Θα γίνει της Τσετσενίας στην Ανατολική Ουκρανία;

Παρά τις φρικαλεότητες, που ακούγονται και γράφονται εδώ και μήνες στα δυτικά ΜΜΕ, μεταμφιεσμένα υποχείρια της εξωτερικής πολιτικής των χωρών τους, όπως προφανώς όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ του κόσμου μας, το Κρεμλίνο είναι η πλέον ενδιαφερόμενη για έναν αξιοπρεπή και ταχύτερο δυνατό συμβιβασμό πλευρά, που εμπλέκεται στην ουκρανική κρίση.

Κάθε αντίθετη εξέλιξη διακινδυνεύει τα «κέρδη» από την προσάρτηση της Κριμαίας, επιβαρύνει τη ρωσική οικονομία, αυξάνει τις δοκιμασίες του ρωσόφωνου πληθυσμού στα ανατολικά της χώρας και πιέζει τη Μόσχα να εμπλακεί ακόμη βαθύτερα στην κρίση για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εξεγερμένων κατοίκων, κάτι, που δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο για την ηγεσία του Β.Πούτιν τη δεδομένη στιγμή.

Για πολλούς αναλυτές ο διαμελισμός της Ουκρανίας είναι πλέον ειλημμένη, έστω και ανομολόγητη, απόφαση των ισχυρών κρατών και όσα διαδραματίζονται αποτελούν απλώς την «αιματηρή διαπραγμάτευση» για το πού θα τραβηχτούν οι διαχωριστικές γραμμές. Γι’ αυτό και κατά έναν κυνικά εντυπωσιακό τρόπο οι πάντες δηλώνουν έτοιμοι για διάλογο και συνεννόηση, ενώ την ίδια στιγμή οι πράξεις δεν έχουν καμία σχέση με τις όποιες ειρηνικές δηλώσεις, αλλά αντιθέτως ρίχνουν όλο και νέο λάδι στη φωτιά, που έχει ξεσπάσει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προεδρικές «εκλογές», που διοργάνωσε το Κίεβο και θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αφετηρία συνεννόησης, αν πραγματικά επιθυμούσαν κάτι τέτοιο ειδικά όσοι καθοδηγούν τις κινήσεις της εθνικιστικής ουκρανικής ηγεσίας. Όμως οι εκλογές και το αποτέλεσμά τους φαίνεται πως ξεκινούν ένα νέο κύκλο αίματος, καθώς είναι προφανές, πως ο τελευταίος, που θα ερωτηθεί για τα τεκταινόμενα είναι ο λαός της Ουκρανίας, ο οποίος και έχει συνηθίσει επί πολλές (κυρίως σοβιετικές) δεκαετίες να είναι παθητικό υποχείριο της ηγεσίας του, χωρίς να προβληματίζεται και πολύ για το τί μέλλει γενέσθαι.

Ο Πιότρ Ποροσένκο, που φέρεται να συγκεντρώνει περί το 54 % των ψήφων στις αμφιλεγόμενες χθεσινές εκλογές και υποτίθεται ήταν ο πλέον μετριοπαθής προεδρικός υποψήφιος της φιλοδυτικής πλευράς, αντί να βγάλει τα λογικά συμπεράσματα σχετικά με το γιατί το Κίεβο δεν είναι σε θέση να πατάξει το «αποσχιστικό κίνημα» στην ανατολική Ουκρανία, υποστήριξε τη συνέχιση της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης». Και μάλιστα ζήτησε να αλλάξει το γρηγορότερο μορφή, να γίνει πιο σύντομη και αποτελεσματική, να εξοπλιστούν και εφοδιαστούν ακόμη καλύτερα οι άνδρες, που συμμετέχουν στην επιχείρηση, λες και αυτά ήταν τα μόνο προβλήματά της μέχρι σήμερα!

Η εθνικιστική ηγεσία του Κιέβου αδυνατεί να κατανοήσει ότι το σύνολο σχεδόν του ουκρανικού στρατού δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε έναν ολοκάθαρο εμφύλιο πόλεμο με αβέβαιη έκβαση, γι’ αυτό και τα πολεμικά σώματα, που στέλνονται στα ανατολικά αποτελούνται κυρίως από νεοσύλλεκτους και φανατικούς εθνικιστές της λεγόμενης Εθνοφρουράς, μεταξύ των οποίων και οι «νομιμοποιημένοι» μαχητές του Δεξιού Τομέα. Το Κίεβο και η Δύση παριστάνουν ότι δεν βλέπουν τα εγκλήματα πολέμου, που συνοδεύουν ως τώρα την πολεμική επιχείρηση του Κιέβου, ανάμεσα στα οποία και οι εκτελέσεις νεοσύλλεκτων, που αρνήθηκαν να στρέψουν τα πυρά τους εναντίον πόλεων και χωριών της Ανατολικής Ουκρανίας και «τιμωρήθηκαν» γι’ αυτό από φανατικούς και ξένους μισθοφόρους, για τη δράση των οποίων υπάρχουν πλέον πολλές μαρτυρίες ντόπιων.

Με αυτές τις «διπλωματικές αποσκευές» ο Ποροσένκο σχεδιάζει να σπεύσει να συνομιλήσει εντός του Ιουνίου με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος εναλλάσσει τις δηλώσεις «καρότου» με τις κινήσεις «μαστιγίου», δείχνοντας πως το Κρεμλίνο θα παίξει αναπόφευκτα ως το τέλος την παρτίδα της Ουκρανίας.

Εδώ και αρκετές ημέρες στο τραπέζι της θερμής διαπραγμάτευσης έχει πέσει από ρωσικής πλευράς και το «τσετσενικό» χαρτί. Στον πεπειραμένο από αντάρτικες επιχειρήσεις πρόεδρο της Τσετσενίας Καντίροφ, ο οποίος διαθέτει και τα αντίστοιχα εκπαιδευμένα στρατιωτικά σώματα, ανατέθηκε από το Κρεμλίνο η απελευθέρωση των δημοσιογράφων του ρωσικού δικτύου LifeNews Μαράτ Σαϊτσένκο και Ολέγκ Σιντιάκιν από τα δεσμά της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας. «Θέσαμε στους Ουκρανούς τελεσίγραφο, που δεν μπορούσαν να αρνηθούν», είπε ο Καντίροφ, χωρίς να αποκαλύψει λεπτομέρειες των τεταμένων διαπραγματεύσεων των απεσταλμένων του με την ουκρανική ηγεσία, που φαίνεται πως διχάστηκε σχετικά με την απελευθέρωση ή όχι των Ρώσων δημοσιογράφων, στους οποίους επιχειρήθηκε να φορτωθούν οι ευφάνταστες κατηγορίες κατοχής αντιαρματικών και ενεργού συμμετοχής σε πολεμικές συγκρούσεις!

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας απέδωσε την απελευθέρωση στις πιέσεις, που άσκησαν ο ΟΗΕ και ο ΟΑΣΕ, όμως είναι προφανές ότι όσο βαθαίνουν οι αντάρτικες επιχειρήσεις και η συμμετοχή μισθοφόρων και στα δύο στρατόπεδα της εμπόλεμης σύγκρουσης, η Μόσχα θα καταφεύγει όλο και συχνότερα στην τσετσενική εμπειρία της.

Η ρωσική ηγεσία φυσικά και δεν μπορεί να ξεχάσει ότι ο εμφύλιος πόλεμος στην Τσετσενία υποστηρίχθηκε ενεργά από δυτικές και αραβικές μυστικές υπηρεσίες, που επιστράτευσαν ακραίους ισλαμιστές, τα απομεινάρια των οποίων συνεχίζουν να δρουν στο ρωσικό Καύκασο, επιμένοντας στο μάταιο, αλλά φθοροποιό για τη Ρωσία, σχέδιο της ίδρυσης ενός «ισλαμικού χαλιφάτου» στην περιοχή.

Το νέο αντάρτικο, που έχει πλέον διαμορφωθεί στην Ανατολική Ουκρανία, έχουν κάθε λόγο να υποστηρίξουν με όλα τα μέσα και οι αυτόνομες Δημοκρατίες, που αποσχίσθηκαν από τους κρατικούς κορμούς, με τους οποίους συνδέονταν, με αφετηρία τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης: Καραμπάχ, Υπερδνειστερία, Ν.Οσετία, Αμπχαζία κ.ο.κ. Η επιδίωξη του Κιέβου να «νικήσει», αντί να συμβιβαστεί με όσους δεν πρόκειται να υποταχθούν ποτέ σε ένα φιλοδυτικό και φιλοφασίζον καθεστώς, μόνο θα μεγαλώνει τις πληγές στην Ανατολική Ουκρανία και θα επεκτείνει τις εστίες αντίστασης… Αλίμονο σ’ εκείνο το κομμάτι του ουκρανικού λαού, που θα περιμένει λύσεις από τις ηγεσίες του, αντί να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, όσο πιο γρήγορα και ξεκάθαρα είναι αυτό δυνατόν…

Διαβάστε επίσης:

Πούτιν: Η Ουκρανία δεν δικαιούται να ζητήσει μείωση στην τιμή του φυσικού αερίου

Πούτιν: Αντιπαραγωγικές οι δυτικές κυρώσεις