Ο Αντώνης, ο Πούτιν και το μπάχαλο…
Καλά, το ΠΑΣΟΚ είναι μπουρδέλο. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Δεν υπάρχει κόμμα, δεν υπάρχει πρόεδρος. (Κι ο Γιώργος κάνει βόλτες στην Κόστα Ρίκα…). Η Νέα Δημοκρατία, όμως; Που θέλει και να κυβερνήσει; Που ο Αντώνης το ‘χει για σίγουρο ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός; (Και μάλλον δε θα διαψευστεί, για πόσο θα κάτσει στο Μαξίμου δεν ξέρω…).
Οι ΠΑΣΟΚοι, χτες το βράδυ στη Βουλή, γράψανε στα παλιά τους τα παπούτσια κυβέρνηση, κόμμα, γραμματείς και αρχηγούς. Ψήφισε ο καθένας ό,τι τον βόλευε, με ένα και μόνο σκεπτικό: «Τι θα έχω εγώ να απαντάω, όταν γυρίσω στο χωριό μου και μου πετάνε γιαούρτια. Ποια πράξη μεγαλειώδους αντίστασης θα έχω να αντιπαραθέσω, όταν με λένε προδότη και πουλημένο». Όχι ότι θα πείσουν κανέναν, βέβαια, αφού με τις υπογραφές τους οδήγησαν τη χώρα –μια ώρα αρχύτερα- στην καταστροφή, αλλά… έτσι κουτοπόνηρα το σκέφτηκαν, έτσι έπραξαν.
Η Ν.Δ. όμως; Το ξέφραγο αμπέλι σε όλο του το μεγαλείο. Κανένας συντονισμός, καμία συνεννόηση… Εφτασε η ώρα της ονομαστικής ψηφοφορίας για το πολυνομοσχέδιο και οι γαλάζιοι βουλευτές ιδέα δεν είχαν τι να ψηφίσουν! Αρχίζουν, λοιπόν, από το προεδρείο την ανάγνωση του καταλόγου με τα ονόματα. Όπως πάντα, πιάνουν τους βουλευτές από το Επικρατείας. Κανονικά, ακολουθεί η Α’ Αθηνών, η Β’ και πάει λέγοντας. Ψηφίζουν οι ΠΑΣΟΚοι του Επικρατείας. Φτάνει η σειρά των Νεοδημοκρατών. Ο πρώτος στον κατάλογο, Δημήτρης Σιούφας, την έχει κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, για να μη δυσαρεστήσει τους συναδέλφους του τους δικηγόρους ψηφίζοντας το άνοιγμα του επαγγέλματος. Απών. Ακολουθεί η Τσουμάνη-Σπέντζα της Ν.Δ., η οποία -ενώ βρίσκεται στην αίθουσα- δε μιλάει. Κοιτάει αμήχανα, γύρω-γύρω. Αναστάτωση. Διακοπή της ανάγνωσης του καταλόγου. Συνεννοήσεις επί συνεννοήσεων. Και -ω του θαύματος!- η ανάγνωση πηδά από το Επικρατείας στο ψηφοδέλτιο των Ιωαννίνων, όπου πρώτο όνομα είναι ο Κώστας ο Τασούλας. Ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. έχει βρει έναν απολύτως πρωτότυπο τρόπο για να δώσει τη γραμμή στους γαλάζιους συναδέλφους του: από μικροφώνου, στα έδρανα της Βουλής!
Μετά απ’ αυτό τον τραγέλαφο, λοιπόν, όσοι γαλάζιοι είχαν αποφασίσει να μείνουν πιστοί στην κομματικοί γραμμή ψήφισαν «ναι σε όλα, όχι στο (άρθρο) 29». Το ζήτημα, όμως, είναι τι συνέβη ΠΡΙΝ την ψηφοφορία. Διότι εκεί εστιάζεται και η διογκούμενη γκρίνια των γαλάζιων βουλευτών. Κανείς δεν τους τηλεφώνησε, κανείς δεν τους κινητοποίησε ενόψει ενός τόσο κρίσιμου νομοσχεδίου, δεν προηγήθηκε καμία ενημέρωση, καμία εσωτερική ζύμωση, τίποτα. Αυτοί που είχαν αποφασίσει να διαφοροποιηθούν, ουδέποτε έλαβαν κάποιο τηλεφώνημα. Κάποιος να διερευνήσει τις προθέσεις τους, ρε παιδί μου. Κι έτσι, οι 26 λούφαξαν και περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή για να στείλουν το μήνυμά τους στον Αντώνη Σαμαρά. (Μάλιστα, οι 16 αποχώρησαν -έτσι απλά….- στη διάρκεια της συνεδρίασης, για να μην ψηφίσουν τη σύσταση των δικηγορικών εταιρειών). Δεν ήταν μήνυμα υπονόμευσης. Ηταν καμπανάκι. Όπως έλεγε σε συνεργάτες του, έμπειρος γαλάζιος βουλευτής που βρισκόταν χτες στη Βουλή, αλλά την κρίσιμη στιγμή κρύφτηκε καλά και δεν ψήφισε: «Εμείς είπαμε κάτι απλό: “Αντωνάρα μου, σ’ αγαπάμε, σ’ εκτιμάμε, αλλά εδώ κάτι δεν πάει καλά. Όχι με την πολιτική μας για τα μεγάλα ζητήματα του τόπου. Με τη διαχείριση του κόμματος”». Και η αλήθεια είναι ότι οι απουσίες δε δίνουν καμία αίσθηση συντονισμένης κίνησης, τύπου ανταρσία. Οι «26» προέρχονται από εντελώς διαφορετικές «περπατησιές».
Δεν ξέρω αν και πώς το πήρε αυτό το μήνυμα ο Σαμαράς. Εκείνο που ξέρω είναι ότι έγινε έξαλλος. Και λογικά. Την ώρα που ο ίδιος κάνει ένα τεράστιο βήμα μπροστά, συναντώντας στη Μόσχα τον Πούτιν (ο οποίος σπανιότατα δέχεται αρχηγούς κομμάτων), πίσω του, η Ν.Δ. αυτοεξευτελίζεται. Κι όλα αυτά, ενώ -κατά την επιβίβασή του στην πτήση για Μόσχα- κάποιοι τον διαβεβαίωναν ότι «κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει πρόεδρε, οι “αντιρρησίες” δεν είναι πάνω από πέντε-έξι». Τελικά, ήταν 26…
Κι εντάξει. Το ΠΑΣΟΚ έχει και δικαιολογίες. Κυβέρνησε δυο χρόνια, τα ‘κανε θάλασσα, έχει αρχηγό εντελώς απαξιωμένο (κι αυτόν στην Κόστα Ρίκα) και καμιά δεκαριά διεκδικητές της προεδρικής καρέκλας. Οι ΠΑΣΟΚοι δεν ξέρουν καν αν το κόμμα θα υπάρχει αύριο… Η Ν.Δ. τι δικαιολογία έχει; Και, το κυριότερο: Αν η «κυβέρνηση εν αναμονή» γίνεται άνω-κάτω γιατί κάποιοι δε θέλουν να στενοχωρήσουν λιγάκι τους δικηγόρους, τι θα γίνει αύριο-μεθαύριο, όταν θα έρθουν προς ψήφιση πολύ πιο δύσκολα πράγματα;
Ε, Αντώνη;
Κάντε στη σελίδα του blog στο facebook!
Κάντε στη σελίδα του blog στο twitter!
Trending
