλημάτων ποὺ προκύπτουν κάθε φορά, γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ κανείς νά μιλήσει γιά σκοταδισμό, μισαλλοδοξία ἤ μεσαιωνικές ἀντιλήψεις. Ἐπιμένει, ὅμως, ὅτι σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς μας ὑπάρχουν κάποια ὅρια, ὑπάρχει μιά κόκκινη γραμμή πού δέν πρέπει νά ξεπεράσουμε.

Ἡ τοπική Ἐκκλησία ἀπευθύνεται μέ ἀγάπη πρός τούς ἁρμοδίους φορεῖς καί πρός τόν εὐλογημένο λαό καί καλεῖ τὸν καθένα νά ἀναλάβει τίς εὐθύνες του».