Μία μούτζα που ανάβει φωτιές

Δεν θα πω βέβαια μπράβο στο παιδί αυτό για την κίνηση που έκανε στη διάρκεια της παρέλασης. Αλλά θα το δικαιολογήσω και δεν θα ζητούσα ποτέ την τιμωρία του.

Γιατί τα παιδιά μας ζουν εδώ και δύο χρόνια τον απόλυτο τρόμο για ένα σκοτεινό μέλλον που τους περιμένει, ένα μέλλον χωρίς ελπίδα και ευκαιρίες επιβίωσης.

Γιατί τα παιδιά μας ζουν καθημερινά το δράμα στις οικογένειές τους, μιας ζωής καμένης, διαλυμένης, με τον πατέρα άνεργο να αγωνιά για το φαγητό της ημέρας.

Γιατί τα παιδιά μας ζουν την τραγωδία μας χώρας που βουλιάζει καθημερινά στη διεθνή ανυποληψία και περιφρόνηση.

Αυτά τα παιδιά, τα παιδιά μας, έχουν τρεις επιλογές μπροστά τους:

Να υποταχθούν, να σωπάσουν, να γίνουν δούλοι στις επιταγές της κεντρικής εξουσίας ενός παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Να τα κάψουν όλα, από τράπεζες μέχρι υπουργεία, δημιουργώντας την κοινωνία του χάους.

Να εκφράσουν την οργή τους με έναν πιο ήπιο, αλλά εντυπωσιακό τρόπο – κι αυτό είναι η μούτζα του μαθητή, το «κράξιμο» του πολιτευτάκια σε μία δημόσια εκδήλωση, η συμμετοχή σε ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας και η σύγκρουση με τα ΜΑΤ.

Αντί λοιπόν οι ανεγκέφαλοι στο χώρο της Παιδείας να αφήσουν με τη σιωπή τους να περάσει το γεγονός της μούτζας, να ξεχαστεί το γεγονός αυτό - όπως και τόσα άλλα, τιμώρησαν το παιδί για την απρεπή κίνησή του.

Αλλά σε τρεις μήνες έχουμε την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, θα συμβούλευα τους διάφορους υπουργούς, κρατικούς παράγοντες και πολιτευτάκηδες να μην ανέβουν καλύτερα στην εξέδρα των επισήμων. Γιατί η μία μούτζα θα έχει γίνει χίλιες παιδικές μούτζες, γιατί τα αυγά, ακόμα και τα κλούβια, είναι ακριβά σήμερα και δεν ενδείκνυνται για πέταμα.