Γ. Χατζημαρκάκης: «Οι Ελληνες πολιτικοί είναι ζόμπι»!

Ο ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτής των Γερμανών Φιλελευθέρων (FDP), Γιώργος Χατζημαρκάκης, δε μασάει τα λόγια του: «Αυτό που ενδιαφέρει τους Ελληνες πολιτικούς είναι να παίξουν το παιχνίδι τους, ακόμη και εις βάρος της διεθνούς εικόνας της χώρας, μόνο και μόνο για να κερδίσουν ένα μικρό επιπλέον ποσοστό στις εκλογές».

Μιλώντας στο newsbomb.gr, ο κ. Χατζημαρκάκης είναι εξίσου αιχμηρός και με τη Γερμανία της κυρίας Μέρκελ, η οποία ξεχνά ότι και η ίδια της η χώρα είχε απολαύσει την παγκόσμια αλληλεγγύη με το κούρεμα του τεράστιου χρέους της, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα συμπεριφέρεται ως ο «ασυνείδητος γεωοικονομικός ηγεμόνας της Ευρώπης».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Γ. Χατζημαρκάκη στο newsbomb.gr:

κ. Χατζημαρκάκη, τις τελευταίες μέρες ζήσαμε το θρίλερ των διαπραγματεύσεων των πολιτικών αρχηγών για τα μέτρα που θα προτείνουν στην τρόικα…

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι τόσο μολυσμένο που πρέπει να πεθάνει. Παρά τις κάποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις, οι πολιτικοί του παρελθόντος έχουν ημερομηνία λήξης. Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα έρθει η λήξη τους, αλλά κοντεύει. Το αποδεικνύουν, δείχνοντας κάθε φορά πόσο ανίκανοι είναι να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών. Κάθε μέρα μας λένε ότι η λύση έρχεται «αύριο». Παίζουν το παιχνίδι τους εις βάρος της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας. Ο καθένας τους παλεύει να κερδίσει τις εντυπώσεις και, μαζί με αυτές, ένα μικρό επιπλέον ποσοστό στις εκλογές. Δε καταλαβαίνουν ότι έχουν ήδη πεθάνει. Είναι ζόμπι.

Δηλαδή, φταίνε μόνον οι Ελληνες πολιτικοί;

Εχετε δίκιο, κ. Χριστοφορίδη. Δε φταίνε μόνον αυτοί. Αν, τουλάχιστον, λειτουργούσε η Ευρωπαϊκή Ενωση… Όμως, η Ευρώπη με έχει απογοητεύσει. Η Γερμανία δεν έχει πάρει το μήνυμα της δικής της Ιστορίας, της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (σ.σ. 1919-33). Ο τελευταίος καγκελάριος πριν τον Χίτλερ, ο Χάινριχ Μπρούνιγκ ήρθε αντιμέτωπος με τη Μεγάλη Ύφεση. Αποφάσισε να την αντιμετωπίσει με ένα πρωτοφανές πακέτο μέτρων λιτότητας, το οποίο ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για το Γ’ Ράιχ. Η Γερμανία βγήκε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με χρέος -αναλογικά- μεγαλύτερο από αυτό που σήμερα ταλαιπωρεί την Ελλάδα. Τότε, η Γερμανία δεν υποχρεώθηκε να το αποπληρώσει. Αντίθετα, το 1953, η διάσκεψη του Λονδίνου (σ.σ.: οι δανειστές της Γερμανίας, ανάμεσα στους οποίους και η Ελλάδα!) αποφάσισε ένα τεράστιο κούρεμα του γερμανικού χρέους, το οποίο -μάλιστα- συνοδεύτηκε και από το Σχέδιο Μάρσαλ. Η Γερμανία, λοιπόν, που απόλαυσε την παγκόσμια αλληλεγγύη, σήμερα συμπεριφέρεται ως ο γεωοικονομικός ηγεμόνας της Ευρώπης, χωρίς -όμως- την απαραίτητη συνείδηση του ρόλου της. Ο ρόλος αυτός απλά προέκυψε στη Γερμανία, και μάλιστα από τη μια μέρα στην άλλη, με συνέπεια να σπαταλά άσκοπα αυτή την ιστορική ευκαιρία.

Δεν είναι μόνη της, όμως, η Γερμανία.

Οντως. Αν, τουλάχιστον, λειτουργούσε η υπόλοιπη Ευρώπη, η τρόικα -για παράδειγμα- θα είχαμε μια ελπίδα. Όμως, η τρόικα έκανε τεράστια λάθη από την αρχή. Προσέγγισε την Ελλάδα τελείως θεωρητικά, χωρίς να συνειδητοποιεί τη βαθιά ριζωμένη πελατειακή σχέση που χαρακτηρίζει το Δημόσιο της χώρας. Η τρόικα νόμιζε ότι επρόκειτο για μια διοίκηση με την οποία θα μπορούσε να κάνει δουλειά. Δε φανταζόταν ότι το 95% της ελληνικής διοίκησης είναι ανεπαρκής -σύμφωνα με στοιχεία έρευνας του ΟΟΣΑ. Ετσι, έγιναν μεγάλα λάθη εκ μέρους της τρόικας, ενώ υπήρξε λανθασμένη αντίδραση και από την τότε κυβέρνηση, που δε διέθετε ούτε την εμπειρία, ούτε την τεχνογνωσία να αντιδράσει στην κατάσταση. Τρίτον, ήρθε η task force, η ευρωπαϊκή συμμαχία, η οποία -από το Σεπτέμβριο έως σήμερα- δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε. Με μόνη εξαίρεση την υποβολή μιας έκθεσης το Νοέμβριο…

Αυτά, όμως, είναι παρελθόν. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.

Από τη μια, λοιπόν, έχουμε τους άσχετους. Από την άλλη, τους θεωρητικούς. Συμπέρασμα; Χρειαζόμαστε τάχιστα μια επανεκκίνηση της ελληνικής πολιτείας, την οποία μπορεί να υλοποιήσει μονάχα μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, στα πρότυπα αυτής του Μάριο Μόντι στην Ιταλία. Μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί -και ο Μόντι το απέδειξε- να έχει αυτοπεποίθηση και πυγμή, ώστε να αντιδράσει ξεκάθαρα και δυναμικά απέναντι στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μόντι πήγε στο Βερολίνο, στο στόμα του λύκου, και τους είπε ξεκάθαρα ότι οι Γερμανοί δε μπορούν να ζητούν από τους Ιταλούς μέτρα που οι ίδιοι σε καμία περίπτωση δε θα ήταν σε θέση να εφαρμόσουν. Τους υπενθύμισε ότι οι ίδιοι είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι της κρίσης, με κέρδη 45 δισ. ευρώ από τα επιτόκια των ομολόγων. Τους υπογράμμισε ότι και πάλι οι Γερμανοί είναι που έχουν το μεγαλύτερο συμφέρον να επιδείξουν αλληλεγγύη. Είναι ανθρώπινο, είναι καθήκον τους, είναι κέρδος για αυτούς.

Όμως, ο Μόντι έχει 12 τεχνοκράτες υπουργούς και ο Παπαδήμος 48 υπουργούς του παλιού καθεστώτος. Μέχρι τώρα, ο Λουκάς Παπαδήμος αφήνει την τρόικα να πληροφορεί την Ευρώπη για την κατάσταση της Ελλάδας. Η τρόικα, όμως, τροφοδοτεί την Ευρώπη με λανθασμένα στοιχεία για την Ελλάδα. Ακόμη και από ιδεολογική προσέγγιση: Ας μου εξηγήσει κάποιος τι σχέση έχει ο κατώτατος μισθός με τη δημοσιονομική κρίση!

Είναι, λοιπόν, καθήκον του Ελληνα πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών να ενημερώσουν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και τις κυβερνήσεις για την τραγική κατάσταση της καθημερινότητας στην Ελλάδα. Είναι καθήκον του Λ. Παπαδήμου να ενημερώσει απευθείας τους ομολόγους του, αρχηγούς των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Είναι καθήκον του αρχηγού της Ν.Δ., Αντ. Σαμαρά να ενημερώσει τους ομολόγους του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, να πείσει την επικεφαλής του γερμανικού κεντροδεξιού κόμματος, CDU, την Α. Μέρκελ. Το ίδιο οφείλει να κάνει ο Γ. Παπανδρέου με τον Γάλλο Φρ. Ολάντ και τον Γερμανό Ζ. Γκάμπριελ, με τους οποίους κάθεται στο ίδιο τραπέζι.

Μπορεί ο Μόντι να ορθώνει το ανάστημά του, όπως το περιγράφετε, όμως ο Λ. Παπαδήμος έχει απογοητεύσει τον ελληνικό λαό. Και στην προηγούμενη μας συνομιλία είχατε εκφραστεί θετικά για τον πρωθυπουργό, αλλά πρόσφατη δημοσκόπηση της alco για το newsbomb.gr κατέγραψε ξεκάθαρα την απογοήτευση των Ελλήνων.

Ο Λ. Παπαδήμος έβαλε, όμως, πλάτη τη δύσκολη στιγμή. Γνώριζε ότι, εκείνο τον καιρό -και μετά την ανακοίνωση Παπανδρέου περί δημοψηφίσματος- αν έλεγε όχι στην πρωθυπουργία, θα ήταν σχεδόν αδύνατο για τη χώρα να εξασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση. Οφείλω, λοιπόν, να του αναγνωρίσω ότι έπραξε το εθνικό του καθήκον. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν όντως πολλά περιθώρια παρεμβάσεων που δεν αξιοποιήθηκαν. Θα πω μόνο ότι ένας Παπαδήμος δε φέρνει την άνοιξη.

Βλέπετε πιθανή, λοιπόν, την υλοποίηση της πρότασής σας για μια κυβέρνηση τεχνοκρατών στην Ελλάδα;

Πλησιάζει η στιγμή που οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να στηρίξουν μια τεχνοκρατική κυβέρνηση. Τόσο ο Παπανδρέου, όσο και ο Σαμαράς καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι πιθανές πρόωρες εκλογές θα θέσουν σε κίνδυνο τη δική τους παρουσία στην πολιτική ζωή του τόπου. Τουλάχιστον, στο σημερινό υψηλό βαθμό. Δεν είναι τυχαίο που όλο αναβάλλουν την προσφυγή στις κάλπες. Προσπαθούν μόνο να κερδίσουν κάποια ποσοστά, χωρίς να έχουν κανένα όραμα να προσφέρουν για το πώς η Ελλάδα θα βγει από την τραγική κρίση.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Βενιζέλος θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντι στη φοροδιαφυγή. Διότι, ακόμη, δε μας έχει αποκαλύψει πώς σκοπεύει να επιτύχει την επιστροφή στην Ελλάδα κεφαλαίων που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Μήπως αυτό έχει να κάνει και με το δικό του πόθεν έσχες;

Διότι είναι έγκλημα το γεγονός ότι κάποιοι Ελληνες έκαναν περιουσίες εις βάρος της χώρας τους και τις μετέφεραν στο εξωτερικό. Πρόκειται για τριτοκοσμικό φαινόμενο που πρέπει να τελειώσει εδώ. Η Γερμανία έχει συνάψει συμφωνία με την Ελβετία για να εντοπίζει τα ύποπτα κεφάλαια που διαρρέουν εκτός συνόρων. Η Μ. Βρετανία το ίδιο. Η Ελλάδα τι περιμένει;

Πώς είδατε την απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης που απέρριψε την ιταλική προσφυγή για τις πολεμικές αποζημιώσεις;

Παρότι ηθικά σαφώς και υπάρχει τεράστιο ζήτημα, νομικά είναι δύσκολο για την Ελλάδα να διεκδικήσει πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Τη δεκαετία του ’60, αλλά και μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, η Ελλάδα παραιτήθηκε -με την υπογραφή της- από τις σχετικές αξιώσεις,. Αυτό επιβεβαίωσε, λίγο-πολύ, και η πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης για την αντίστοιχη προσφυγή της Ιταλίας.

Αντιθέτως, απόλυτα συμπαγή νομικά επιχειρήματα υπάρχουν για τη διεκδίκηση της επιστροφής του κατοχικού δανείου, που δεν πληρώθηκε ποτέ και σοβαροί Γερμανοί ιστορικοί υπολογίζουν ότι σήμερα αντιστοιχεί σε 60-80 δισ. ευρώ. Πρόκειται για ένα ζήτημα που, δυστυχώς, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έθεσαν ποτέ, γιατί το… μπέρδεψαν με τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Περιγράψατε, νωρίτερα, ότι η μεγάλη πληγή της Ελλάδας είναι το Δημόσιο. Το έχουν πει κι άλλοι, πολλοί, πριν από εσάς. Εχετε κάποια συγκεκριμένη πρόταση για την επούλωσή της;

Είμαι σε θέση να σας αποκαλύψω, κ. Χριστοφορίδη, ότι αυτές τις μέρες ιδρύουμε τον «Ιόλαο». Ο Ιόλαος ήταν ο ανιψιός του Ηρακλή, που τον βοήθησε στη μάχη με τη Λερναία Υδρα. Ο δικός μας Ιόλαος είναι ένα σωματείο, που θα αναλάβει να εντοπίσει ελληνικής καταγωγής στελέχη, τα οποία υπηρετούν στη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε αυτές των άλλων κρατών-μελών. Αυτά τα στελέχη θα αξιοποιηθούν με τέσσερις τρόπους. Πρώτον, όσοι το επιθυμούν θα επιστρέψουν στην πατρίδα και θα εργαστούν ως δημόσιοι υπάλληλοι, προσφέροντας την ανεκτίμητη τεχνογνωσία τους. Δεύτερον, θα εκπαιδεύσουν τους Ελληνες δημοσίους υπαλλήλους. Τρίτον, θα συμβάλλουν στην αξιολόγηση των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων, μέσω μιας διαδικασίας τύπου ΑΣΕΠ και, τέταρτον, θα συμμετάσχουν σε προγράμματα mentoring.

Γιώργος Ε. Χριστοφορίδης

Κάντε στη σελίδα του blog στο facebook!

Κάντε στη σελίδα του blog στο twitter!

• Αν θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση για κάθε νέο δημοσίευμα του blog επικοινωνήστε με το