Φωτεινή Βελεσιώτου: Η γνήσια ροκ ρεμπέτισσα στο Newsbomb.gr για τη βία και τις «Άγριες Μέλισσες»

Αν επέλεγα έναν χαρακτηρισμό για την Φωτεινή Βελεσιώτου αυτός θα ήταν μια γνήσια ροκ ρεμπέτισσα. Η συνταξιούχος δασκάλα από την Καρδίτσα που αγαπάει το τραγούδι και τον αθλητισμό, μπήκε στα σπίτια όλων μας μέσα από τους τίτλους αρχής της σειράς «Άγριες Μέλισσες». Πολλοί τη γνωρίζουμε από πιο πριν, όταν τραγουδούσε στη Θεσσαλονίκη και μετά σε μουσικές σκηνές της Αθήνας. Την πρώτη φορά που βγήκε στη σκηνή το 1983, χρειάστηκε να πιει δύο ουίσκι για να καταπολεμήσει το τρακ.

Όλα αυτά τα χρόνια, η Φωτεινή παραμένει συνεπής ως καλλιτέχνις και ως άνθρωπος. Αυτό τον καιρό ετοιμάζεται για τις εμφανίσεις της με τη Γλυκερία και τη Μελίνα Κανά στην Ακτή Πειραιώς, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και ο νέος της δίσκος με τίτλο «Άδεια Ρούχα». Όσο για την όμορφη κουβέντα μας, θα την καταγράψει και η ίδια στις σημειώσεις που κρατάει καθημερινά στο ημερολόγιο της...

Ποια είναι η Μαρίνα του καινούρια σου τραγουδιού;

«H "Μαρίνα" είναι η ηρωίδα του Καραγάτση στη Μεγάλη Χίμαιρα. Ταλαιπωρημένος άνθρωπος όπως πολλές γυναίκες τότε, τώρα και πάντα δυστυχώς. Οι γυναίκες διαχρονικά δέχονται κακοποίηση και χίλια πράγματα, η θέση τους ακόμα και σήμερα είναι δύσκολη.

Πώς μπορεί μια γυναίκα να κάνει καριέρα και να αφήσει τα παιδιά της; Δεν γίνεται. Ή το ένα ή το άλλο. Εγώ τουλάχιστον που ήμουν δασκάλα και μάνα ταυτόχρονα, το βίωσα στο πετσί μου όλο αυτό. Για έναν άντρα είναι πολύ πιο εύκολο πάντα. Το βλέπουμε και το βιώνουμε παντού.

Οι στίχοι λοιπόν της "Μαρίνας" είναι άκρως επίκαιροι και σήμερα. Έχουμε δει άπειρες γυναικοκτονίες για τα ελληνικά δεδομένα. Εγώ έχω συγκλονιστεί. Έχει γίνει μόδα. Ειδικά από τότε που βγήκε και μίλησε η Σοφία Μπεκατώρου, κάποιοι άνθρωποι θεώρησαν ότι πρέπει να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους με έναν τρόπο. Και να αυτοδικούν στη γυναίκα τους, στην πρώην σύζυγό τους, στο παιδί τους. Όπου βρουν πρόσφορο χώρο. Και πού θα τον βρουν; Στον άνθρωπο που είναι στο σπίτι τους, έτσι απλά. Το μόνο που ενδιαφέρει τους ανθρώπους, είναι να δουν τι γίνεται με τον Covid και τα κρούσματα».

Έχει αλλάξει ολόκληρη τη ζωή μας η πανδημία.

«Ναι. Κι εγώ φοβάμαι και ενημερώνομαι, αλλά δεν είμαι επιστήμονας. Κάποιοι έχουν γίνει επιστήμονες σε αυτό και δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο. Ό,τι και αν συμβαίνει γύρω μας βλέπουμε μια παγωμένη κοινή γνώμη. Πάει η αστυνομία και χτυπάει τους πυροσβέστες που το καλοκαίρι τους είχαμε ήρωες ή βγαίνει στο δρόμο και χτυπάει ανεξέλεγκτα. Δεν είναι πράγματα αυτά. Εγώ είμαι πάρα πολύ ενοχλημένη από όλα αυτά που συμβαίνουν.

Έχουμε ξεχάσει να κάνουμε αγκαλιά τους ανθρώπους μας. Θα πάω να τραγουδήσω και δεν θα μπορώ να αγκαλιάσω τους φίλους μου. Είναι τρέλα αυτό που ζούμε. Μου λείπει αφόρητα η αγκαλιά. Από τον Μάρτιο του 2019 δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε κανέναν. Έχω καλούς φίλους που πριν έρθουν σπίτι να με δουν, κάνουν rapid test, για να με προστατεύσουν. Γιατί είμαι τόσων χρόνων, έχω επιβαρύνει την υγεία μου με έναν τρόπο. Μια χαρά είμαι, απλώς προσέχω. Κι εγώ το ίδιο κάνω, όταν είναι να πάω κάπου. Και τι έγινε που είμαι εμβολιασμένη και πλήρως μάλιστα; Έκανα και την τρίτη δόση. Δεν μπορούμε να μην ακούμε τους επιστήμονες και να ακούμε τον καθένα, που μαθαίνει πέντε πράγματα στο διαδίκτυο. Έχουν ξεπεραστεί τόσες αρρώστιες, γιατί κάποιοι άνθρωποι νυχθημερόν ασχολούνται με την έρευνα. Γεννηθήκαμε με εμβόλια. Νομίζω, ότι έγινε λάθος πολιτική όσον αφορά τα εμβόλια. Πρώτα έλεγαν τις παρενέργειες και μετά να εμβολιαστούμε».

Πώς διαχειρίστηκες τον εγκλεισμό;

«Κλεισμένη σπίτι μου κάνοντας πολλά πράγματα. Ψάχτηκα εσωτερικά, άρχισα να γράφω στίχους από ρεμπέτικα τραγούδια που μου αρέσουν και πήγα και ηχογράφησα 19 ρεμπέτικα τραγούδια. Τα οποία θα κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή, έχω έτοιμο το υλικό. Μπορεί να βγει μέσα στο 2022. Τα τραγούδησα χωρίς πολλές φιοριτούρες, με την παλιά εκδοχή.

Ασχολήθηκα με το μπαλκόνι μου, με τα λουλούδια μου, έκανα κατασκευές. Διάβασα βιβλία, άκουσα μουσικές που είχα καιρό να ακούσω. Δεν έπληξα καθόλου, πάντα έχω κάτι να κάνω. Μου αρέσει να κάνω κατασκευές και να τις χαρίζω σε φίλους.

Όσο μεγαλώνω τόσο ημερεύω. Ήμουν τζόρας πιο μικρή, τρελοκομείο. Αλλά νομίζω ότι είμαι σε μια φάση πολύ καλή και δημιουργική.

Πέρα από το νέο δίσκο, έκανα και άλλα πράγματα. Έγραψα και τον Επιτάφιο του Μίκη Θεοδωράκη που είναι να κυκλοφορήσει μέσα στο 2022, διάφορες συμμετοχές σε δίσκους άλλων».

Συμμετέχεις και σε εκστρατεία για τα δικαιώματα των παιδιών

«Ακριβώς. Τραγούδησα ένα τραγούδι μαζί με ένα κοριτσάκι. Εκείνο τραγουδάει ένα κουπλέ και ένα ρεφρέν. Για εμένα τα παιδιά είναι το παρόν και το μέλλον μας. Εγώ για τον εαυτό μου θεωρώ, ότι πρέπει να είμαι πιο πίσω και να είναι μπροστά οι νέοι άνθρωποι που έχουν όραμα, όνειρο. Γιατί εμείς δυστυχώς τα κάναμε… να μην πω τη λέξη».

Τι σε δίδαξε η επαφή σου με τα παιδιά;

«Αυτό που με δίδαξε είναι ότι τα παιδιά είναι ξεχωριστές προσωπικότητες το καθένα και αν εγώ δεν σεβαστώ το κάθε παιδί ξεχωριστά, δεν μπορώ ποτέ να εκμαιεύσω το σεβασμό του παιδιού. Ένα παιδί έχει δικαιώματα, γνώμη και άποψη για όλα πλέον. Είναι κανόνας αυτός. Πάντα το έκανα και όσο ήμουν δασκάλα το βίωνα καθημερινά αυτό.

Όμως τα παιδιά σήμερα δεν γνωρίζουν τον δάσκαλό τους, τον βλέπουν με μάσκα. Πάνε τα παιδάκια στο νηπιαγωγείο και βλέπουν μια μάσκα και δυο μάτια. Τίποτα άλλο. Ούτε ένα χαμόγελο. Είναι τραγική εμπειρία. Μόνο τα μάτια δεν φτάνουν. Ούτε ένα χάδι. Είναι σοκαριστικό».

Ισχύει ότι ήσουν δασκάλα του γιου σου κάποια χρονιά;

«Ναι, έτυχε να τον έχω. Ήμουν σε άδεια, μοιράστηκαν οι τάξεις και όταν επέστρεψα είχε μείνει διαθέσιμη η τάξη του γιου μου. Η χειρότερη εμπειρία μου ήταν. Γιατί εξαντλούσα την αυστηρότητά μου στο παιδί. Το μάλωνα επειδή είχε και διάσπαση προσοχής και το μετάνιωσα πικρά αυτό. Του έχω ζητήσει πολλές φορές συγγνώμη για εκείνη τη χρονιά».

Επανέρχομαι στον επερχόμενο δίσκο «Άδεια Ρούχα» και στο τραγούδι «Βαδίζω ανάποδα». Ένας τίτλος που σε εκφράζει.

«Με εκφράζει ναι. Το πρώτο τραγούδι του δίσκου είναι το Βαδίζω Ανάποδα. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει από το Ogdoo στις αρχές Δεκεμβρίου μάλλον.

Το Βαδίζω Ανάποδα είναι άκρως ραδιοφωνικό και ταξιδιάρικο. Απλά είναι σκληρός στίχος. Δεν λέω και κανένα χαρούμενο τραγούδι εγώ, όλο θλιβερά λέω, ενώ είμαι χαρούμενος άνθρωπος. Είναι το σχήμα οξύμωρο, όπως λέω. Ως άνθρωπος έχω χιούμορ, κάνω αστεία, πειράζω τους φίλους μου. Τα τραγούδια που λέω είναι θλιβερά. Και στο πρόγραμμα αυτά που επιλέγω, πάλι θλιβερά είναι».

Πες μου για το εικαστικό του άλμπουμ.

«Ο Δημήτρης ο Αστερίου, είναι ένας φίλος παλιός, τον ξέρω από τα Χανιά. Όλα τα τραγούδια συνοδεύονται από μια παρέμβαση του Δημήτρη. Και το εξώφυλλο, όλα. Νομίζω ότι είναι πολύ επίκαιρος άνθρωπος. Καταρχήν έχει ζωγραφίσει όλα τα θύματα της βίας. Είτε είναι γυναίκες, παιδιά, είτε δολοφονημένοι όπως ο Ζακ, ή ο Παύλος Φύσσας. Κάνει εκθέσεις τα Ματωμένα Πορτρέτα, πρόσφατα είχε κάνει στο Κερατσίνι. Μάλιστα ακουγόταν η φωνή της Μάγδας Φύσσα.

Χωρίς να πληρωθεί έκανε όλο το εικαστικό και όταν θα τελειώσει όλο αυτό, θα κάνουμε δημοπρασία τα έργα για να πάνε τα έσοδα από αυτά τα εικαστικά του δίσκου σε μια ομάδα κακοποιημένων γυναικών. Είναι ό,τι πιο απλό και αυθόρμητο μπορούμε να κάνουμε. Ήταν μια ιδέα του Δημήτρη και την ενστερνίστηκα και εγώ αμέσως».

Θέλω να σε πάω λίγο στις Μέλισσες.

«Να με πας όπου θες. Ήταν πολύ όμορφο αυτό που συνέβη. Εγώ είμαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Πρώτα είναι ο Γιώργος Καζαντζής στη μουσική και η Ελένη Φωτάκη που έγραψε τους στίχους. Ρωτήθηκαν, συμφώνησαν και μετά συμφώνησα κι εγώ εννοείται. Η σειρά είναι εξαιρετική, αν και εγώ δεν προλαβαίνω να τη δω. Θα τη δω σε δεύτερο χρόνο. Φαντάσου, "Το Νησί" το είδα στην πρώτη καραντίνα! Τότε εκτός από δασκάλα, μάνα και τραγουδίστρια ήμουν έφορος στην ομάδα μπάσκετ, ήμουν στα πολιτικά του τόπου όπου ζούσα. Δεν είχα χρόνο για τηλεόραση. Και "Το Νησί" ήταν ό,τι καλύτερο στην καραντίνα. Θα μου αρέσουν οι "Άγριες Μέλισσες", καταρχήν ξέρω τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, είμαστε φιλαράκια, τον εκτιμώ ως άνθρωπο και ξέρω ότι δεν κάνει εκπτώσεις».

Έχει αλλάξει κάτι για εσένα μετά την δημοφιλία του τραγουδιού;

«Δεν έχει αλλάξει κάτι, μόνο ότι με χαιρετάνε στον δρόμο περισσότερο από ό,τι πριν. Άκουσαν το τραγούδι, έψαξαν ποια είμαι, με βλέπουν στον δρόμο και με χαιρετάνε απλά, όμορφα και ανθρώπινα: "γεια σου ρε Φωτεινή". Μπήκα στα σπίτια των ανθρώπων και εγώ και με περιβάλλουν με πολλή αγάπη».

Τι θυμάσαι από την πρώτη φορά στη σκηνή το 1983;

«Ότι ήπια δύο ουίσκι για να βγω να τραγουδήσω, που δεν πίνω τόσο. Κοιτούσα στο πάτωμα, τα πρώτα δύο χρόνια δεν κοιτούσα κανέναν άνθρωπο. Έτσι κι αλλιώς "αγγούρι" είμαι, δεν κάνω κουνήματα (γέλια). Τι είπα ούτε που ξέρω, αλλά τα είπα, ίδρωνα και ακόμα ιδρώνω από το άγχος και το τρακ. Ευτυχώς. Γιατί νιώθω ακόμα σαν να είναι πρώτη φορά που τραγουδάω».

Ο μπαμπάς και η μαμά σε ακούσανε;

«Η μαμά μόνο. Ο μπαμπάς, δεν ήθελε γιατί ήταν της εκκλησίας και δεν συμφωνούσε με τις επιλογές μου. Δεν πειράζει. Η μαμά άκουσε και τον πρώτο δίσκο μου πριν κυκλοφορήσει και μετά "έφυγε", ήταν άρρωστη».

Υπάρχει όντως ένα τετράδιο που γράφεις σημειώσεις;

«Κάθε μέρα ναι, γράφω ημερολόγιο. Θα γραφτείς και εσύ μέσα. Ό,τι κάνω όλη μέρα τα καταγράφω. Με όποιους μιλάω και βλέπω. Εγώ που δεν έγραφα τίποτα, φαντάσου. Δεν ήθελα. Τρία χρόνια έχω που γράφω ημερολόγιο. Άσε που όταν θέλω κάτι να θυμηθώ, το αναζητώ εκεί».

Που θα σε ακούσουμε τον χειμώνα;

«Θα είμαι με τη Γλυκερία και τη Μελίνα Κανά στην Ακτή Πειραιώς. Ξεκινάμε 3 Δεκεμβρίου, Παρασκευές θα είμαστε εκεί. Θα είναι κάτι πολύ όμορφο. Πρώτη φορά συνεργάζομαι μαζί τους επί σκηνής. Είναι εξαιρετικές».

Φωτεινή, τι σου δίνει δύναμη τώρα πλέον;

«Δύναμη παίρνω από τους αγαπημένους μου ανθρώπους και από φωτισμένους ανθρώπους, που δεν μασάνε και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν θες και πολλά άλλα, αν έχεις αυτά. Είμαι ευτυχής που έχω αγαπημένους ανθρώπους κοντά μου. Οι οποίοι θα με συμβουλεύσουν και θα τους ακούσω, γιατί δεν είμαι εγωίστρια να κάνω του κεφαλιού μου. Και αυτό είναι πολύτιμο».

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.