Ανατριχίλα: Ο στρατηγός Ζιαζιάς αποχαιρετά το διοικητή των καταδρομέων που πολέμησε τον «Αττίλα»
Σε ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook, ο στρατηγός Ζιαζιάς υπογραμμίζει πως ο Γιώργος Παπαμελετίου θα πρέπει να αποτελεί «υπόδειγμα και πρότυπο για την κοινωνία».
Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι «μαζί με λίγους ακόμη Έλληνες έσωσε την τιμή και την αξιοπρέπεια του Έθνους στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974».
Η ανάρτηση του Κωνσταντίου Ζιαζιά έχει ως εξής:
«ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ 74 , Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ........ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1974 , ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ , ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΣΥΜΒΥΒΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ,Ο ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ ΕΑ ΠΑΠΑΜΕΛΕΤΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ .
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ,ΤΟ ΠΡΩΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ .
"Έφτασα Αρχηγός του Στρατού και ακόμη και σήμερα εξακολουθώ να προσφωνώ τον τότε Διοικητή της Α΄ Μοίρας Καταδρομών «Κύριε Διοικητά»......ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ Αρχηγός ΓΕΣ Νικόλαος Ντούβας
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΝΙΚΗ
Οι Καταδρομείς της Α΄ Μοίρας Καταδρομών της επιχείρησης ΝΙΚΗ, το μοναδικό τμήμα ελληνικού στρατού που πήγε στην Κύπρο μετά την εισβολή, διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνοκυπριακή ιστορία με την αντίσταση που προέταξαν στον Τούρκικό «Αττίλα». Το γεγονός ότι το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Λευκωσίας δεν έπεσε στα χέρια των Τούρκων, ήταν καθοριστικό για την περαιτέρω εξέλιξη του εθνικού ζητήματος.
............................
.....Το ξημέρωμα της 23/07, κατά την διάρκεια της ανακωχής, ο Ταγματάρχης (ΠΖ) Καταδρομών Παπαμελετίου ήταν ζωσμένος από φίδια. Από τη μία είχε πληροφορηθεί για τον φρικτό θάνατο των 27 παλικαριών που επέβαιναν στο "Νίκη 4". Όποιος υπηρέτησε στις Καταδρομές γνωρίζει πολύ καλά την ειδική ψυχολογική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αξιωματικό και στρατιώτη. Από την άλλη, ήξερε ότι δεν ήταν ακόμα ώρα για δάκρυα, αφού δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις… Ήξερε καλά ότι οι Τούρκοι θα εκμεταλλευθούν την ανακωχή και θα επιχειρήσουν κατάληψη του αεροδρομίου.
Αυτός βλέπεις δεν ήταν ποτέ καλός στις δημόσιες σχέσεις. Διέθετε όμως πλήρη την επίγνωση της ευθύνης του, έναντι των στρατιωτών του και της Πατρίδας του. Γι αυτό συνήθιζε να προλαβαίνει ο ίδιος τις εξελίξεις προτού να τον προλάβουν αυτές….......
............................
....."Μανουρά, όποιος και να με ζητήσει θα λες ότι δεν είμαι εδώ. Εγώ θα είμαι εδώ και θα ακούω, θα δίνεις εσύ λύσεις. Αν κάπου δυσκολεύεσαι θα λες -δεν είναι εδώ ο Διοικητής μου, θα τον ενημερώσω όταν τον συναντήσω. Τίποτα άλλο". Αυτό το έκανα για να μην δεσμευθώ σε κανέναν, γιατί απ' ό,τι είχα ζήσει, είχα δει, αλλά και από την ενη-μέρωση που μου έκαναν οι Λοχαγοί μου και ο Μανουράς, κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Είχα αρχίσει να αμφιβάλω για τις καλές προθέσεις των Ηνωμένων Εθνών. Κάπου διαισθάνθηκα ότι κάποιο παιχνίδι παιζόταν μπροστά στα μάτια μου, που δεν μου άρεσε...Γ.Παπαμελετίου
............................
.......Έρχεται στη συνέχεια ο Υπολοχαγός του ΟΗΕ, και μου λέει: «Έχει έρθει το Τάγμα του ΟΗΕ να παραλάβει το αεροδρόμιο, γι' αυτό να φύγετε εσείς". Πιθανόν να πήρε εντολή από τον Διοικητή του Τάγματος. Η απάντηση μου ήταν αρνητική, και αυτό επειδή οι τουρκικές δυνάμεις, ενώ θα έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί, μετά την κατά-παυση του πυρός, εξακολουθούσαν να είναι πολύ κοντά στο αεροδρόμιο, 100 μέτραπερίπου. Μόλις θα φεύγαμε εμείς, οι Τούρκοι θα έμπαιναν μέσα, πριν από το Τάγμα του ΟΗΕ. Κάτι, που ενδεχομένως να είχαν από κοινού σχεδιάσει. Χωρίς να είμαι βέβαιος γι' αυτό. Ενισχύεται όμως από το γεγονός, ότι σταμάτησαν πολύ μακριά, παρότι γνώριζαν ότι οι Τούρκοι ήταν δίπλα από τα συρματοπλέγματα...... Γ.Παπαμελετίου
Την 23η Ιουλίου, δυο ημέρες μετά την άφιξη της Μοίρας, αυτή υπερασπίστηκε ηρωικά το αεροδρόμιο Λευκωσίας και ανέκοψε την προέλαση των Τούρκων προς τη Λευκωσία. Έχει αναγνωρισθεί ότι αν η στάση του διοικητή Παπαμελετίου ήταν διαφορετική σήμερα θα το είχαν οι Τούρκοι. Έλαβε λοιπόν διαταγή “άνωθεν” να παραδώσει το αεροδρόμιο στους άνδρες του ΟΗΕ αλλά γνωρίζοντας ότι αυτοί είχαν φιλοτουρκική στάση και ότι στα 100 μέτρα περίμεναν Τούρκοι να τρέξουν να καρφώσουν τις σημαίες τους, αρνήθηκε να την εκτελέσει. Εγκατέστησε πολυβόλα στην ταράτσα του εκεί οικήματος και ειδοποίησε τον διοικητή της μονάδας του ΟΗΕ ότι καθετί που θα κινείται θα βάλλεται και ο οποίος αναγκάσθηκε να διατάξει τους άνδρες του να πέσουν πρηνηδόν. Μετά από διαπραγματεύσεις και αφού εξασφαλίστηκε ότι δεν θα καταλάβουν οι Τούρκοι το αεροδρόμιο υπογράφηκε παράδοση με τους όρους του Παπαμελετίου. Στη δεύτερη περίπτωση πάλι, επειδή η Αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία ήταν περικυκλωμένη από εκατοντάδες εξαγριωμένους διαδηλωτές, που απειλούσαν να εισβάλλουν στο κτήριο, ο εκεί πρέσβης ζήτησε να προστατευθεί και διατάχθηκε πάλι ο Παπαμελετίου να στείλει μια διμοιρία για προστασία της. Έξαλλος ο ταγματάρχης δεν μπορούσε να πιστέψει μια τέτοια διαταγή και είπε το δεύτερο μεγάλο όχι, αναφέροντας ότι: “Είμαι ο διοικητής της Μοίρας. Ο Θεός ο ίδιος να διατάξει τέτοια εντολή δεν εκτελώ. Στείλτε με στρατοδικείο ή αφαιρέσετέ μου τη διοίκηση”. Και συμπλήρωσε: “Είστε στα καλά σας, τι είναι οι άνδρες της Μοίρας, χωροφυλακή ή αστυνομία; Η πατρίδα έστειλε εδώ τα παιδιά για να προστατεύσουν την Κύπρο όχι την Αμερικανική πρεσβεία”.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ».