H Ασημένια Βουλιώτη στο «Υπάρχω»: «Η Μαρινέλλα έχει τσαγανό, ξέρει ποια είναι, ξέρει τί θέλει»

Το πολυαναμενόμενο «Υπάρχω» για τη ζωή και τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη κάνει πρεμιέρα σήμερα Πέμπτη στους κινηματογράφους και σε ρόλο κλειδί στην εξέλιξη της ταινίας εμφανίζεται η Ασημένια Βουλιώτη που υποδύεται την Μαρινέλλα. Η νεαρή ηθοποιός μίλησε στο newsbomb.gr για το πώς της φάνηκε ο εαυτός της στη μεγάλη οθόνη, τη χημεία με τον πρωταγωνιστή Χρήστο Μάστορα και τις παραστάσεις που έστηνε μικρή στην αυλή του σπιτιού της για τα παιδιά της γειτονιάς.

Έχεις δει την ταινία ολοκληρωμένη. Πως σου φάνηκε;

Είμαι πολύ ενθουσιασμένη με την ταινία. Θεωρώ ότι έχει να πει πολλά και θα αγγίξει το κοινό. Άλλωστε ο Καζαντζίδης από μόνος του είναι μια προσωπικότητα που έχει αγγίξει πολύ το κοινό. Πιστεύω ότι θα ταξιδέψει η ταινία.

Πώς σου φάνηκε ο εαυτός σου στη μεγάλη οθόνη;

Ήταν αρχικά ένα σοκ. Δεν μπορούσα να είμαι αντικειμενική σε καμία περίπτωση. Τη δεύτερη φορά που είδα την ταινία προσπάθησα να μπω πιο πολύ στην ιστορία και να την απολαύσω και με ταξίδεψε, συγκινήθηκα.

Πώς ένιωσες όταν πήρες το ρόλο;

Ήταν μια διαδικασία μέχρι να πάρω το ρόλο. Με πήραν τηλέφωνο να περάσω από οντισιόν για το ρόλο της Μαρινέλλας. Λέω ποια Μαρινέλλα; Δεν το πίστευα. Μου έστειλαν το σενάριο να μάθω δυο σκηνές και πήγα. Ένιωθα μεγάλο ενθουσιασμό αλλά και ταραχή ταυτόχρονα. Στην οντισιόν ήταν ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, ο σκηνοθέτης και ο Χρήστος Μάστορας. Κάναμε πρόβα τις σκηνές και από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι με τον Χρήστο επικοινωνήσαμε, είχαμε χημεία και το ίδιο και με τον Γιώργο.

Στο τέλος της ακρόασης αγκαλιαστήκαμε χωρίς να μου έχουν πει ακόμα ότι πήρα το ρόλο. Κάπως συνδεθήκαμε στην πρώτη συνάντηση. Αργότερα μου είπαν ότι ο ρόλος ήταν δικός μου. Χάρηκα πολύ αλλά αγχώθηκα επίσης κάτι που μου συμβαίνει όποιο ρόλο κι αν πάρω, πόσο μάλλον για τον συγκεκριμένο. Η Μαρινέλλα είναι ένα πρόσωπο μύθος που έχει γράψει ιστορία και έχει μεγαλώσει τόσες γενιές.

0104

0204

0304

0404

Σου άρεσαν από πριν τα τραγούδια της;

Υπήρχαν τα τραγούδια της Μαρινέλλας στο σπίτι μου όταν ήμουν μικρή όπως στα σπίτια όλων. Εχω πολλά αγαπημένα τραγούδια από τη Μαρινέλλα αλλά προσωπικά ακούω από όπερα μέχρι Καζαντζίδη. Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Εκτός από τα σπουδαία τραγούδια και την αξεπέραστη φωνή της, η Μαρινέλλα είχε και σπουδαία σκηνική παρουσία. Έκανε ασύλληπτα πράγματα και εκείνη την εποχή κιόλας. Έβγαζε και συνεχίζει να βγάζει δυναμικότητα στη σκηνή. Είναι σπουδαία προσωπικότητα και καλλιτέχνιδα. Θα την χαρακτήριζα πάρα πολύ δυναμική προσωπικότητα. Έχει η ίδια τη θέση της και αυτό το θεωρώ αξιοθαύμαστο. Έχει τσαγανό, ξέρει ποια είναι, ξέρει τι θέλει.

Πού στοχεύει αυτή η ταινία;

Η πρόκληση με αυτή την ταινία είναι να σε κάνει να ασχοληθείς περισσότερο με τα πρόσωπά της. Μετά την πρεμιέρα βγήκα με τους φίλους μου και μου έλεγαν ότι θέλουν να ακούσουν τα τραγούδια του Καζαντζίδη και ιδίως εκείνα που δεν ήξεραν και τα άκουσαν στην ταινία. Ενδεχομένως τα παιδιά της γενιάς μου να μην έχουν υπόψη τους τόσο πολύ τα τραγούδια του και είναι μια πρόκληση για την ταινία να σε βάλει μετά να τα αναζητήσεις και να τα ακούσεις.

Πώς ήταν να τραγουδάς στην ταινία;

Τραγουδάω από μικρή, έχω κάνει μιούζικαλ και κλασσική. Έχω τραγουδήσει λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια και σε μαγαζί κιόλας στα Εξάρχεια. Με δυσκόλεψε στην ταινία το γεγονός ότι δεν τραγουδάω σαν Ασημένια αλλά πάω να τραγουδήσω σαν Μαρινέλλα, αλλά και πάλι Μαρινέλλα ποτέ δεν θα γίνω, έναν ρόλο παίζω. Προσπάθησα να βρω μια ενδιάμεση κατάσταση. Μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω και στην καθημερινότητά μου. Με ιδιαίτερη έμφαση στη ροκ και την τζαζ.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας:

Στο θέατρο παίζεις στη «Φάλαινα» με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη

Στη «Φάλαινα» κάνω την Ελλη, την κόρη του Τσάρλι. Είναι ένα έργο που μιλάει για τη συγχώρεση, την αγάπη, την αποδοχή. Η συγχώρεση που οδηγεί στη λύτρωση. Ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε και να συνυπάρξουμε.

Πώς προέκυψε και ασχολήθηκες με την υποκριτική;

Έτσι όπως είναι δομημένο το σύστημα, σε βάζουν σε ένα κουτί και σε κατευθύνουν προς τις πανελλήνιες εξετάσεις και για να υπάρχεις σε αυτό πρέπει να το ακολουθείς. Εμένα από πολύ μικρή μου άρεσε να παίζω, με όλες τις έννοιες. Να παίζω με τα παιχνίδια μου, με ό,τι υπάρχει γύρω μου, με το συνομιλητή μου. Μου άρεσε να βγαίνω στην αυλή και να φτιάχνω κάτι που ονομάζεται παράσταση, παιχνίδι, performance. Να μαζεύω τη γειτονιά και τους φίλους και να παίζουμε κάτι. Έπαιζα στο φαγητό, παριστάνοντας ότι είμαι μια άλλη για να μην βαριέμαι. Πάντα υπήρχε αυτή η λειτουργία μέσα μου χωρίς να μπορώ να την ερμηνεύσω.

Τη θεωρούσα φυσιολογική για όλους. Στο σχολείο ήμουν καλή μαθήτρια και συνήθως αυτό σημαίνει ότι πας να σπουδάσεις κάτι μεγαλεπήβολο αλλά παράλληλα τραγουδούσα πολύ, είχα πάει σε θεατρικό εργαστήριο, έβλεπα πολλές ταινίες. Zούσα στην επαρχία όμως και δεν υπήρχαν καλλιτεχνικές σχολές. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι θέλω να κάνω κάτι στη ζωή μου που να μου αρέσει χωρίς να ξέρω όμως τί σημαίνει παίζω στο θέατρο. Ήρθα στην Αθήνα και έκανα προετοιμασία για ένα μήνα για να δώσω εξετάσεις στις σχολές και δεν ήξερα κανέναν. Άκουγα ονόματα, τα σημείωνα και μετά πήγαινα σπίτι και έψαχνα να μάθω ποιοι ήταν γιατί δεν ήξερα τίποτα.

Info

«Υπάρχω»

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος

Σενάριο: Κατερίνα Μπέη

Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Μάστορας, Ασημένια Βουλιώτη, Κλέλια Ρένεση κ.α.

Πρεμιέρα: 19 Δεκεμβρίου