Ντρέπομαι για τον Χονδροκούκη

Με το χρυσό μετάλλιο του πρώτου καρφωμένο στο στήθος του, αλλά με μία βαθιά πίκρα στα μάτια, αυτός ο μικρός ήρωας μιας Ελλάδας που θέλει να μείνει όρθια, είπε στις κάμερες μόλις πάτησε το πόδι του στο αεροδρόμιο:

«Οι συνθήκες προπόνησής μου είναι απαράδεκτες. Το χειμώνα κάνει κρύο και το καλοκαίρι δεν έχουμε κλιματισμό. Το προηγούμενο καλοκαίρι οι εγκαταστάσεις στον Άγιο Κοσμά τις περισσότερες φορές ήταν κλειστές».

Απέναντι σ’ αυτή την κτηνωδία των κρατικών αθλητικών παραγόντων και τις ύποπτες επιλογές υπουργών, προέδρων αθλητικών οργανώσεων και παρατρεχάμενων που διαθέτουν τα έσοδα του Προ Πο όπου θέλουν ο Δημήτρης έβαλε την ψυχή του. Και νίκησε η ψυχή του πρωταθλητή. Είναι ντροπή τους σε όλα τα επίπεδα. Από τον υπουργό Αθλητισμού μέχρι τον τελευταίο παράγοντα που ασχολείται με την εθνική ομάδα στίβου.

Όταν έβρεχε τα δανεικά ευρώ για την Ελλάδα. Τότε λίγο πριν την Ολυμπιάδα του 2004, ο ελληνικός αθλητισμός κόντευε σε επιτυχίες και μετάλλια να συναγωνίζεται Αμερικανούς και Ρώσους.

Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Η αποκάλυψη με τα αναβολικά οδήγησε στην κατάρρευση της λεγόμενης dream team της άρσης βαρών, στο σκάνδαλο Κεντέρη - Θάνου και σε άλλες τέτοιες βρόμικες ιστορίες με κάποιους Έλληνες υπερπρωταθλητές.

Τώρα στην εποχή της φτώχιας δεν τους ταΐζουν αναβολικά και καλά κάνουν. Ας παρέχουν όμως σε αυτά τα παιδιά που θέλουν να βγάλουν την Ελλάδα από τη μιζέρια της, λίγο ζεστό νερό να πλένονται μετά την προπόνηση.

Ευχάριστο και ελπιδοφόρο μήνυμα από τη χθεσινή άφιξη Χονδροκούκη στην Αθήνα: Κανείς επίσημος δεν έτρεξε στο αεροδρόμιο να τον υποδεχθεί.

Επιτέλους άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να τους υποδεχθεί κατάλληλα σε κάτι τέτοιες υποκριτικές και δημοσιοσχετίστικες εμφανίσεις.