«Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι...»

Έρχονται όμως κάποια γεγονότα μπροστά μου κάθε φορά που με κάνουν να αναρωτιέμαι « Ρε μήπως και δεν έχουν εντελώς άδικο αυτοί που μας βρίζουν;»

Αυτή η ιστορία με το συνάδελφο Βασίλη Χήτο και την ΕΥΠ, ο ίδιος είπε πως δεν είναι πληρωμένος πράκτορας αλλά απλά πήγε στο γραφείο του διοικητή της ΕΥΠ για επίσκεψη, κι ότι έχει αντιπαλότητα με άλλο δημοσιογράφο που φέρεται να έχει σχέση με τέτοιους μηχανισμούς (την ΕΥΠ φυσικά εννοεί), φέρνει μπροστά μου αυτό το τεράστιο ηθικό θέμα των σκοτεινών και βρόμικων σχέσεων κάποιων δημοσιογράφων με την εξουσία για λόγους καθαρά οικονομικούς.

Φυσικά δεν λέω ότι ο Χήτος τα παίρνει από την ΕΥΠ. Αλλά η περίπτωσή του μας θυμίζει ότι παλαιότερα είχαμε τη λίστα με τα μυστικά κρατικά κονδύλια για κάποιους δημοσιογράφους.

Μετά είχαμε τη λίστα με τους αμειβόμενους από το υπουργείο Εξωτερικών δημοσιογράφους. Μετά είχαμε μια άλλη λίστα με αμειβόμενους δημοσιογράφους από κρατικές δαπάνες για «εθνικούς σκοπούς».

Βρε δεν πάνε στο διάολο όλα αυτά τα λαμόγια της δημοσιογραφίας που τα κονομάνε από δω κι από κει, άλλοτε ρουφιανεύοντας σαν πράκτορες της ΕΥΠ κι άλλοτε κάνοντας τους σωτήρες του έθνους για να τσιμπολογούν ότι μπορούν από το δημόσιο χρήμα.

Είδατε ποτέ τα ονόματα αυτών των ΚΥΠατζήδων ή των άλλων που πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους στις λίστες των τρωκτικών του κράτους;

Είμαι από αυτούς που πιέζουν χρόνια την Ένωση Συντακτών να παρέμβει και να βγάλει στη δημοσιότητα τα ονόματα αυτών των «ρουφιάνων» δημοσιογράφων γιατί τις λίστες τις έχει η ΕΣΗΕΑ. Αλλά όλοι εκεί μέσα κάνουν πως δεν ακούν.

Μετά θυμώνουμε με όσους μας κράζουν στις διαδηλώσεις και μας βρίζουν αλήτες.