Τι φέρνει η δεξιά στροφή στην Κύπρο
Για τον πρώτο, τα μαντάτα ήταν μαύρα. Είναι σαφές ότι πολύ δύσκολα θα είναι ξανά υποψήφιος για πρόεδρος και το ΑΚΕΛ θα πρέπει να αναζητεί από τώρα άλλον υποψήφιο –και, μάλιστα, αποδοχής ευρύτερης από τη στενή κομματική του βάση- για τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2013. Ο δεύτερος, προφανώς, οριστικοποίησε την απόφασή του να είναι ο ίδιος υποψήφιος για τον προεδρικό θώκο.
Οι Κύπριοι έδειξαν να αφήνουν το χώρο του κέντρου και να στρέφονται σε σοβαρούς υποψήφιους από τα δεξιά. Τέτοια περίπτωση είναι και ο νέος δήμαρχος Λευκωσίας, Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης, ο οποίος στηρίχθηκε από τον Δημοκρατικό Συναγερμό του Νίκου Αναστασιάδη και το ΔΗΚΟ. Εκτός από το γεγονός ότι είναι γιος μιας από τις πλέον συζητημένες προσωπικότητες στην Κύπρο, του δολοφονηθέντος Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και θετός γιος του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο Κωνσταντίνος έχει και ένα ακόμη ενδιαφέρον από ελλαδικής σκοπιάς. Σύμβουλος του είναι ο Κώστας Παναγόπουλος της Alco, ο οποίος –μετά και την επιτυχία της εκλογής του Γιωρκάτζη- έχει κάνει χατ-τρικ στην Κύπρο: Πέραν από τον δήμαρχο Λευκωσίας, με τον Κ. Παναγόπουλο στο πλάι τους έχουν εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και πρόεδρος της κυπριακής βουλής.
Όμως, οι Κύπριοι έστειλαν ένα ακόμη –ίσως το πιο σημαντικό- μήνυμα. Το δέμα έγραφε «Προς το όλον πολιτικό σύστημα» και περιείχε ένα καμπανάκι. Τι καμπανάκι, δηλαδή; Μια καμπάνα. Τον κώδωνα του κινδύνου αυτοπροσώπως. Ενας στους τρεις δεν πήγε να ψηφίσει! Το ποσοστό αποχής της τάξης του 33% είναι ασύλληπτο για τα κυπριακά δεδομένα. Η σύγκριση με τα δεδομένα του παρελθόντος είναι καταλυτική: στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, πριν πέντε χρόνια, η αποχή ήταν μόλις 17%, ενώ στις βουλευτικές εκλογές, μόλις τον περασμένο Μάιο, δεν είχε ξεπεράσει το 21%. Ακόμη νωρίτερα, η αποχή δεν ξεπερνούσε ποτέ το 10-11%. Ουσιαστικά, δηλαδή, αντιστοιχούσε στη μη επικαιροποίηση των εκλογικών καταλόγων, αφού –το πάλαι ποτέ- όλοι πήγαιναν να ψηφίσουν. Και στην Κύπρο, η απόσταση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος μεγαλώνει…