Ανδρέα, ήρωες είναι. Δεν είναι προδότες!
Ολα αυτά τα έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου, που -με τη σειρά του- εξόργισε τον Ανδρέα Π. Ο καλός αναγνώστης της στήλης, βιοτέχνης στο επάγγελμα –ή, όπως αυτοχαρακτηρίζεται «εκ των τελευταίων Μοϊκανών»- θύμωσε μαζί μου γιατί λέει στράφηκα κατά του Ελληνα επιχειρηματία ο οποίος διώκεται από παντού. Γιατί –λέει- τον είπα προδότη. Δεν είναι προδότες εκείνοι που φεύγουν –λέει ο Ανδρέας- ήρωες είναι εκείνοι που μένουν. Μου έστειλε ένα οργισμένο mail, το οποίο δημοσίευσα αυτούσιο όπως είχα υποχρέωση.
Μόνο που, Ανδρέα, συμφωνούμε! Αυτό ακριβώς είπα κι εγώ. Δεν στράφηκα πουθενά κατά του Ελληνα επιχειρηματία. Στράφηκα κατά του Ελληνα πολιτικού που προσβάλλει τον άνεργο (και τον εργαζόμενο) πολίτη. Και ζήτησα να τιμούμε ως ήρωες τους επιχειρηματίες που κρατούν τα εργοστάσιά τους στην Ελλάδα παρά τις πρωτοφανείς αντιξοότητες, που δίνουν δουλειά σε Ελληνες, που επενδύουν στα δικά μας επιστημονικά μυαλά και δεν τα αφήνουν να ξενιτευτούν, που αγοράζουν πρώτες ύλες Made in Greece –κι αυτό ακριβώς κάνουμε εδώ, στο newsbomb.gr, τους τιμούμε. Και, βέβαια, πουθενά κανέναν Ελληνα επιχειρηματία δεν λέω προδότη. Ούτε αυτούς που φεύγουν. (Μάλλον παρανόησε τα λεγόμενά μου Ανδρέας στο σημείο αυτό –τον καταλαβαίνω: κάτω από την πίεση της καθημερινής μάχης για την επιβίωση, όταν σε πνίγει το δίκιο για χίλια πράγματα, καμιά φορά μπορείς να διαβάσεις και λέξεις που δεν υπάρχουν).
Για να ξεκαθαρίσουμε όλες τις παρεξηγήσεις, λοιπόν, παραθέτω μερικά αποσπάσματα από την απάντηση που έστειλα στον Ανδρέα:
«Γενικά, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι ο δημοσιογράφος τα ξέρει όλα. Το αντίθετο. Είναι υποχρεωμένος να γράφει για τόσα πολλά και διαφορετικά, που –ακόμη και τις καλύτερες των προθέσεων να έχει- ποτέ δε μπορεί να γνωρίζει ένα αντικείμενο στο βάθος που το γνωρίζουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Ο δημοσιογράφος κάνει το ρεπορτάζ του, μαζεύει τα στοιχεία και εκφράζει μια γνώμη, υποκειμενική πάντα (πολύ σωστά το λες, Ανδρέα), για την οποία κρίνεται. Και μπορεί να κάνει και λάθος.
»Γνωρίζω αρκετά καλά τι τραβάει όποιος είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει μια επιχείρηση στην Ελλάδα, να δώσει ψωμί σε εργαζόμενους, να φέρει ανάπτυξη. Γραφειοκρατία, διαφθορά, νόμοι που αλλάζουν κάθε δυο μήνες, εκ προοιμίου αντιμετώπιση από το κράτος (αλλά και τους συμπολίτες του) ως κλέφτη, και άλλα πολλά που τα ξέρεις καλύτερα από εμένα, Ανδρέα.
»Όμως, όλα αυτά δεν τα γνωρίζω μόνο από δεύτερο χέρι, από το 20 χρόνια δημοσιογραφίας (τα 12 στο οικονομικό ρεπορτάζ). Εχω δοκιμάσει κι εγώ τις αντοχές μου στο στίβο του επιχειρείν, και τις δοκιμάζω ακόμα. Γνωρίζω, λοιπόν, από πρώτο χέρι πώς είναι να σου ζητά το υπουργείο Οικονομικών να πληρώσεις το ΦΠΑ (αλλιώς θα σε βάλει φυλακή), την ώρα που είναι το ίδιο που δεν σου έχει πληρώσει το τιμολόγιο (ούτε τον ΦΠΑ, βέβαια) και δεν σου λέει καν πότε θα το πληρώσει. Γνωρίζω τι είναι να σου λέει το υπουργείο ότι θα πάρει 20 ετήσιες συνδρομές της εφημερίδας σου για το 2011, να τις στέλνεις κάθε μήνα, να σου λέει ότι θα σε πληρώσει αφού τελειώσει ο χρόνος, να κόβεις το τιμολόγιο τον Ιανουάριο του 2012 ακριβώς όπως σου το ζητάνε και τον Ιούνιο να σου λένε ότι το χρηματικό ένταλμα απορρίφθηκε γιατί κάποιος θεώρησε ότι “δεν έπρεπε να είχε γίνει αυτό το έξοδο”. Κι όταν λες “Μα το κάνατε. Μα έχω την έγκρισή σας. Εχω κόψει τιμολόγιο, έχω πληρώσει φόρο και ΦΠΑ” απλά να σηκώνουν τους ώμους… Επίσης, ναι, έχω ασφαλίσει ανθρώπους. Εχω πέσει για ύπνο γνωρίζοντας ότι αύριο σκάει η επιταγή και πρέπει να κόψω το λαιμό μου να βρω λεφτά…
»Όλα αυτά τα είπα για να γνωριστούμε καλύτερα και όχι βέβαια για να σου καταθέσω το βιογραφικό μου. ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ τα ξέρω καλά όλα αυτά, ο σκοπός του άρθρου μου ήταν διπλός. Αφενός να πω πόσο ΗΡΩΕΣ είναι οι άνθρωποι που συνεχίζουν να παραμένουν στην Ελλάδα. Που, ενώ όλα τους λένε “φύγε τρέχοντας, δε σε θέλουμε εδώ” κάποιοι ξεπερνάνε τα εμπόδια, δίνουν δουλειά σε Ελληνες, φέρνουν ανάπτυξη στον τόπο, αγοράζουν ελληνικές και όχι κινεζικές πρώτες ύλες. Αφετέρου, να πω πόσο οι πολιτικοί μας δεν έχουν καμία συνείδηση του τι ζει ο μέσος Ελληνας όταν κάνουν διμερείς συναντήσεις και βγαίνουν και διαφημίζουν το πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν από την Ελλάδα για να πάνε στη Βουλγαρία. Και το λένε αυτό κατάμουτρα στον άνεργο…
»Δε είπα πουθενά ΠΟΤΕ ότι είναι προδότες εκείνοι που βάζουν λουκέτο. Ούτε εκείνοι που φεύγουν για να πάνε στη Βουλγαρία. Διότι, προφανώς, η επιλογή μπορεί να μην είναι μεταξύ του “μένω Ελλάδα” και του “πάω Βουλγαρία”. Η επιλογή συχνότατα μπορεί να είναι μεταξύ του “κλείνω τελείως” και του “πάω Βουλγαρία”. Σχολίασα μόνο το πώς πάει η καρδιά σου να βάλεις το λουκέτο και να πας Βουλγαρία. Και, επιμένω, δε μπορεί να είναι μια εύκολη απόφαση αυτή για κανέναν που γεννήθηκε Ελληνας. Η λέξη “προδότες”, πάντως, δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο.
»Οσο για το αν οι δημοσιογράφοι γράφουν και θετικά νέα, όπως όταν ανοίγει μια επιχείρηση, έχεις δίκιο. Δυστυχώς, για τους περισσότερους, είδηση είναι η κακή είδηση. Αυτή εντυπωσιάζει, αυτή πουλάει. Δυστυχώς, έχουμε εκπαιδεύσει τους εαυτούς μας και τον κόσμο να εντυπωσιάζεται μόνο όταν κάτι πάει στραβά. Αυτό ισχύει για τα περισσότερα μέσα, όχι όμως για το newsbomb.gr. Διότι, στο ίδιο άρθρο μου θα βρεις παραπομπή στη στήλη μας Ψωνίζουμε Ελληνικά, η οποία προβάλλει μόνο θετικά παραδείγματα. Τους επιχειρηματίες εκείνους που κάνουν τη διαφορά, που ανοίγουν εργοστάσια και επιχειρήσεις, προσλαμβάνουν κόσμο μέσα στην κρίση, δίνουν δουλειά σε Ελληνες επιστήμονες και τους κρατάνε στη χώρα μας, δίνουν αυξήσεις, παράγουν καινοτόμα προϊόντα στη χώρα μας. Δεν είναι θετικές ειδήσεις αυτές; Και τις κάνουμε πρωτοσέλιδο ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Τι να κάνουμε, όμως, που τα τελευταία χρόνια περισσότερες εταιρείες κλείνουν παρά ανοίγουν, περισσότεροι συμπολίτες μας απολύονται παρά προσλαμβάνονται;..
»Σε ό,τι αφορά τις διαδηλώσεις, εγώ το βλέπω αλλιώς. Ναι, οι αγανακτισμένοι κατά της διαφθοράς διαδήλωναν. Κατά της διαφθοράς ενός πολιτικού συστήματος που ενδιαφερόταν μόνο να κλέψει και να επανεκλεγεί για να ξανακλέψει. Των πολιτικών που σου έκαναν ένα ανέξοδο ρουσφετάκι (π.χ. μετάθεση του γιου σου από τον Εβρο στη Θήβα) για να υφαρπάξουν την ψήφο σου και, από πίσω, έκλεβαν εκατομμύρια από εσένα, τον φορολογούμενο. Που απαιτούσαν τη μίζα από τον επιχειρηματία και τον έκαναν συνένοχο, αφού ήξερε ότι ακόμη κι αν έκανε την πιο ανταγωνιστική προσφορά, τη δουλειά θα την έπαιρνε εκείνος που είχε λαδώσει ή, έστω, είχε βύσμα.
»Και, ναι, το γράφω ότι οι επιχειρηματικές συνθήκες στη Βουλγαρία είναι καλύτερες από τις ελληνικές. Γράφω συγκεκριμένα για τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Θα έπρεπε να είχα προσθέσει και τη φορολογία. Κι ας αντιδράσει όποιος θέλει. Η αλήθεια είναι συγκεκριμένη: οι πολιτικοί μας κατέστρεψαν αυτή τη χώρα, έδιωξαν τις επιχειρήσεις, τις δουλειές, την ανάπτυξη. Δεν είναι λοιπόν μόνο οι μισθοί που είναι σε εξευτελιστικά επίπεδα (εξάλλου, αν θέλουμε να πούμε όλη την αλήθεια πρέπει να πούμε ότι και οι τιμές είναι πολύ χαμηλές στη Βουλγαρία –εδώ πάμε να κάνουμε τους μισθούς Βουλγαρίας και τις τιμές Σουηδίας).
»Ανακεφαλαιώνοντας, δε βλέπω πού ακριβώς διαφωνούμε. Νομίζω ότι αν διαβάσεις πιο προσεκτικά το άρθρο μου θα δεις ότι τα ίδια λέμε στα περισσότερα. Δεν τα έβαλα με τους επιχειρηματίες. Δεν τους είπα προδότες. Είπα ότι, δε μπορεί, θα πιάνεται η καρδιά τους την ώρα που μετακομίζουν στη Βουλγαρία. Και επιμένω. Από κει και πέρα, η ευθύνη είναι στους πολιτικούς μας που κατέστρεψαν τη χώρα για να τα κονομήσουν αυτοί. Ισως μόνη μας διαφωνία είναι ότι δε φταίει ο κόσμος. Τον κόσμο έτσι του έμαθαν, έτσι κάνει. Και, πάλι, ο κόσμος ξυπνάει. Και καταλαβαίνει, πλέον, ότι δε φταίει ο επιχειρηματίας. Αντίθετα, ο σωστός επιχειρηματίας είναι ευλογία για τον τόπο. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι το θέμα είναι οι πολιτικές μας ηγεσίες και μια χούφτα λαμόγια. Είπα επίσης ότι εκείνοι που παραμένουν, υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι ήρωες και πρέπει να τους τιμούμε. Και το newsbomb.gr τους τιμά.
»Και πάλι σ’ ευχαριστώ για την επικοινωνία. Στη διάθεσή σου, Ανδρέα, πάντα».
Κάνε στη σελίδα του blog στο facebook!
Κάνε στη σελίδα του blog στο twitter!