Η φιλοδυτική ρωσική αντιπολίτευση ζητά πυρηνικό χτύπημα κατά της χώρας
Στην Ελλάδα μας κυριεύει κυριολεκτικά αμόκ εάν κάποιος αιρετικά ή εναλλακτικά σκεπτόμενος πει κάτι πχ. για το όνομα της FYROM ή αμφισβητήσει το Άγιο Φως των Ιεροσολύμων, που για να είμαστε ειλικρινείς αμφισβητούν πολλοί - σιωπηροί σήμερα - θεολόγοι εδώ και αιώνες.
Διαθέτουμε επίσης εμπεριστατωμένη άποψη επί παντός του επιστητού, ακόμη κι αν πολλά μηνύματα μας λένε και πολλές εμπειρίες μας διδάσκουν ότι τα πράγματα σπάνια είναι όπως δείχνουν οι κυρίαρχες τάσεις ή κατά πώς ψέλνουν οι ισχυροί του κόσμου ετούτου.
Τί θα λέγαμε αν για παράδειγμα κάποιος ηγέτης της αντιπολίτευσής μας ζητούσε ικετευτικά από την Τουρκία να βομβαρδίσει τη χώρα για να πετύχει τους σκοπούς του και να προτείνει - για σιγουριά - το χτύπημα να είναι πυρηνικό;
Αδιανόητο θα πει και ο πιο καχύποπτος, δεν μπορούν να συμβούν τέτοια πράγματα σε καμία χώρα του κόσμου κι όμως τέτοιες και παρόμοιες είναι οι «εποικοδομητικές» προτάσεις, που εκστομίζονται από τη ρωσική φιλελεύθερη και φιλοδυτική βεβαίως βεβαίως αντιπολίτευση, που έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ των Ουκρανών εθνικιστών.
Αλλα και όχι μόνο, καθώς η ρωσοφοβία ανοίγει το δρόμο στην υπεράσπιση των νεοναζί νοσταλγών του δοσιλογισμού, ο οποίος θριάμβευσε στα κατεχόμενα σοβιετικά εδάφη της Ουκρανίας και των γειτονικών Βαλτικών Δημοκρατιών κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Μπαχρέιν. Ο Πέμπτος αμερικανικός Στόλος εξαπολύει ένα τακτικό πυρηνικό χτύπημα. Γίνεται αυτό σε δύο δευτερόλεπτα. Ο ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας εξαφανίζεται και την ίδια στιγμή τα μυαλά όλων επιστρέφουν στη θέση τους», λέει χωρίς να κοκκινίζει ο δημοσιολόγος, αναλυτής και κάποτε προεδρικός σύμβουλος Στανισλάφ Μπελκόφσκι, συχνός πανελίστας σε δυτικά ΜΜΕ, που μπερδεύει εντέλει το μίσος για τον (κάθε) Πούτιν και την ομάδα του με το μίσος για την ίδια τη γη, που τον γέννησε.
Για όποιον δεν έχει συναντήσει τέτοιο είδος «διανόησης», είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει μέσα από ποια Σκύλλα και ποια Χάρυβδη πέρασε η ρωσική κοινωνία για πολλά συνεχόμενα χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η Δύση πανηγύριζε για τη ρωσική «δημοκρατία» και τα επιτεύγματά της, τη στιγμή, που η Ρωσία κατρακυλούσε σε όλο και βαθύτερη οικονομική κρίση και πολιτική εξάρτηση επί Μπαρίς Γέλτσιν.
Παρόμοια τραγικά ευφυολογήματα ήταν η πνευματική και επικοινωνιακή τροφή, με την οποία διαποτίζονταν για μερικές δεκαετίες η ρωσική κοινή γνώμη, τα σχολικά μαθήματα και η πολιτιστική ζωή της χώρας, σε μια μαζική υστερία να πειστεί ο ρωσικός πληθυσμός ότι αυτός και οι ουτοπικές προσδοκίες τους ευθύνονται για τα κακά όλου του κόσμου, αν όχι και γι’ αυτό καθεαυτό το προπατορικό αμάρτημα.
«Η Κριμαία είναι σήμερα αναμφίβολα υπό ρωσική κατοχή… Μάλιστα από καιρό θεωρώ και δεν μετάνιωσα ότι ο Μπαντέρα και ο Σουχέβιτς έκαναν τα πάντα σωστά και ο αγώνας τους δικαιώθηκε. Εννοείται ότι είναι εθνικοί ήρωες της Ουκρανίας», υποστηρίζει ο Ολέγκ Κάσιν, συντάκτης έως πρόσφατα της κεντρικής οικονομικής εφημερίδας «Κομερσάντ», οπαδός της ελεύθερης οικονομίας και της δυτικής δημοκρατίας, αρκεί οι ερπύστριές της να περνούν από σλαβικό κρέας, έστω κι αν χρειαστεί να αποθεώσουν τους συνεργάτες των Ναζί…
«Σήμερα κάθε αξιοπρεπής κάτοικος της Ρωσίας πρέπει να εύχεται την ήττα της Πατρίδας του… Στηρίζουμε αναφανδόν την Ουκρανία, είμαστε αλληλέγγυοι με τη νέα δημοκρατική εξουσία της και είμαστε πεπεισμένοι ότι η ρωσική επίθεση θα συναντήσει την δέουσα ένοπλη αντίσταση», δηλώνει η αιωνίως αντικαθεστωτική Βαλέρια Ναβαντβόρσκαγια, που προκαλεί πλέον απέχθεια για την απολυτότητα των θέσεών της ακόμη και σε μεγάλο μέρος του «φιλελεύθερου» κοινού της ρωσικής κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, γιατί η έννοια «φιλελεύθερος» και «δημοκράτης» έχουν καταντήσει στη μετασοβιετική ρωσική κοινωνία να καταστούν υβριστικές, καθώς οι άνθρωποι στη Ρωσία κουράστηκαν να ακούνε αφρίζοντα παραληρήματα μισανθρώπων, που παριστάνουν τους ύψιστους εκφραστές του πολιτισμού και των δημοκρατικών ιδεωδών.
Γι’ αυτό και οι απόψεις αυτές, όπως και πολλές άλλες, που επαναλαμβάνονται τακτικά από πολλά ρωσικά ΜΜΕ παρατίθενται στην «αγριεμένη» ρωσική ιστοσελίδα «προδότες.νετ» κάτω από το κρέντο του ηγέτη των φασιστών της Ουκρανίας Ντμίτρι Γιάρος, ο οποίος υποστηρίζει ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι αν η Κριμαία δεν μπορεί να μείνει ουκρανική «είναι προτιμότερη να είναι τατάρικη, παρά ρωσική».
Περαστικά στην Ευρώπη και τους φίλους της…
Διαβάστε επίσης:
«Κόκκινο βάφτηκε» το Πάσχα στην Ουκρανία
Ξεκίνησε η επιχείρηση του ουκρανικού στρατού
Γιατσενιούκ: Στη δικαιοσύνη αυτοί που μοίραζαν αντισημιτικά φυλλάδια