Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Ήρθε η ώρα, δέκα ημέρες μετά τις εκλογές, ο κάθε κατεργάρης να κάτσει στον πάγκο του.

Μη σας πω καλύτερα τι ετοιμάζονται οι Ευρωπαίοι να μας δώσουν, απ' όλα αυτά που ζητάμε (μου το απαγορεύει η... αγγλοσαξονική κουλτούρα μου). Σιγά μην μειώσουν τις απαιτήσεις τους τώρα που Κύπρος, Ισπανία και σε λίγο η Ιταλία ζητούν κι αυτές λεφτά από την Ευρώπη και κυρίως από Γερμανούς και Γάλλους.

Αναρωτιέμαι όμως ποιος έχει μουντζώσει αυτή τη χώρα. Μετά το τσουνάμι του Γιωργάκη και των «κηπουρών» του, που κατέστρεψαν τη χώρα, μία σειρά πολιτικών νάνων εμφανίστηκε να ζητά την ψήφο μας, βγάλαμε πρωθυπουργό τελικά, αλλά μπήκε στο νοσοκομείο για τα μάτια του μια μέρα μετά και ουσιαστικά εξουδετερώθηκε για 10 ημέρες. Μετά αρρωσταίνει και ο «εκλεκτός» των τριών για την οικονομία, ο κ. Ράπανος και πάνω στη γκαντεμιά μας ζητάνε την ομπρέλα της τρόικα Ισπανία και Κύπρος.

Γαμώ την ατυχία μου δηλαδή και κατάρα στο λαδέμπορα (στην προκειμένη φάση λαδέμπορας είναι η Μέρκελ).

Αλλά κι όλα αυτά τα ανάποδα να μην συνέβαιναν, τι θα παρουσιάζαμε, ρε παλικάρια, στους ελεγκτές της τρόικας που θα έρθουν να δουν τι κάναμε τους τελευταίους μήνες, για να πείσουμε τους δανειστές μας να μας φερθούν πιο τρυφερά και ανθρώπινα;

Τις μηδέν αποκρατικοποιήσεις; Τα νέα ελλείμματα; Τις τρύπες στον προϋπολογισμό; Τη φοροδιαφυγή τύπου Πατίτσα που συνεχίζεται ανέγγιχτη; Τι θα τους δείξουμε σύντροφοι και συντρόφισσες;

Μόνο την ανικανότητά μας σαν κράτος και την τύφλα μας μπορούμε να τους δείξουμε. Κι αυτά ανταμείβονται συνήθως μόνο με εκείνα που θα μας δώσουν οι Ευρωπαίοι αλλά δεν μπορώ να σας τα γράψω, κωλυόμενος από τους καλούς μου τρόπους.