Καλοκαίρι-Γολγοθάς

Λόγια που πολύ όμως γουστάρετε μερικοί από εσάς να τα ακούτε και να τα διαβάζετε, γιατί κάπως έτσι εκτονώνετε και τον δικαιολογημένο θυμό σας.

Εγώ προτιμώ την ψύχραιμη δημοσιογραφική ματιά στην τραγωδία που ζούμε, τη ρεαλιστική της προσέγγιση και γι αυτό σαράντα κοντά χρόνια τώρα με εμπιστεύεστε σε ό τι γράφω ή λέω στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Σήμερα λοιπόν θα σας πω ότι πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και το ζωνάρι μας (πάλι) γιατί μπαίνουμε σε ένα καλοκαίρι-Γολγοθά, σε μία περίοδο όπου η χώρα ουσιαστικά έχει πτωχεύσει, δεν κυκλοφορούν χρήματα στην αγορά, οι απολύσεις θα αυξηθούν το επόμενο δίμηνο και καθιερώνεται πλέον γι αυτούς που ακόμη δουλεύουν η συνθήκη που καθιερώνει ένα μεγάλο μέρος της εργοδοσίας «δουλεύεις και σε πληρώνω όποτε μπορώ».

Μπαίνουμε στον Ιούλιο κι αυτή τη στιγμή το 70% των εργαζομένων έχει να πληρωθεί από το Γενάρη ή από το Μάρτη ή από τον Απρίλη στην καλύτερη περίπτωση.

Είναι φανερό ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα μας δώσουν τίποτα, αν δεν δουν πρώτα τι έχουμε κάνει εμείς για το πρόβλημά μας. Κι επειδή δεν έχουμε να τους παρουσιάσουμε τίποτα (ας είναι καλά οι πολιτικοί μας, που έσυραν αυτή τη χώρα στην προεκλογική ακυβερνησία των τελευταίων έξι μηνών), να μην περιμένουμε και τίποτα.

Μας το λένε με κάθε τρόπο Μέρκελ και Σόιμπλε (με το γνωστό κτηνώδη γερμανικό τρόπο), μας το λέει ο Ολάντ (με γαλλική φινέτσα, είναι η αλήθεια), μας το λέει κι ο Όλι Ρεν με τη γνωστή ξινίλα και ψυχρότητα του Βορειοευρωπαίου.

Το δίμηνο που έρχεται θα είναι κολασμένο. Να αντέξουμε, να παλέψουμε, να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και πιστεύω ότι από Σεπτέμβρη, που η Ευρώπη μοιραία θα έχει αλλάξει, θα υπάρξει και για εμάς μια πρώτη ηλιαχτίδα στο απόλυτο σκοτάδι που ζούμε.