Διόδια for ever :-(
Αν θέλουμε να ελπίζουμε ότι –μπορεί και να- ξεμπλοκαριστούν οι πέντε μεγάλοι οδικοί άξονες της χώρας, τα διόδια μένουν απαράλλαχτα! Όπως εκμυστηρεύεται σε στενούς του συνεργάτες ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Μάκης Βορίδης, το μόνο που θα γίνει είναι κάποιες απόλυτα στοχευμένες -και περιορισμένες- τοπικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, ώστε να ανασάνουν άνθρωποι που πληρώνουν για να πάνε κάθε μέρα στη δουλειά τους. Μια ελπίδα υπάρχει, επίσης, στην Ιόνια Οδό. Πέραν τούτου, ουδέν.
«Το ζήτημα είναι να ξεμπλοκάρουμε τους πέντε μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας. Από εκεί θα έρθει η ανάπτυξη. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα», ξεσπάει ο Βορίδης όταν τον παρα-πιέζουν στο θέμα των διοδίων. Αναφέρεται στην «Ολυμπία Οδό» (Ελευσίνα - Κόρινθο - Πάτρα), τον «Μορέα» (Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα - Σπάρτη), τον αυτοκινητόδρομο «Αιγαίου» (Μαλιακός μέχρι το Κλειδί), Κεντρικής Ελλάδας (από τη Λαμία μέχρι την Εγνατία) και την «Ιόνια Οδό» (από το Αντίρριο μέχρι τα Ιωάννινα), που έχουν κατεβάσει κεπέγκια. Πέντε έργα που, αν προχωρούσαν, όχι μόνο θα άλλαζαν το τοπίο για τις τοπικές οικονομίες ολόκληρων περιφερειών της χώρας, αλλά θα έδιναν και ψωμί σε 45.000 οικογένειες εργαζομένων. Πέντε έργα που έχουν μπλοκαριστεί γιατί οι τράπεζες –παρότι φαρδιά πλατιά την έβαλαν την υπογραφή τους στις συμβάσεις- δε δίνουν φράγκο, σήμερα, για να τα χρηματοδοτήσουν (οι ελληνικές γιατί δεν έχουν, οι ξένες γιατί αμφιβάλουν αν αύριο θα υπάρχει αυτό το… μόρφωμα που ονομάζεται ελληνικό Δημόσιο).
«Κι ύστερα με ρωτάνε για τον 13ο και το 14ο μισθό…», μονολογεί σχεδόν ο υπουργός Υποδομών, όταν βρίσκεται σε παρέες με στενούς του φίλους. «Τώρα που το ξεμπλοκάρισμα των έργων κρέμεται από μια κλωστή, αν πάμε και μειώσουμε τα διόδια είναι σα να ρίχνουμε μια κλωτσιά και να τα πετάμε στον Καιάδα. Κι αν ούτε τα έργα ξεμπλοκάρουμε, ούτε τα μισθολογικά μας κόστη μειώσουμε, από πού θα έρθει ανάπτυξη;».
Σε αυτό ακριβώς το σημείο κλωθογυρνάει η κουβέντα με τον Βορίδη. Στην ανάπτυξη. Του την πέσανε όταν, στην αρχή, απέφυγε να καταγγείλει κάθε σκέψη κατάργησης 13ου και 14ου και να κατακεραυνώσει τους εμπνευστές της. Εκτοτε, επισήμως, απαντά σε όσους τον ρωτούν για το θέμα «θα συνταχθώ πλήρως πίσω από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών». Οι δικοί του άνθρωποι, όμως, γνωρίζουν ότι πίσω από τον προβληματισμό του υπάρχει ένα ολόκληρο σκεπτικό: Αν δεν προχωρήσουν άμεσα –σου λέει- σοβαρές κινήσεις που θα εξασφαλίσουν ανάπτυξη, όπως οι πέντε μεγάλοι οδικοί άξονες, από τι θα ζήσει αυτός ο τόπος; Και, στην ίδια λογική, για πόσο ακόμα μπορείς να φορολογείς ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει για να ξεπληρώνεις τους δανειστές μας; Μακάρι –σου λέει ο Βορίδης- να προχωρήσουν όλα και να έρθει η ανάπτυξη από αλλού. Μέχρι σήμερα, όμως, ο δημόσιος τομέας ήταν που –με τα δανεικά, βεβαίως βεβαίως- αιμοδοτούσε, σχεδόν αποκλειστικά, τον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Τώρα, λεφτά τέλος. Ο ιδιωτικός τομέας είναι μόνος του. Πελάτες από το εσωτερικό της χώρας δεν πρόκειται να βρει. Αρα, πρέπει να βγει εκτός συνόρων, να διεκδικήσει αγορές. Και αναρωτιέται ο Βορίδης: πώς θα το κάνει αυτό αν δεν είναι ανταγωνιστικός, αν έχει το σημερινό μισθολογικό κόστος; Κι όταν λέμε «κόψτε το μη μισθολογικό κόστος», τι λέμε στην ουσία; Κόψτε τις εισφορές στα Ταμεία. Που δε θα έχουν λεφτά να πληρώσουν τις συντάξεις. Αρα, σα να λέμε «κόψτε τη σύνταξη του παππού»…
Λέει ο Βορίδης.
Υ.Γ. Πάντως, ένα πουλάκι με πληροφόρησε πως κάτι τις καλό ετοιμάζουν εκεί στο υπουργείο Υποδομών για να πάρουν -επιτέλους- μπρος τα έργα στις εθνικές οδούς...
Κάντε στη σελίδα του blog στο facebook!