Πόσο σεβασμό αντέχεις;
Τεράστια αναστάτωση μετά τις αποκαλύψεις του Newsbomb.gr που εκθέτουν τον πρώην προπονητή του ΠΑΟ Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τους ισχυρισμούς του ότι το 2012 δεν έφυγε από την ομάδα για το budget, αλλά για ζητήματα σεβασμού - Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την... κοστολόγηση της αγάπης προς το τριφύλλι!
Του Νίκου Συρίγου
Εδώ και πέντε χρόνια ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς αποφεύγει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα στον κόσμο του Παναθηναϊκού για τους λόγους που έφυγε από το τριφύλλι, το σπίτι του, την οικογένεια του, όπως λέει, το 2012.
Και το κάνει συνειδητά.
Γιατί αν πει την αλήθεια, ο κόσμος του Παναθηναϊκού που τον λάτρεψε και συνεχίζει να τον λατρεύει θα πρέπει να μπει στην ίδια διαδικασία, που μπήκε ο Σέρβος κόουτς εκείνο το καλοκαίρι.
Να... κοστολογήσει την αγάπη του για το τριφύλλι, το σπίτι, την οικογένεια...
Κι αυτή η αγάπη, ο σεβασμός όπως ειπώθηκε κατά κόρον, για τον Ζέλιμιρ κοστολογήθηκε το 2012 με κάποια εκατομμύρια ευρώ.
Συγκεκριμένα τη διαφορά στο μπάτζετ που του πρότεινε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με αυτό που ήθελε ο Ομπράντοβιτς.
Και φαντάζομαι ότι το εύκολο (επειδή γράφεται κι αυτό γύρω-γύρω) δεν είναι αυτός που δίνει τα λεφτά (στη χειρότερη κρίση μεταπολεμικά στην Ελλάδα) να πάει πχ. από τα 13 στα 15 εκατομμύρια, αλλά αυτός που θα τα διαχειριστεί να πάει λίγο, έστω, πιο κάτω από αυτά που απαιτεί, ώστε να μείνει όρθιο το σπίτι του, ενωμένη η οικογένεια του, περήφανο το τριφύλλι του...
Και κυρίως ο κόσμος, αυτός που λάτρεψε και λατρεύει τον Ζοτς να κρατήσει ψηλά το κεφάλι και να μην απογοητευτεί έπειτα από μια χρονιά στην οποία είχε χάσει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και είχε δει τον αιώνιο αντίπαλο να παίρνει το πρωτάθλημα Ευρώπης! Ναι, τότε ακριβώς ήταν που είχε φύγει ο Ζοτς, για όποιον έχει ξεχάσει... Με τον Ολυμπιακό- του χαμηλότερου μπάτζετ από τον Παναθηναϊκό- να είναι πρωταθλητής Ελλάδος και Ευρώπης...
Πόσο μάλλον δε όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σου δείχνει έμπρακτα τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ στο πρόσωπο σου, προτείνοντας σου να γίνεις μέτοχος με 25% των μετοχών στον Παναθηναϊκό! Άρα όχι απλά αιώνια πιστός, αλλά... αιώνια αφεντικό.
Ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε να φύγει. Λειτούργησε ως επαγγελματίας θα μου πεις. Συμφωνώ. Τι πιο επαγγελματικό λοιπόν να πει ότι «δεν μου έδωσαν το μπάτζετ που πίστευα ότι θα έπρεπε να έχω για να είμαι ανταγωνιστικός και αποφάσισα να φύγω». That’s life που λένε και οι ξένοι.
Εδώ και πέντε χρόνια όμως ο Ζοτς δεν ξεκαθαρίζει το θέμα. Στην καλύτερη λέει μισόλογα και στη χειρότερη ψέματα όπως το πιο πρόσφατο «δεν έφυγα λόγω του μπάτζετ».
Ψέμα που αποδεικνύεται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο μέσω του ηχητικού και βίντεο ντοκουμέντου του NEWSBOMB.GR. Αν ξέρεις μια δυο κουβέντες αγγλικά καταλαβαίνεις ότι ΜΟΝΟ για το μπάτζετ έφυγε τελικά ο Ζοτς.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ NEWSBOMB.GR
O Σέρβος όλο αυτόν τον καιρό σαν να προσπαθεί, άθελα ή ηθελημένα, να βοηθήσει αυτούς που εδώ και πέντε χρόνια επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο του Παναθηναϊκού ότι ο Ομπράντοβιτς έφυγε λόγω του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Για τους δικούς τους λόγους. Άλλοι επειδή έχασαν το παχυλό μεροκάματο που έπαιρναν για να πουλάνε «αέρα» και άλλοι επειδή έχασαν τα προνόμια που τους εξασφάλιζε η προηγούμενη κατάσταση. Προνόμια πολλών ειδών... Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να κρυφτείς. Όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας...
Αυτοί άλλωστε είναι οι τύποι που πρωταγωνιστούν από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα σε αυτή την ιστορία έχοντας κάνει σκοπό ζωής να πειστεί ο παναθηναϊκός κόσμος για του λόγου (τους) το αληθές. Η τακτική γνωστή και δοκιμασμένη: Πες-πες ή στη συγκεκριμένη γράψε-γράψε όλο και κάτι θα μείνει... Πόσο μάλλον δε όταν αυτό το «πες-πες» βγαίνει από το στόμα του Ομπράντοβιτς, έστω και μέσω του... πληκτρολογίου των φίλων του!
Σε αυτά τα πέντε χρόνια, από την άλλη πλευρά, ο Γιαννακόπουλος, πέρα από το ότι οργάνωσε προσωπικά μια απίστευτη βραδιά υποδοχής στον Σέρβο κόουτς προκειμένου να του δείξει τον σεβασμό της οικογένειας του και αυτής του Παναθηναϊκού στο πρόσωπο του, όταν επέστρεψε για πρώτη φορά ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ, δεν είπε ούτε λέξη για εκείνο το καλοκαίρι.... Ούτε λέξη. Ούτε και για τα προηγούμενα, όταν πχ. οι νεαροί Έλληνες παίκτες που προτείνονταν στον Παναθηναϊκό απορρίπτονταν για διαφόρους λόγους. Αυτοί που έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης είτε με τον Ολυμπιακό, είτε με άλλες ομάδες... Όλα αυτά από σεβασμό. Και στον Ζοτς και στον κόσμο του Παναθηναϊκού, που λάτρεψε και λατρεύει τον Ομπράντοβιτς για όσα πέτυχε με το τριφύλλι όλα αυτά τα χρόνια και θα ήταν άκομψο και άδικο να τον βάλει σε αυτή τη διαδικασία. Σεβασμό στην πράξη, όχι στα λόγια.
Ο Γιαννακόπουλος θα μπορούσε εύκολα να πει πχ.ότι στη μετά Ζοτς εποχή ο Παναθηναϊκός έπρεπε να χτιστεί από την αρχή, αφού στο ρόστερ υπήρχε ενάμισης παίκτης. Ο μεγάλος Διαμαντίδης και ο Τσαρτσαρής που ήταν μεταξύ παρκέ και αποχώρησης... Αυτοί είχαν μείνει από τον Παναθηναϊκό των προηγούμενων ετών και των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Ουδείς άλλος. Και αυτοί πήραν το νταμπλ ένα χρόνο μετά απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό! Με το μπάτζετ που δεν αρκούσε στον Ζοτς και-ξαναλέμε- είναι απόλυτα σεβαστό. Ασέβεια είναι να μην λες την αλήθεια και να αφήνεις να σέρνεται μια ιστορία που κάνει κακό και στον Παναθηναϊκό και σε μια οικογένεια που σου έδωσε τη δυνατότητα όχι απλά να έχεις πάντα ότι ήθελες σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς αλλά και σε αντάμειψε πλουσιοπάροχα, με κάθε τρόπο.
Α... Και σε στήριζε στις χαρές και στις λύπες. Στις επιτυχίες και στις αποτυχίες. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Και το καλοκαίρι του 2012 ήταν το πιο δύσκολο για τον Παναθηναϊκό στη σύγχρονη Ιστορία του... Τότε που ο Γιαννακόπουλος ήταν σίγουρος ότι ο μεγάλος Ζοτς θα έβαζε στην άκρη τις απαιτήσεις του για μεγάλο μπάτζετ κλπ και θα λειτουργούσε με το συναίσθημα κι όχι «επαγγελματικά»... Θα έμενε έστω για έναν χρόνο ακόμα για να στηρίξει την ομάδα στα δύσκολα, να παλέψει μαζί της, να βάλει ένα λιθαράκι στη νέα εποχή ή έστω να μην προκαλέσει το κύμα φυγής, το τσουνάμι που ακολούθησε της αποχώρησης του...
Το γεγονός ότι ο Σέρβος κόουτς λειτούργησε επαγγελματικά και έφυγε δεν είναι κάτι που μπορείς να τον κατηγορήσεις. Η ζωή είναι γεμάτη από επιλογές. Δεν είναι όμως αποδεκτό, να μην λες την αλήθεια για το «διαζύγιο». Πόσο μάλλον δε πέντε χρόνια μετά... Πέντε ολόκληρα χρόνια μετά...
ΥΓ: Στη ζωή ενός άνδρα δεν έχει σημασία με πόσους μαλώνεις αλλά γιατί... Κι όταν κοιμάσαι καλά στο μαξιλάρι σου, όταν δεν έχεις κάνει πουστιά, όταν δεν έχεις αδικήσει ή συκοφαντήσει κάποιον, είσαι αν μη τι άλλο ήσυχος με τη συνείδηση σου. Αυτό για όσους κολλάνε την ταμπέλα του «τρελού» σε κάποιον και θεωρούν πως ξεμπερδεύουν... Άσε που ο τρελός τελικά τα είχε 400... Και τους τα’ δειξε! Με κάθε τρόπο...