Μπάμπης Στόκας: «Αν σήμερα προσπαθούσε να βγάλει δίσκο ο Χατζιδάκις δεν θα είχε καμία ελπίδα»

Ο Μπάμπης Στόκας μιλάει στο newsbomb.gr λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου

14 Δεκεμβρίου 2024 · 09:04

Μπάμπης Στόκας: «Αν σήμερα προσπαθούσε να βγάλει δίσκο ο Χατζιδάκις δεν θα είχε καμία ελπίδα» — Ο Μπάμπης Στόκας

Από σήμερα Σάββατο και κάθε Σάββατο, η κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου ανήκει στον Μπάμπη Στόκα και τα τραγούδια του, γνωστά και λιγότερο γνωστά, που όλοι ψιθυρίζουμε κατά καιρούς κι ας γράφτηκαν ακόμα και τρεις δεκαετίες πίσω. Με αυτή την αφορμή ο δημοφιλής τραγουδοποιός μίλησε στο newsbomb.gr για αυτά που ακούνε τα νέα παιδιά σήμερα, τις συνεργασίες που πάντα ήθελε να κάνει και ακόμα δεν έχει προκύψει και το πώς βλέπει τον εαυτό σε 20 χρόνια από τώρα. "Να 'ταν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμία. Μεγάλη κουβέντα αυτό", λέει.

Τι ετοιμάζεις για τις εμφανίσεις σου στο Σταυρό του Νότου;

Μια αναδρομή θα ακούσετε σε όλα όσα έχω κάνει μαζί με τραγούδια φίλων, όπως οι αδελφοί Κατσιμίχα, ο Βασίλης, συνθέτες μεγάλοι που αγαπάω και που έχουν φύγει από τη ζωή και είναι μια αναφορά στη μνήμη τους, αν και τα τραγούδια δεν φεύγουν ποτέ, είναι πάντα εκεί.

Υπάρχουν τραγούδια που δεν γίνεται να μην παίξεις;

Το «Πούλα με» για παράδειγμα δεν γίνεται να μην το παίξω. Αν μου έλεγες να μην το παίξω δεν θα το έπαιζα αλλά… Είναι 5-6 τραγούδια, παραπάνω είναι αλλά εγώ τα έχω κάνει έξι, τα οποία υποχρεωτικά τα παίζω. Το «Γιατί;», ας πούμε, θα το παίξω. Κάποια βράδια μπορεί να μην ήθελα να τα παίζω αυτά τα τραγούδια αλλά είναι, νομίζω, φυσιολογικό. Ο κόσμος θέλει να τα ακούει. Οι Rolling Stones ακόμα παίζουν το «Satisfaction». Είναι κάποια τραγούδια που έχουν κάνει σοβαρή δουλειά στον κόσμο. Είναι καθιερωμένα τραγούδια και ο ρόλος τους είναι βαρύς και σοβαρός.

Ποια τραγούδια σου ζητάει ο κόσμος;

Αυτά που είναι τα πιο αναγνωρίσιμα, που τα ξέρει ο κόσμος, αν και οι περισσότεροι που έρχονται να με δουν, ξέρουν και τα πιο περίεργα, τα πιο άγνωστα τραγούδια από το ρεπερτόριό μου. Και μου τα ζητάνε. Ο κόσμος θέλει να ακούσει και τα μη εμπορικά τραγούδια μου. Και σίγουρα κάποιοι από αυτούς θα έχουν βαρεθεί και τις μεγάλες επιτυχίες. Κάποιος μου είχε πει παλιά ότι ο καθένας έρχεται σε μια συναυλία για να ακούσει το τραγούδι του. Και είναι πάρα πολύ σωστό αυτό. Και αν δεν το παίξεις, ο άλλος στενοχωριέται. Μου έχει τύχει πολλές φορές να μου ζητάνε τραγούδια ξεκάρφωτα και επειδή το καταλαβαίνω αυτό, τα παίζω.

Έχεις ακούσει ωραία τραγούδια άλλων αυτή την περίοδο;

Εχω ακούσει ωραία πράγματα τον τελευταίο καιρό αλλά δεν έχω πάθει αυτό που έπαθα όταν άκουσα για πρώτη φορά το «Μη γυρίσεις» των αδελφών Κατσιμίχα. Δεν έχω εκπλαγεί τον τελευταίο καιρό με κάτι όσο με εκείνο.

Έχεις συνεργαστεί με πάρα πολλούς. Υπάρχει κάποιος που πάντα ήθελες αλλά ακόμα δεν το έχεις καταφέρει;

Πάντα υπάρχουν καλλιτέχνες που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους και δεν έχει γίνει ακόμα, αλλιώς δεν έχει νόημα. Με τον Μάλαμα θα ήθελα να παίξω που είναι και φίλος αλλά είμαστε ο καθένας στην κοσμάρα του και δεν έχει γίνει έως τώρα. Ή με το Νίκο Ζούδιαρη, τον Σταμάτη Κραουνάκη. Υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελα να κάνουμε πράγματα.

Αυτά που ακούνε τώρα τα νέα παιδιά πως σου φαίνονται;

Φυσιολογικό είναι να ακούνε τα νέα παιδιά αυτά που ακούνε. Τα πιτσιρίκια θέλουν πάντα την αντίδραση, ό,τι είναι πιο αντιδραστικό, αυτό ακούνε. Αλλά αυτό προχωράει κάποια στιγμή, αλλάζει. Δεν μπορεί να είσαι 25 ετών και να ακούς τα ίδια με πριν από δέκα χρόνια. Το θέμα τους δεν είναι μουσική, ο στίχος είναι. Είναι μια ψευτομαγκιά και νιώθουν ότι τα βάζουν με τους αστυνομικούς, την κοινωνία, τους πάντες. Τους αρέσει που ακούνε για τις γκόμενες που τις κάνουν ότι θέλουν. Συνήθως αυτοί που ακούνε αυτά τα πράγματα είναι μόνοι τους. Κι εγώ όταν ήμουν πιτσιρικάς άκουγαν όλοι Φλωρινιώτη. Ο πιτσιρικάς ψάχνει να βρει αυτό που δεν ακούει ο πατέρας του και η μητέρα του. Μετά που μεγαλώνει λίγο αρχίζει και ανοίγει τους ορίζοντές του. Και αυτό το βλέπουμε και με τους Πυξ Λαξ που έρχονται πάρα πολλά 15χρονα στις συναυλίες μας, κάτι που δεν το περιμέναμε. Στους 5.000 κόσμο οι 3.000 είναι πιτσιρικάδες, κάτι αδιανόητο. Αλλά συμβαίνει. Πιο μεγάλος φεύγεις, ταξιδεύεις, ανοίγει το κεφάλι σου.

Εγώ ήξερα πάρα πολύ καλά το λαϊκό τραγούδι και από μικρός τραγουδούσα για τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, τους φίλους μας. Όταν πήγα στην εφηβεία το απέρριψα και άκουγα Ρόρι Γκάλαχερ και Led Zeppelin.

Πως είναι τα πράγματα τώρα στη δισκογραφία;

Πιστεύω ότι αν σήμερα προσπαθούσε να βγάλει δίσκο ο Μάνος Χατζιδάκις δεν θα είχε καμία ελπίδα. Εμείς μπορούμε και το κάνουμε αλλά είναι άλλα παιδιά που δίνουν Γη και ύδωρ για να το κάνουν και καλά κάνουν. Αλλά δεν είναι εύκολο, το καλό τραγούδι δεν είναι εύκολο να βγει. Είναι πιο δύσκολο από παλιά. Γιατί το θεωρούν αντιεμπορικό αλλά δεν ισχύει αυτό. Το «Γιατί;» γράφτηκε το 1990 και τώρα το πήραν οι Μέλισσες και έγινε η πιο μεγάλη τους επιτυχία. Το καλό τραγούδι δεν πεθαίνει. Για αυτό υπάρχει ακόμα ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης. Βέβαια, στο καλό ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι βοήθησαν πάρα πολύ τα Μουσικά Σχολεία που τα παιδιά μαθαίνουν υποχρεωτικά ένα παραδοσιακό όργανο.

Τι θα έλεγες στα νέα παιδιά που θέλουν να μπουν στη δισκογραφία;

Να κάνουν αυτό που νιώθουν στην καρδιά τους, να ρισκάρουν. Αν αυτό είναι το όνειρό τους, οφείλουν να το δοκιμάσουν. Ποτέ δεν ήταν εύκολες οι εποχές. Εμείς κάναμε πέντε χρόνια να βγάλουμε χρήματα και να ζήσουμε από τη μουσική. Τώρα υπάρχει και το YouTube που αν ένας πιτσιρικάς ανεβάσει ένα τραγούδι και αξίζει, γίνεται θέμα. Παλιά έπρεπε να πας υποχρεωτικά στη δισκογραφική εταιρεία. Και τους περισσότερους δεν τους δέχονταν. Σκέψου ότι οι αδελφοί Κατσιμίχα είχαν τα «Ζεστά ποτά», αυτό το αριστούργημα και δεν τους δέχονταν οι εταιρείες για δέκα χρόνια γιατί δεν είχαν μπουζούκι.

Είχες βάλει υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή με την Πλεύση Ελευθερίας πέρυσι. Πώς προέκυψε αυτό;

Είναι φίλη μου η Ζωή και πήγα να τη βοηθήσω. Δεν είχα κανέναν καημό να γίνω ευρωβουλευτής. Αν έβγαινα δεν θα είχα πρόβλημα αλλά δεν με πείραξε φυσικά που δεν βγήκα. Το έκανα γιατί πιστεύω ότι η Ζωή πρέπει να υπάρχει στη Βουλή. Δυστυχώς όμως, βλέπω ότι δεν είμαστε πολιτικοποιημένα όντα. Τώρα, με το σκηνικό όπως είναι, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να λειτουργούμε ενστικτωδώς και πρέπει να πηγαίνουμε να ψηφίζουμε γιατί είναι η μόνη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Δεν έχουμε άλλη. Σε λίγο μπορεί να μας πουν “δεν χρειάζεται παιδιά, θα το κάνουμε μόνοι μας”. Ο κόσμος δεν έχει καταλάβει πόσο σημαντικό πράγμα είναι η ψήφος και μας έχουν βάλει σε μια κατάσταση να σκεφτόμαστε ότι “δεν μου αρέσει κανένας, δεν πάω να ψηφίσω”. Πήγαινε να ψηφίσεις αυτόν που σε χαλάει λιγότερο. Αλλιώς ο Μητσοτάκης και ο κάθε Μητσοτάκης θα κάνει τη δουλειά του. Σου λέει 41% με ψήφισε. Κάνω ότι γουστάρω.

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 20 χρόνια από τώρα;

«Να ‘ταν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμία». Μεγάλη κουβέντα. Εγώ μπορώ να νιώθω 15 χρόνων μέσα μου αλλά ότι και να λέμε, μεγαλώνουμε. Το ξεχνάμε όμως, δεν το σκεφτόμαστε και προχωράμε. Μόνο όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη λέω «α ρε μεγάλε…». Σε 20 χρόνια από τώρα με βλέπω κάπου μακριά να ασχολούμαι με το ψάρεμα και όχι στην Αθήνα, μέσα στη φάση που είμαι τώρα. Προς τα εκεί με βλέπω.