Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα
Εκεί που έχουμε φθάσει, σε αυτήν την τραγική για εκατομμύρια Έλληνες εσωτερική πτώχευση, πραγματικά δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από τους τύπους με τα «μαύρα κοστούμια», όπως λέει ο Μάριο Ντράγκι τους γραφειοκράτες της τρόικα, που έρχονται στην Ελλάδα για έλεγχο κι όχι για διαπραγμάτευση, όπως εντελώς παραπλανητικά σας παρουσιάζουν ορισμένα ΜΜΕ.
Ψύχραιμα, ρεαλιστικά και χωρίς «ελληναράδικες» μαγκιές και ψευτοτσαμπουκάδες να δούμε πού βρισκόμαστε τώρα που ξαναέρχεται η τρόικα στην Αθήνα:
1. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα, από αυτά που έπρεπε να κάνουμε στο τρίμηνο Απρίλη-Ιούνη, κυρίως λόγω εκλογών.
2. Ξέρουν ότι τα λεφτά στα κρατικά ταμεία τελειώνουν 15 Ιουλίου και στις 20 Αυγούστου πρέπει να πληρώσουμε ομόλογο 5,2 δισ. ευρώ στην ΕΚΤ και μόνον αν μας δώσουν λεφτά από τον EFSF θα το πληρώσουμε. Αν δεν γίνει αυτό, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και πλέον η Ελλάδα κηρύσσεται και διεθνώς μια πτωχευμένη χώρα που αδυνατεί να εξοφλήσει το χρέος της με ό, τι συνεπάγεται αυτό (ακόμη και έξοδο από το ευρώ).
3. Ξέρουν ότι μία έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη τώρα πια δεν βάζει σε κίνδυνο την ύπαρξη του ευρώ, γιατί έχουν αρκετά θωρακιστεί για το ενδεχόμενο αυτό οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είναι εκτεθειμένες στα τοξικά ελληνικά ομόλογα.
4. Ξέρουν όμως και κάτι άλλο: ότι ο ελληνικός λαός δεν αντέχει πια. Στην Ελλάδα είμαστε στα πρόθυρα μιας δραματικής ανθρώπινης κρίσης. Κι ότι αν υπάρξει έκρηξη κοινωνική στην Ελλάδα, αυτή η έκρηξη σαν «τσουνάμι» θα περάσει και θα διαλύσει και τις άλλες δοκιμαζόμενες σκληρά χώρες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία.
Κι αυτό θέλουν να το αποφύγουν. Αλλά κι αυτό είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα. Σταθερά και γενναία, χωρίς ψευτοτσαμπουκάδες και δήθεν «κόκκινες γραμμές», να τους πούμε «ως εδώ» και να πάρουμε μαζί τους τα πράγματα από την αρχή. Βήμα-βήμα να πάμε στις αλλαγές. Δίνοντας, κυρίως με άμεση εφαρμογή των αποφάσεων από την πλευρά μας και παίρνοντας ανάλογα. Και κυρίως, μην υπογράφοντας και δεχόμενοι σαν «αρνιά για σφαγή» ό, τι μας ζητήσουν πάλι.
Ας τους πούμε απλά: Δεν αντέχουμε άλλο και ελάτε να το παλέψουμε μαζί το πράγμα, αλλιώς τελειώσαμε.
Αλλά να μην τους κοροϊδέψουμε για μια ακόμη φορά. Ό, τι συναποφασίσουμε, να το εφαρμόσουμε άμεσα.