Το συμβόλαιο του Ανδρέα με τον λαό
Τα λόγια ανήκουν στον Ανδρέα Λοβέρδο. Και, όπως αποκάλυψε τις προάλλες στους στενούς του συνεργάτες, αυτό το «γιατί» ο Ανδρέας το έχει έτοιμο. Το έγραψε εξ ολοκλήρου ο ίδιος, με χαρτί και μολύβι. (Δεν το ξεκαθάρισε, αλλά σίγουρα θα χάλασε και καμιά-δυο γομολάστιχες). «Πριν απ’ όλα, ήθελα να το κάνω ξεκάθαρο στον εαυτό μου», εξομολογήθηκε στους δικούς του ανθρώπους.
Το «συμβόλαιο του Ανδρέα με το λαό» καλύπτει τα πάντα. Πρόκειται, ουσιαστικά, για το δικό του οδικό χάρτη, ο οποίος καταγράφει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, σε όλους τους τομείς. Εκτείνεται ακόμα και σε προτάσεις του σημερινού υπουργού Υγείας για τις κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει η Ευρώπη, αν θέλει να βγει από το σημερινό τέλμα.
Η αρχική ιδέα -όπως είχε αποκαλύψει η στήλη, δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα- ήταν να συνταχθεί ένα «μανιφέστο των τεσσάρων». Τότε, δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα οι διεργασίες για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ και η κίνηση του Ανδρέα (Λοβέρδου), της Αννας (Διαμαντοπούλου), του Γιάννη (Ραγκούση) και του Ηλία (Μόσιαλου) ταρακούνησε τα λιμνάζοντα νερά του κινήματος. Σε δεύτερο χρόνο, το σκεπτικό ήταν να εκδοθεί ένα συνθετικό κείμενο, το οποίο θα απηχούσε τις σκέψεις και των τεσσάρων για το δρόμο που πρέπει να πάρει ο τόπος. Η πρωτοβουλία αυτή, όμως, ξεπεράστηκε από τα πράγματα, τη στιγμή ακριβώς που το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ δρομολόγησε τις διαδικασίες για την εκλογή προέδρου από τη βάση στις 18 Μαρτίου. Και, εκεί, «μια υποψηφιότητα δε μπορεί, εκ των πραγμάτων, να είναι συλλογική», όπως χαρακτηριστικά λένε οι συνεργάτες του υπουργού Υγείας.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι καταφέρνει ο τόπος και φτάνει όρθιος μέχρι τις 18 Μαρτίου. Όπως διαμορφώνονται σήμερα τα πράγματα, το πιθανότερο σενάριο παραπέμπει σε μονομαχία Ανδρέα και Βαγγέλη. Δύσκολα θα φτάσει άλλος μέχρι την κάλπη (δε βγαίνουν και τα κουκιά, οι υπογραφές που πρέπει να μαζέψει κάθε υποψηφιότητα για να νομιμοποιηθεί…). Βέβαια, δε μπορεί κανείς να αποκλείσει και μια υποψηφιότητα που θα εκφράζει το παλιό ΠΑΣΟΚ (τύπου Λούκας Κατσέλη), σε έναν πρώτο γύρο, αλλά –και πάλι- δύσκολα.
Μέχρι τις 18 Μαρτίου, λοιπόν, ο Ανδρέας Λοβέρδος αφοσιώνεται στα υπουργικά και κυβερνητικά του καθήκοντα. That’s it. Διότι, θεωρεί τόσο κρίσιμες τις στιγμές για τον τόπο, που αντιμετωπίζει κάθε άλλη ενασχόληση ως σπατάλη ενέργειας. Ακόμη και το «συμβόλαιο με τον λαό», ενώ –όπως αποκαλύψαμε- είναι έτοιμο, θα περιμένει υπομονετικά στο συρτάρι. «Αν μεθαύριο χρεοκοπήσει η χώρα, τι νόημα θα έχει ένα τέτοιο συμβόλαιο; Σήμερα, κάνουμε το σταυρό μας μη μας βρει –ως χώρα- καμία “στραβή” και αφήνουμε για αύριο τα σχέδια ενόψει της 18ης Μαρτίου», λένε χαρακτηριστικά οι συνεργάτες του Ανδρέα Λοβέρδου.
Από την πλευρά του, ο Βαγγέλης Βενιζέλος προετοιμάζεται πυρετωδώς –με επαφές και ραντεβού- για την προσφυγή στη βάση. Γνωρίζοντας ότι υστερεί σημαντικά σε αποδοχή έναντι του Λοβέρδου (δεν είναι και καμιά φιλοσοφία, το καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις), θεωρείται βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να προκαλέσει αναστάτωση την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ που έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη. Όχι αυτοπροσώπως, βέβαια. Μη χρεωθεί ο ίδιος την αποτυχία. Αλλά οι «δικοί του» -λέγε με Τόνια Αντωνίου, λέγε με Νίκο Σαλαγιάννη κ.λπ.- θα προσπαθήσουν να σπρώξουν τα πράγματα προς εκλογή προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Θα ζητήσουν να στηθεί κάλπη επιτόπου. Η πλευρά Βενιζέλου ποντάρει στην πεποίθησή της πως, παρότι υστερεί στη βάση, τουλάχιστον υπερέχει έναντι του Λοβέρδου σε ερείσματα επί της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Και, ασφαλώς, ένας πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αποκτά de facto προβάδισμα και στη μάχη της βάσης.
Από την άλλη, βέβαια, πολύ δύσκολα θα του βγει το σχέδιο του Βαγγέλη. (Όχι ότι χάνει τίποτα να το παλέψει…). Διότι μια τέτοιου τύπου εκπαραθύρωση θα αποτελούσε το ύστατο χαστούκι για τον Γιώργο Παπανδρέου και την υστεροφημία του (λέμε και κάτι αστεία…). Και, η αλήθεια είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός διατηρεί ακόμη επαρκή ερείσματα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για να το «μαζέψει το μαγαζί» και να αποτρέψει το στήσιμο μια τέτοιας κάλπης.