Richard Burns 1971 – 2005: 10 χρόνια χωρίς τον Burnsie
Δέκα χρόνια τώρα ο μικρόκοσμος του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλλυ συνεχίζει να υπάρχει χωρίς τον Richard Burns.
Στα 34 χρόνια του πάλεψε ως το τέλος όμως δε κατάφερε να πάρει τη νίκη όπως συνήθιζε τα χρόνια, που αγωνιζόταν.
Μετά από 10 νίκες περισσότερες από 100 συμμετοχές και ένα παγκόσμιο τίτλο ο Βρετανός παγκόσμιος πρωταθλητής του 2001 έχασε τη «μάχη» με τον καρκίνο, κάνοντας τον κόσμο των αγώνων πιο φτωχό.
Εμείς εκτός από το ήρεμο βλέμμα του και το χαμόγελό του, ακόμη και στις δύσκολες στιγμές, θυμόμαστε εικόνες και περιγραφές από αυτούς που τον έζησαν από κοντά αλλά και αποσπάσματα από το βιβλίο του «Driving ambition».
Robert Reid – Richard Burns
«Αν μεταξύ των δύο δεν υπάρχει εμπιστοσύνη τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Αν δεν υπάρχει ένας ειδικός δεσμός συνεννόησης, όχι μόνο δεν θα έρθει η επιτυχία αλλά ο κίνδυνος μιας μοιραίας εξόδου είναι παραπάνω από πιθανός». Αυτά υποστηρίζει ο Robert Reid, που έζησε κάτι παραπάνω από 10 χρόνια (1991-2003) δίπλα στον Βρετανό παγκόσμιο πρωταθλητή. Ο Σκοτσέζος γνώριζε καλύτερα από όλους τον τρόπο που ο Άγγλος οδηγός, αντιδρούσε κάτω από την φοβερή πίεση των αγώνων ράλλυ.
«Ο τρόπος που επικοινωνούσαμε με τον Richard είναι προϊόν εξέλιξης, όλων των χρόνων της συνεργασίας μας, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναλυθεί εύκολα. Δεν ήταν μόνο η ανάγνωση της ειδικής διαδρομής και η αυτόματη αντίδραση του. Έχει να κάνει πολύ περισσότερο με το ότι αυτός ήταν πιο σίγουρος από εμένα ότι η επόμενη στροφή είναι αριστερή. Όπως ακριβώς και εγώ ήμουν πιο σίγουρος από αυτόν ότι θα καταφέρει να στρίψει γρήγορα και με ασφάλεια».
«Αυτό που έκανε ακόμη πιο σύνθετη αλλά και μοναδική την επικοινωνία μας ήταν η ανάγκη του για πιο αναλυτική πληροφόρηση. Εκεί που οι άλλοι οδηγοί έγραφαν μια στροφή σαν γρήγορη αριστερή, αυτός ζητούσε σημειώσεις για την ταχύτητα στην είσοδο, στην έξοδο και στο Apex. Κάθε φορά που σύγκριναν τις σημειώσεις μας με τις αντίστοιχες άλλων πληρωμάτων, ανακάλυπτα ότι το πάχος του δικού μας μπλοκ ήταν διπλάσιο. Αν προσθέσετε ότι είμαι και ελαφρώς δυσλεκτικός, τότε μπορείτε να καταλάβετε τον βαθμό επικοινωνίας και εμπιστοσύνης, που είχε αναπτυχθεί μεταξύ μας» και ο Reid καταλήγει:
«Το παρατσούκλι που του είχαμε δώσει ήταν Pentium 3, ακριβώς γιατί είχε την ικανότητα να επεξεργάζεται μεγάλο όγκων πληροφοριών σε μικρή ταχύτητα».
Driving Ambition
Εκτός από την ταχύτητα αυτό, που σίγουρα σας γοητεύει είναι η ηρεμία, που έχουν κάποιοι από τους οδηγούς του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλλυ κατά τη διάρκεια του αγώνα. Σταθεροί χειρισμοί απλότητα στις κινήσεις ακόμη και όταν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Οι φράσεις αυτές φέρνουν στο νου την εικόνα του Richard Burns ...
Το νόημα της ζωής
Ήταν το 1993 όταν το περιοδικό «Performance Car» είδε στο πρόσωπο του νεαρού πρωταθλητή Βρετανίας ένα οδηγό για να κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο. Ανάμεσα στις ερωτήσεις ήταν και το τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. Η απάντηση ήταν επαγγελματίας οδηγός. Όσο για το νόημα της ζωής ήταν φυσικά τα «Donuts» μετά τη νίκη...
Εννέα χρόνια μετά βγαίνει η αυτοβιογραφία του (Driving Ambition) μέσα από αυτή διαβάζουμε: « Ήταν το 1992 όταν άρχισα να ανοίγω τα φτερά μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη Subaru δούλευα τότε τις σημειώσεις του Colin McRae και τον ειδοποιούσα για τα επικίνδυνα σημεία σε κάθε ειδική. Δούλεψα μαζί του στη Σουηδία, την Ελλάδα και τη Φινλανδία. Το τελευταίο ήταν και το πιο σκληρό ράλι για εμένα καθώς κοιμήθηκα μόνο 9 ώρες στις 4 ημέρες του αγώνα. Είχαμε 12 vans με ότι μπορείτε να φανταστείτε και σε κάθε service point φόρτωνα και ξεφόρτωνα πάνω από 60 λάστιχα. Ήταν η χρονιά που ο Colin κατέστρεψε το αυτοκίνητο του μία φορά στο shakedown και δύο στον αγώνα».
Κάπου στη μέση αυτής της χρονιάς ήρθε η πρόταση να γίνει οδηγός στην Mitsubishi και από εκεί ξεκίνησαν όλα...
Τα όνειρα, ο τίτλος η Zoe και το μέλλον
«Μετά τον τίτλο ήθελα πολύ να ξαναρχίσω τους αγώνες είχα ένα καλό κίνητρο όμως δεν περίμενα τόση δημοσιότητα και να δω τον εαυτό μου τόσο εκτεθειμένο. Ήταν και η δικαστική διαμάχη με τη Subaru, (όταν μετακινήθηκε στην Peugeot πριν τη λήξη του συμβολαίου του)που με έκανε να νομίζω πως δε θα είχα μέλλον στα ράλλυ. Τότε με βοήθησε πολύ η Ζoe ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος που μπορούσα να μιλήσω χωρίς να προδοθώ» αναφέρει ο Burns και προσθέτει:
«Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν σταματήσω να οδηγώ. Έχω δει μία pub πολύ κοντά στο πατρικό μου σπίτι που θα ήθελα να αγοράσω. Νομίζω πως με την ίδια ευκολία που οδηγώ θα μπορούσα να σερβίρω μπύρες. Δε θα ήθελα να οδηγώ ως τα 40 ή τα 50 χρόνια μου αλλά θα ήθελα να έχω κάποιες ευκαιρίες να συμμετέχω στα αγαπημένα μου events. Έχω αρκετά πράγματα και το εκτιμώ όμως θέλω ακόμη κάτι: Να αποκτήσω οικογένεια».
.jpg?t=uRAvQa8FPPr2OEWoE7v4WQ)
