Η κακοδαιμονία της συνιστώσας χτυπά τη δημόσια υγεία

Τα εμβόλια, τα οποία αποτελούν πρόληψη και όχι θεραπεία νόσου, δεν εμπίπτουν στην έννοια της φαρμακευτικής περίθαλψης και δαπάνης, η οποία αφορά φαρμακευτικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία νόσων και επιπλοκών αυτών.

Παλιότερα, ο καθορισμός της δαπάνης γινόταν με βάση τις υποβολές των φαρμακείων. Τα φαρμακεία υπέβαλλαν όλες τις συνταγές και τις εκτελέσεις μαζί, είτε αφορούσαν αναλώσιμα π.χ. για το διαβήτη, είτε φάρμακα, είτε εμβόλια. Η έλευση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης αρχικά, και στην πορεία η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ που υλοποιείται εντατικά το τελευταίο διάστημα, άλλαξαν το τοπίο. Τα μεν αναλώσιμα διαχωρίστηκαν και με διαφορετικού τύπου υποβολές, τα δε εμβόλια δεν έχουν διαχωριστεί έως σήμερα από τα υπόλοιπα φάρμακα, παρόλο που και στον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) του ΕΟΠΥΥ, η πρόληψη και προαγωγή υγείας, επομένως και οι εμβολιασμοί, είναι ξεχωριστή παροχή από τη φαρμακευτική περίθαλψη.

Ο διαχωρισμός της δαπάνης των εμβολίων θα μπορούσε να είναι πολύ απλή διαδικασία, αφού οι υποβολές πλέον είναι ηλεκτρονικές και η δυνατότητα διαχωρισμού είναι σε επίπεδο κουπονιού φαρμάκου για το σύνολο των συνταγών. Έτσι θα ήταν δυνατή η ένταξη των εμβολίων στους κωδικούς για τα Προγράμματα Ανοσοποίησης (HC6.2 Immunisation Programs) και Πρόληψης των μεταδοτικών Νοσημάτων (HC6.3 Prevention of communicable diseases) κατά ΟΟΣΑ και Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όπου και ανήκουν.

Το γιατί δεν αξιοποιούνται όλες οι δυνατότητες που παρέχει η ηλεκτρονική συνταγογράφηση αποτελεί ερώτημα. Όπως ερώτημα αποτελεί γιατί ο ΕΟΠΥΥ δεν απέκτησε ποτέ δικαιοδοσία στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση του φαρμάκου, στο πλαίσιο της ψηφιοποίησης και ομογενοποίησης όλων των υπηρεσιών του οργανισμού σε ένα ενιαίο σύστημα.

Η «ασυνεννοησία» των συστημάτων υπάρχει και σε πολιτικό επίπεδο. Εκεί δεν ευθύνονται οι ψηφιακές ασυμβατότητες, αλλά οι τακτικισμοί που το κυβερνών κόμμα δεν μπορεί να αποχωριστεί από την εποχή των συνιστωσών. Επιβίωσαν στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας ως πλατφόρμες και ομάδες. Η μάχη για το συσχετισμό ακόμα και εντός της κυβέρνησης είναι καθημερινή, άλλες φορές σκόπιμη και άλλες από συνήθεια. Εκφράζεται μέσα στα υπουργεία με σχέσεις τεντωμένες στο σχοινί, με ρήξεις μεταξύ υπουργών και διοικητών φορέων, με υπουργούς να «καρφώνουν» άλλους υπουργούς.

Όταν όμως οι τακτικισμοί αγγίζουν τη δημόσια υγεία, εκεί τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά. Η δαπάνη των εμβολιασμών πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τα προγράμματα της κοινωνικής πρόνοιας και δεν χωράει αμφισβήτηση. Ούτε μπορεί να γίνει παιχνίδι ισχύος μεταξύ της μιας ή της άλλης «συνιστώσας»…