Τι έχει ο Τσίπρας και χαμογελά, μπαμπά;
Το γεγονός ότι απέτυχαν οικτρά το χρεώνονται όλοι. Το γεγονός ότι δεν προσπάθησαν καν να κυβερνήσουν το χρεώνονται όλοι. Το γεγονός ότι, από το βράδυ της Κυριακής ήδη, όλοι χάραξαν τη στρατηγική τους ώστε να αυξήσουν τα ψηφαλάκια τους στις επόμενες εκλογές και να μειώσουν τα ψηφαλάκια των απέναντι, επίσης το χρεώνονται όλοι.
Ολοι. Τέλος.
Όμως, όχι όλοι το ίδιο. Δηλαδή, δε μπορώ να ακούω να κατηγορούν τον Τσίπρα «και ποιος θα φταίει, κ. Τσίπρα, αν –μέχρι να ξαναγίνουν εκλογές- συμβεί κανένα “ατύχημα” για τη χώρα;». Υπαινίσσονται, βέβαια, ότι θα φταίει ο Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν τους κάθισε, ντε και καλά. Που δεν συναίνεσε, υποχρεωτικά, να κάνει κυβέρνηση μαζί τους. Με άλλα λόγια, τι μας λένε; Οτι για το –υποτιθέμενο;.. αναμενόμενο;.. προσδοκώμενο;..- ατύχημα δε θα φταίνε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. που κυβέρνησαν τον τόπο 40 χρόνια! Δε θα φταίνε αυτοί που μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής και στη μιζέρια του απόλυτου εξευτελισμού! Δε θα φταίνε 40 χρόνια ρεμούλας, κακοδιαχείρισης, διαπλοκής, ρουσφετιών, κλεψιάς!
Θα φταίνε εννέα ημέρες άρνησης του Τσίπρα να συμπράξει με αυτούς ακριβώς που μας έφεραν ως εδώ!.. Μήπως δεν έχει και μεγάλη λογική αυτό;
Λέω, μήπως…
Υ.Γ. Κάτι ακόμη που ξεπερνάει τη λογική –τη δική μου, τουλάχιστον- είναι πώς μπορούν Τσίπρας και Βενιζέλος (καμιά φορά και ο Καμμένος) να χαμογελάνε, όταν στήνονται για τις φωτογραφίες στο τραπέζι ακριβώς πριν την έναρξη του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών.
Θα μου πείτε: «Εκεί κολλάς, ρε ‘συ Γιώργο;». Ισως σας φαίνεται λεπτομέρεια. Μπορεί και να είναι. Εμένα με ενοχλεί, όμως. Γιατί δε γίνεται να χαμογελάς, ρε φίλε, όταν σε βλέπει από την τηλεόραση κόσμος που δεν ξέρει αν σήμερα θα έχει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του. Όταν, ακόμη και εκείνος που έχει γάλα για σήμερα το βράδυ (αλλά, σίγουρα, δεν ξέρει αν θα έχει και για τον άλλο μήνα) παθαίνει, κάθε μέρα, τον ένα νευρικό κλονισμό πίσω από τον άλλο; Επειδή εσείς μας κοροϊδεύετε και συναντιέστε τρεις φορές τη μέρα χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα…
Σωστά, ο Σαμαράς, ο Κουβέλης, ο Παπούλιας έχουν σοβαρό ύφος. Ταιριάζει με τη σοβαρότητα των στιγμών. Το χαμόγελο, μπορεί να θέλει να δείξει αυτοπεποίθηση, αλλά –στην τελική- μάλλον δίνει την αίσθηση αλαζονείας. Και, είτε αυτή είναι υπαρκτή, είτε απλά αποτέλεσμα αμηχανίας, ενοχλεί.
Κάνε στη σελίδα του blog στο facebook!
Κάνε στη σελίδα του blog στο twitter!