Ρεβεγιόν στο καθήκον: Οι αφανείς ήρωες της Πρωτοχρονιάς
Τη στιγμή που ο κόσμος ετοιμάζεται να καλωσορίσει τον νέο χρόνο με χαρά, γέλια και ευχές, υπάρχει μια ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων που αφήνουν πίσω τους τη ζεστασιά της οικογένειας για να υπηρετήσουν έναν μεγαλύτερο σκοπό. Πρόκειται για εκείνους που εργάζονται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, για τους αφανείς ήρωες αυτής της γιορτής.
Την ώρα που οι υπόλοιποι γεμίζουν τα ποτήρια τους και μετρούν αντίστροφα, εκείνοι φροντίζουν να κυλούν όλα ομαλά. Στα νοσοκομεία, στους δρόμους, στα κέντρα διασκέδασης, στον τομέα της υγείας και παντού όπου η παρουσία τους είναι απαραίτητη, κρατάνε το πνεύμα της ευθύνης ζωντανό. Με τη δική τους συνεισφορά, εξασφαλίζεται πως όλοι οι άλλοι μπορούν να γιορτάσουν με ασφάλεια, άνεση και χαρά.
Αυτοί οι άνθρωποι μας δείχνουν πως η Πρωτοχρονιά δεν αφορά μόνο τη διασκέδαση, αλλά και την ευθύνη, την αφοσίωση και την ανιδιοτέλεια. Χάρη στη δική τους προσπάθεια, ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να γιορτάσει με ασφάλεια, χαρά και αισιοδοξία. Είναι οι πρωταγωνιστές πίσω από την αυλαία της γιορτής.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις προκλήσεις και τις σκέψεις αυτών των ανθρώπων, το Newsbomb.gr συνομίλησε με μερικούς από αυτούς, οι οποίοι εργάζονται σε απαιτητικούς τομείς όπως η αστυνομία, η εστίαση, η Πολεμική Αεροπορία και οι εθελοντικές οργανώσεις. Οι «αφανείς ήρωες» μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους, τις ευχές τους και τις σκέψεις τους για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Μέσα από τις αφηγήσεις τους, αναδείχθηκε η μοναδική τους συμβολή αυτή την ξεχωριστή νύχτα και η σημαντικότητα της δουλειάς τους, που συχνά περνά απαρατήρητη από τους υπόλοιπους.
Φίλιππος Χρυσάκης: Ο αστυνομικός που «φρουρεί» την Πρωτοχρονιά
Για όσους υπηρετούν στην αστυνομία, αυτές οι μέρες φέρνουν ιδιαίτερες προκλήσεις και θυσίες. Ειδικά στη Δυτική Αττική, όπου οι νυχτερινές βάρδιες της Πρωτοχρονιάς γεμίζουν με περιστατικά, η απομάκρυνση από την οικογένεια είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ο αστυνομικός, Φίλιππος Χρυσάκης, με 25 χρόνια υπηρεσίας, μοιράζεται τις εμπειρίες του και την έννοια του καθήκοντος, που τον κρατά στα πόστα του και μακριά από τους δικούς του ανθρώπους τα βράδια των εορτών.
Όπως λέει, «Στη Δυτική Αττική και ειδικότερα στις περιοχές που δραστηριοποιούμαστε, μια νύχτα όπως της Πρωτοχρονιάς, που τα γλέντια στους καταυλισμούς δίνουν και παίρνουν και το αλκοόλ ρέει άφθονο, όλοι καταλαβαίνουμε πως το βράδυ εκείνο η βάρδια θα είναι αρκετά δύσκολη. Πιο συγκεκριμένα, καλούμαστε να επέμβουμε σε περιστατικά άσκοπων πυροβολισμών από γλέντια Ρομά, όπου στο σημείο θα βρίσκονται πάνω από 30 άτομα συνήθως και ως γνωστόν, δεν μας υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες. Επίσης, τα περιστατικά κλοπών σε οικίες, όπου είναι άδειες επειδή οι ένοικοι είναι σε επισκέψεις ή διακοπές, είναι πολύ συχνό φαινόμενο και θα πρέπει να είμαστε σε συνεχή κίνηση. Εντάξτε και άλλα πολλά, συνθέτουν ένα πολύ απαιτητικό υπηρεσιακό σκηνικό».
Συνεχίζει λέγοντας πως «Μια νύχτα όπως αυτή και γενικά τις ημέρες των γιορτών, εμείς πρέπει να ξεχάσουμε όσους έχουμε αφήσει σπίτι, παιδιά, οικογένεια, γονείς, φίλους, και να επικεντρωθούμε στο να μπορούν όλοι αυτοί να κάνουν γιορτές με ασφάλεια, ανέμελα, στα σπίτια τους ή έξω σε κάποιο μαγαζί. Ίσως να ακούγεται γραφικό, αλλά είναι μεγάλη η ευθύνη που επωμιζόμαστε. Θα μου πεις τώρα, αυτή είναι η δουλειά μας. Και γι' αυτό θα ξεχάσουμε τι μέρα είναι και θα βγούμε στους δρόμους με επαγγελματισμό. Εξάλλου, θα βρισκόμαστε στη δουλειά με τη δεύτερη μας οικογένεια (την ομάδα μας), θα ανταλλάξουμε ευχές, θα φορέσουμε πλήρη φόρτο και εξοπλισμό και θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά».
Αναπολώντας τα χρόνια της υπηρεσίας, εξηγεί: «Στα 25 χρόνια υπηρεσίας, έχω περάσει πολλές Πρωτοχρονιές στην υπηρεσία. Το πιο σκληρό για μένα είναι όταν πρέπει να εξηγήσω στα παιδιά μου γιατί δεν θα είμαι εκεί για να αλλάξουν χρόνο μαζί μου. Γυρνώντας πολλά χρόνια πίσω, το 2002-3, όντας νέος αστυνομικός, όταν 12 παρά 20 στην αλλαγή του χρόνου πήραμε σήμα στο Μενίδι για σοβαρό τροχαίο στη Δημοκρατίας και άλλαξα τον χρόνο προσπαθώντας να απεγκλωβίσω τον οδηγό, θυμάμαι που οι φίλοι μου πέρασαν από το σημείο γιατί είχαν κανονίσει έξοδο, ενώ εγώ δούλευα. Επίσης, οι περιπολίες μας έφεραν κάτι να φάμε γιατί ξεροσταλιάζαμε μέσα στο κρύο και να μας ευχηθούν καλή χρονιά. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι τα επόμενα χρόνια δεν θα είχα γιορτές όπως ο άλλος κόσμος. Μετά από 25 χρόνια, λοιπόν, ξέρω ακριβώς τι πρέπει να κάνω».
Κλείνοντας, καταλήγει με μια ευχή: «Εύχομαι σε όλον τον κόσμο υγεία. Να γιορτάσει με την καρδιά του, να ξεχάσει για λίγο ό,τι πρόβλημα τον ταλανίζει και να αγκαλιάσει τους ανθρώπους που αγαπάει. Καλές γιορτές, καλή χρονιά».
Βασίλειος Σμαΐλης, Επισμηναγός (Ι): Η θυσία των αεροπόρων για την ασφάλεια των πολιτών
Ένα από τα πιο απαιτητικά και συγκινητικά καθήκοντα, ιδίως τις εορτές, είναι αυτό που εκτελούν οι άνθρωποι της 356 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών. Πρόκειται για ανθρώπους που βρίσκονται στα ύψη, εν μέσω ακραίων καιρικών συνθηκών, προσφέροντας ελπίδα και ζωή στους συνανθρώπους τους. Ο Βασίλειος Σμαΐλης, Διοικητής της 356 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών μοιράζεται τις εμπειρίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει με την ομάδα του, καθώς και μια συγκινητική προσωπική ιστορία που του θύμισε τη βαθιά αξία του έργου τους.
Όπως αναφέρει, «Η Πρωτοχρονιά και γενικά οι μέρες των εορτών είναι πάντα απαιτητικές για την 356 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών, καθώς οι ανάγκες για αποστολές αεροδιακομιδών και έρευνας και διάσωσης είναι αυξημένες. Οι μεγαλύτερες προκλήσεις περιλαμβάνουν τις δύσκολες καιρικές συνθήκες του χειμώνα, την ανάγκη για γρήγορη λήψη αποφάσεων υπό πίεση και τη διαχείριση της ευθύνης να φέρουμε εις πέρας κάθε αποστολή με απόλυτη ασφάλεια. Το 2024 εκτελέσαμε περίπου 2000 ώρες πτήσης αεροδιακομιδών και έρευνας διάσωσης, γεγονός που αποδεικνύει πόσο σημαντικό είναι το κοινωνικό μας έργο. Παρά τις απαιτήσεις, η σκέψη ότι προσφέρουμε ελπίδα και υποστήριξη σε συνανθρώπους μας είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε».
Η πίεση και η ευθύνη για την ασφάλεια των ανθρώπων είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς του, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Η συνεχής εκπαίδευση, η πειθαρχία και η ομαδικότητα μας επιτρέπουν να την αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά. Παράλληλα, το αίσθημα ευθύνης και η σκέψη ότι θυσιάζοντας δικές μας οικογενειακές στιγμές, δίνουμε την ευκαιρία σε άλλες οικογένειες να ζήσουν ευτυχισμένες στιγμές υγιείς, είναι κάτι που μας γεμίζει δύναμη και αποφασιστικότητα. Σε αυτές τις αποστολές, Ιπτάμενοι, τεχνικοί, ιατροί, διασώστες και νοσηλευτές γίνονται σανίδα σωτηρίας για τους συνανθρώπους μας στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας. Η ζωή αποτελεί το πολυτιμότερο δώρο και το να την υπηρετούμε είναι χρέος και καθήκον μας».
Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές του Διοικητή ήταν όταν, το 2024, κλήθηκαν να μεταφέρουν ένα νεογέννητο από τη Ρόδο στην Αθήνα: «Μια αξέχαστη στιγμή ήταν μια αποστολή αεροδιακομιδής στην οποία κληθήκαμε να μεταφέρουμε ένα νεογέννητο αγοράκι λίγων ωρών από τη Ρόδο στην Αθήνα. Παρά τις εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες, καταφέραμε να προσγειωθούμε με ασφάλεια και να ολοκληρώσουμε την αποστολή. Η συγκίνηση και το ευχαριστώ των γονιών του μωρού θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα μου. Μάλιστα, κρατήσαμε επαφή μέσω social media με τον πατέρα του μωρού και πλέον βλέπω από φωτογραφίες το παιδί αυτό να μεγαλώνει υγιές και να έχει γίνει ολόκληρος άντρας. Είναι τέτοιες στιγμές που μας θυμίζουν ότι το έργο μας έχει βαθιά σημασία».
Κλείνοντας, ο Διοικητής εύχεται για το 2025: «Εύχομαι το νέο έτος να είναι μια χρονιά γεμάτη υγεία, αγάπη και ευτυχία για όλους. Μακάρι οι αποστολές αεροδιακομιδών και έρευνας διάσωσης της Μοίρας να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες, καθώς αυτό θα σημαίνει ότι οι συμπολίτες μας είναι ασφαλείς. Ωστόσο, για αυτές που θα χρειαστεί να πραγματοποιήσουμε, η 356 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών θα συνεχίσει να είναι εκεί ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ-ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ (όπως λέει και το ρητό της Μοίρας) με αφοσίωση και αποφασιστικότητα, προσφέροντας ζωή και ελπίδα».
Σωκράτης Δούκας, Εκπρόσωπος Τύπου ΕΚΑΒ: Η θυσία του ΕΚΑΒ στην Πρωτοχρονιά για την ανθρώπινη ζωή
Ο Σωκράτης Δούκας, εκπρόσωπος Τύπου του ΕΚΑΒ, αναφέρεται στην εμπειρία του να περνά την Πρωτοχρονιά στο καθήκον, με την αίσθηση του καθήκοντος να κυριαρχεί, αλλά και την νοσταλγία για τις οικογενειακές στιγμές που λείπουν.
«Το να περνάς τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς έχοντας υπηρεσία στο ΕΚΑΒ είναι σίγουρα διαφορετικό από το να είσαι με τους δικούς σου. Υπάρχει ένα αίσθημα καθήκοντος που γεμίζει την καρδιά σου, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις μια νοσταλγία για τις οικογενειακές στιγμές που χάνεις. Είναι μια νύχτα γεμάτη ένταση και προκλήσεις, αλλά και μια αίσθηση ότι κάνεις κάτι εξαιρετικά σημαντικό».
Ο Σωκράτης θυμάται με συγκίνηση ένα περιστατικό που τον σημάδεψε. «Κάθε περιστατικό είναι μοναδικό, αλλά ένα περιστατικό που ξεχωρίζει είναι εκείνη η φορά που χρειάστηκε να βοηθήσουμε μια γυναίκα να γεννήσει λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου. Το να φέρνεις μια νέα ζωή στον κόσμο σε μια τόσο συμβολική στιγμή είναι κάτι που σου μένει για πάντα».
Η αίσθηση της προσφοράς είναι ισχυρή: «Είναι συγκινητικό και ταυτόχρονα σου δίνει μια αίσθηση περηφάνιας. Ξέρεις ότι σε αυτή τη στιγμή, που όλοι γιορτάζουν, εσύ είσαι εκεί για να στηρίξεις κάποιον που έχει ανάγκη. Είναι μια υπενθύμιση της αξίας του λειτουργήματος και της προσφοράς σου στην κοινωνία. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προάσπιση και διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής είναι ο βασικός αξιακός κώδικας για όλους εμάς που υπηρετούμε στο ΕΚΑΒ».
Κλείνοντας, εύχεται: «Εύχομαι υγεία, αγάπη και δύναμη σε όλους. Μακάρι η νέα χρονιά να φέρει λιγότερες δυσκολίες και περισσότερες στιγμές χαράς για όλους μας!».
Η θυσία των εθελοντών: Ο Νίκος Γούναρης και η προσφορά του στην Κοινωνία την παραμονή της Πρωτοχρονιάς
Η Πρωτοχρονιά για τους εθελοντές της ΕΠΟΜΕΑ δεν είναι απλώς μια γιορτή, αλλά μια περίοδος έντονης προετοιμασίας και αφοσίωσης. Η πίεση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του καθήκοντος τους, αλλά το πιο σημαντικό είναι η ανιδιοτελής προσφορά στον συνάνθρωπο. Ο Νίκος Γούναρης, εθελοντής της ΕΠΟΜΕΑ, μοιράζεται τις σκέψεις του για τις προκλήσεις αυτών των ημερών και την αίσθηση του καθήκοντος που τον κινητοποιεί.
«Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η προετοιμασία. Οι προηγούμενες ημέρες είναι ημέρες εορτών στις οποίες επενδύουμε αρκετό χρόνο ώστε οι εθελοντές μας, ο εξοπλισμός και τα οχήματά μας να είναι έτοιμα, καθώς και να έχουν οργανωθεί και συμφωνηθεί τα επιχειρησιακά μας σχέδια. Έτσι, μία τέτοια νύχτα όπως η Πρωτοχρονιά, και εφόσον απαιτηθεί, να ευχηθούμε στους δικούς μας ανθρώπους, να φορέσουμε τη στολή μας και να μεταβούμε όπου και αν χρειαστεί να βοηθήσουμε τους συμπολίτες μας, για να περάσουν οι ίδιοι την Πρωτοχρονιά με τις οικογένειές τους», αναφέρει με συγκίνηση.
Για εκείνον, η πίεση που ενδεχομένως αισθάνεται δεν είναι βάρος. «Η πίεση θα έλεγα είναι το καύσιμό μας. Γνωρίζουμε τις δυνατότητές μας ως ομάδα και ως άτομα. Με τον κατάλληλο διαμερισμό καθηκόντων και την εμπιστοσύνη που υπάρχει προς τους υπευθύνους να καθοδηγήσουν και να φέρουν εις πέρας μία επιχείρηση, η πίεση αυτή μετριάζεται αρκετά. Όσον αφορά την ευθύνη για τη διασφάλιση της ασφάλειας των πολιτών, αυτό είναι κάτι που ό,τι μέρα και ώρα και να είναι, το βάρος της ευθύνης είναι το ίδιο και μας απασχολεί καθημερινά. Πάντως, να βοηθήσουμε στο να απολαύσει ο κόσμος τις εορτές του με ασφάλεια και ηρεμία στα σπίτια του, είναι η έννοια αυτών των ημερών, και το να είμαστε ένα κομμάτι που μπορεί να χαρίσει αυτό στους πολίτες είναι το μεγαλύτερο δώρο και αρετή για εμάς».
Αναφερόμενος στις πρωτοχρονιές που έχει περάσει στην υπηρεσία του, εξηγεί με συγκίνηση: «Αρκετές Πρωτοχρονιές έχουμε περάσει είτε σε επιφυλακή είτε στο πεδίο. Όπως πριν από λίγα έτη περάσαμε την Πρωτοχρονιά μας στα Βίλια, βοηθώντας στον απεγκλωβισμό των πολιτών, την κοπή δέντρων, τη μεταφορά ασθενών σε μονάδες υγείας και κρατώντας ανοιχτό τον δρόμο και λειτουργικό το περιφερειακό ιατρείο Βιλίων. Ήταν τιμή μας να περάσουμε τη νύχτα με τους κατοίκους των Βιλίων! Οι οικογένειες και οι δικοί μας άνθρωποι καταλαβαίνουν!»
Κλείνοντας με μια ευχή για το νέο έτος, ο Νίκος Γούναρης σημειώνει: «Θα ήθελα να ευχηθώ υγεία, ασφάλεια, γαλήνη και τύχη σε όλους. Να ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες και να γινόμαστε πιο δυνατοί. Για την ΕΠΟΜΕΑ και τους εθελοντές μας, οι ευχές μας είναι υγεία, ανάπτυξη, δύναμη, κουράγιο και πάντα πίστη και χαμόγελο. Επίσης, περισσότερες δεξιότητες, περισσότερος εξοπλισμός και να ξεπεράσουμε ακόμα και τις ίδιες μας προσδοκίες. Πάντα αχρείαστοι, αλλά πάντα παρόντες!».
Εβελίνα Δρακοπούλου: Η αφοσίωση στην Υγειονομική Φροντίδα
Η Εβελίνα Δρακοπούλου, φαρμακοποιός που δουλεύει σε μια γειτονιά τoυ Κόκκινου Μύλου, γνωρίζει πολύ καλά πώς είναι να περνάς τις γιορτές πίσω από τον πάγκο. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν φάρμακα, εκείνη βλέπει ιστορίες. Κι αυτό, όπως μας λέει, είναι ένα προνόμιο, αλλά και μια μοναξιά που δύσκολα εξηγείται.
«Όλοι νομίζουν ότι η δουλειά μας τελειώνει μόλις τελειώσει η συνταγή. Αλλά πίσω από κάθε συνταγή, υπάρχει μια αγωνία, μια ανάγκη. Ειδικά στις γιορτές, τα φαρμακεία γίνονται ο πρώτος σταθμός για κάποιον που ψάχνει βοήθεια. Από εκείνον που θέλει ένα παυσίπονο μέχρι τη γιαγιά που ήρθε να πει χρόνια πολλά γιατί δεν έχει άλλον. Κι εμείς είμαστε πάντα εδώ».
«Αυτή η δουλειά σε κάνει να καταλάβεις κάτι πολύ σημαντικό: ότι η προσφορά, όσο μικρή κι αν φαίνεται, είναι τελικά αυτό που δίνει νόημα στις στιγμές σου. Δεν χρειάζονται φώτα και γιορτές. Χρειάζεται μόνο να ξέρεις ότι έκανες κάτι που έχει σημασία».
Οι γιορτές για την Εβελίνα είναι μια ευκαιρία να δει τη ζωή διαφορετικά. «Ναι, είναι δύσκολο να μην είσαι με τους δικούς σου. Να μην ακούς γέλια στο σπίτι ή να μην κρατάς το χέρι κάποιου όταν μετράς αντίστροφα. Αλλά όταν βλέπεις κάποιον που χρειάζεται εσένα για να σταθεί στα πόδια του, αυτό γεμίζει ένα άλλο κομμάτι της καρδιάς σου. Ένα κομμάτι που λίγοι καταλαβαίνουν».
Μετά από τόσα χρόνια, η Εβελίνα εύχεται μόνο ένα πράγμα: «Υγεία. Το λέω κάθε μέρα και το εννοώ περισσότερο από ποτέ. Να είμαστε όλοι γεροί. Να έχουμε τη δύναμη να είμαστε εκεί για τους άλλους, αλλά και να βρίσκουμε χρόνο για τους εαυτούς μας. Κι αν βρεθείτε ποτέ μπροστά σε μια εφημερία γιορτινή, πείτε ένα “ευχαριστώ”. Μικρή λέξη, αλλά γεμίζει έναν ολόκληρο κόσμο».
Κωνσταντίνος Καρασαββίδης: Πρωτοχρονιά στις πίστες - Ο άνθρωπος που μετατρέπει τη νύχτα σε γιορτή για τον κόσμο
Η Πρωτοχρονιά για τον Κωνσταντίνο Καρασαββίδη, γνωστό για τη μουσική του πορεία, είναι μια ιδιαίτερη στιγμή γεμάτη ευθύνες και αφοσίωση, καθώς η δουλειά του απαιτεί να βρίσκεται στη σκηνή αντί με την οικογένειά του. Παρόλο που η έννοια των γιορτών συνδέεται με τους αγαπημένους του ανθρώπους, εκείνος βρίσκει τρόπους να δημιουργεί μια γιορτινή ατμόσφαιρα για το κοινό του, γεμίζοντας την νύχτα με μοναδικές στιγμές και συναισθήματα.
«Το ιδανικό για κάθε άνθρωπο είναι να περνά τις γιορτές με την οικογένειά του. Στο επάγγελμά μας, όμως, δεν το επιτρέπουν πάντα οι συνθήκες. Παρόλα αυτά, επειδή είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, μαζί με τους συναδέλφους μου το αντιμετωπίζουμε όμορφα με χαρά και ως οικογένεια στο χώρο που βρισκόμαστε και όχι στο σπίτι μας. Βέβαια, δεν αναπληρώνεται ο χρόνος, οι γιορτές και οι στιγμές με τους δικούς μας ανθρώπους, απλά μαθαίνεις και προσαρμόζεσαι», αναφέρει για την εμπειρία του.
Η γιορτινή ατμόσφαιρα που δημιουργεί με την ομάδα του είναι πάντα μια αξέχαστη εμπειρία για το κοινό, όπως σημειώνει: «Με την υπέροχη ομάδα που δουλεύω, με οδηγό της άμαξας την Νατάσα Θεοδωρίδου, δημιουργείται μια γιορτινή διάθεση μεταξύ μας και ένα πάρτυ, στο οποίο συμμετέχει ο καθένας μας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Αυτό δίνει την ευκαιρία στο κοινό να ζει αξέχαστες στιγμές που μένουν ανεξίτηλες στον χρόνο! Άλλωστε, έχουμε την ιδιότητα του διασκεδαστή, οπότε αυτό μας κάνει υπεύθυνους για τη διάθεση των θαμώνων που επισκέπτονται το σχήμα».
Ανατρέχοντας σε μια πιο δύσκολη στιγμή της Πρωτοχρονιάς, ο Κωνσταντίνος θυμάται με συγκίνηση: «Η πιο αξέχαστη στιγμή ήταν στο παρελθόν, όταν έτυχε να δουλεύω στο Βόλο. Την εβδομάδα των εορτών, εγώ και ένας συνάδελφός μου αποφασίσαμε να ανέβουμε οδικώς στο Βόλο, ενώ είχαμε ακούσει για μεγάλη κακοκαιρία. Δεν λάβαμε σοβαρά την κατάσταση και από τις 3,5 ώρες που θα κάναμε να φτάσουμε, κάναμε 7 ώρες. Αυτό μας προκάλεσε άγχος γιατί ένα μαγαζί γεμάτο κόσμο μας περίμενε και δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει το μουσικό πρόγραμμα χωρίς εμάς. Αυτή ήταν η πιο αξέχαστη στιγμή γιατί η ευθύνη και το άγχος που μας κυρίευσε μέχρι να φτάσουμε ήταν ατελείωτα και το θυμόμαστε ακόμη».
Κλείνοντας, ο Κωνσταντίνος εύχεται για το νέο έτος: «Να μην ξεχνάμε να κυνηγάμε τα όνειρα και τους στόχους μας… αυτό μας δυναμώνει! Εύχομαι υγεία, φως, αγάπη, δημιουργία και ατελείωτες όμορφες στιγμές σε όλο τον κόσμο! Ευτυχισμένο το νέο έτος».
Λευτέρης Ζαφειρόπουλος: Ο Σεφ που γιορτάζει την Πρωτοχρονιά στην κουζίνα για να φέρει χαρά στους άλλους
Η κουζίνα τις γιορτές είναι απαιτητική, γεμάτη δημιουργικότητα και έντονα συναισθηματικά φορτισμένη. Όσοι εργάζονται σε αυτή, συχνά αντιμετωπίζουν την πρόκληση της απουσίας από το τραπέζι της οικογένειας και των αγαπημένων τους, ενώ ταυτόχρονα ζουν μοναδικές εμπειρίες μέσα από την προσφορά τους. Ο Λευτέρης Ζαφειρόπουλος θυμάται με ιδιαίτερη συγκίνηση μια Πρωτοχρονιά στο Λονδίνο, όπου η ομάδα του σερβιρίσματος βίωσε τη γιορτή με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Όπως λέει ο ίδιος, «θα έλεγα πως η μεγαλύτερη πρόκληση του να δουλεύεις βραδινές βάρδιες παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι η αποχή από το τραπέζι με την οικογένειά σου. Ωστόσο, για εμάς που είμαστε τόσα χρόνια μέσα σε μια κουζίνα, απολαμβάνουμε το service της Πρωτοχρονιάς με τον δικό μας τρόπο. Μαζί με την ομάδα μας, χαιρόμαστε που προσφέρουμε συναισθήματα μέσα από τις δημιουργίες μας. Έτσι, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα μας προσφέρει τη μεγαλύτερη χαρά».
Σχετικά με μία ιδιαίτερη στιγμή που του έχει μείνει αξέχαστη από το καθήκον του την αλλαγή του χρόνου, ο Λευτέρης αναφέρει με νοσταλγία: «Την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2017, σε εστιατόριο του Jason Atherton στο Λονδίνο, έζησα μια μοναδική εμπειρία γεμάτη συγκινήσεις και αναμνήσεις. Το σερβίς σταμάτησε ξαφνικά, και μας οδήγησαν μέσω μιας μυστικής πόρτας, που δεν είχαμε προσέξει ποτέ πριν, σε ένα υπόγειο. Εκεί βρεθήκαμε σε μια φανταστική αίθουσα, απερίγραπτης ομορφιάς. Γιορτάσαμε μαζί με όλους τους συναδέλφους, ανταλλάσσοντας δώρα και ευχές. Εύχομαι να ζήσω ξανά μια τέτοια ημέρα στον χώρο της εστίασης στην Ελλάδα».
Κλείνοντας, ο Λευτέρης εύχεται: «Εύχομαι το νέο έτος να φέρει υγεία σε κάθε άνθρωπο, δημιουργικότητα και επιτυχία σε όλους τους επαγγελματίες της εστίασης, γεμίζοντας τα τραπέζια με χαμόγελα και τις κουζίνες με έμπνευση».
Γιώργος Μαλλής: Στο καθήκον της διασκέδασης εν μέσω γιορτών
Ο Γιώργος Μαλλής, μπάρμαν με χρόνια εμπειρίας στην εστίαση, μας εξομολογείται κάτι που λίγοι από εμάς σκεφτόμαστε. Πίσω από τον πάγκο του μπαρ, ανάμεσα στα κοκτέιλ και τα ποτήρια που γεμίζουν, κρύβεται μια αλήθεια που δύσκολα λέγεται: η μοναξιά των γιορτών για όσους εργάζονται όταν όλοι οι άλλοι γιορτάζουν.
«Ξεκίνησα στην εστίαση από 17 χρονών», λέει με μια νοσταλγία στα μάτια. «Κι από τότε, δεν έχω περάσει ποτέ μια Πρωτοχρονιά σπίτι. Ούτε μια φορά. Ξέρεις πώς είναι; Όλοι γύρω σου γιορτάζουν με την οικογένεια, τις παρέες, τις κοπέλες τους, κι εσύ είσαι εκεί, στη δουλειά, πίσω από έναν πάγκο ή σερβίροντας κόσμο που γελάει και πίνει. Η χαρά τους σε γεμίζει, αλλά ταυτόχρονα σου θυμίζει τι δεν έχεις».
Ο Γιώργος θυμάται μια συγκεκριμένη νύχτα, που του έχει μείνει χαραγμένη. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, στο τέλος μιας απαιτητικής βάρδιας σε μια καφετέρια. «Βγήκα έξω για λίγο, να πάω στο περίπτερο να πάρω τσιγάρα. Ο δρόμος ήταν γεμάτος φώτα, γιορτινή μουσική και παρέες που γελούσαν. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ένα τεράστιο κενό. Ήμουν μόνος. Πραγματικά μόνος. Έβλεπα τους άλλους να ζουν τη στιγμή, κι εγώ ήμουν εκεί για να εξυπηρετήσω τη δική τους χαρά».
Η εστίαση, όπως λέει, δεν είναι απλώς δουλειά. Είναι τρόπος ζωής. Απαιτεί θυσίες. «Η Πρωτοχρονιά είναι πάντα η πιο δυνατή βραδιά. Δουλεύω στα μπουζούκια τώρα, και ξέρω ήδη ότι φέτος δεν θα αλλάξει κάτι. Ο κόσμος θα διασκεδάζει, θα μετράει αντίστροφα, θα αγκαλιάζεται, κι εγώ θα είμαι εκεί, πίσω από τη ροή της σαμπάνιας και των ποτών. Αυτό είναι το καθήκον μας, να φέρνουμε χαμόγελα, ακόμα κι όταν εμείς δεν τα έχουμε».
Όμως, μέσα από αυτή τη μοναξιά, ο Γιώργος έχει βρει μια βαθύτερη αλήθεια. «Όσα δεν έζησα εγώ, εύχομαι να τα ζήσουν όλοι οι άλλοι. Αυτές οι στιγμές με την οικογένεια, με τους φίλους σου, είναι ανεκτίμητες. Δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει. Η δουλειά μου με έμαθε να εκτιμώ τη στιγμή, να βρίσκω χαρά ακόμα και στις μικρές στιγμές. Το μόνο που εύχομαι είναι υγεία. Με υγεία, όλα τα άλλα φτιάχνονται».
Την ώρα που οι περισσότεροι απολαμβάνουν τις γιορτές με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, υπάρχουν αυτοί που παραμένουν στο καθήκον, για να εξασφαλίσουν ότι η νύχτα θα κυλήσει ομαλά και με ασφάλεια. Οι αστυνομικοί, οι αεροπόροι, οι εθελοντές και οι επαγγελματίες του ΕΚΑΒ, μαζί με τους σεφ και το προσωπικό της εστίασης, θυσιάζουν τα οικογενειακά τραπέζια και τη χαρά της αλλαγής του χρόνου, για να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της βραδιάς!
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την αφοσίωση και την ανθρωπιά σας!
