Μήπως ήρθε η ώρα του μεγάλου όχι;

Βρήκαν λοιπόν οι τρεις της συγκυβέρνησης τα ισοδύναμα μέτρα για τα 11,6 δισ. που ζητά η τρόικα και θα τα βάλουμε υπό την έγκριση Τόμσεν και Μαζούχ που έρχονται αύριο.

Κι αν δεν τα δεχτούν; (πράγμα που είναι πολύ πιθανό).

Κι αν επιμείνουν στις δικές τους εντολές που δεν υλοποιήθηκαν λόγω εκλογών;

Κι αν μας πουν, σύμφωνα με τις οδηγίες που θα έχουν πάρει από Βρυξέλες και Νέα Υόρκη, ότι αυτά τα ισοδύναμα μέτρα δεν καλύπτουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας, ούτε χρονικά, ούτε ταμειακά, τότε τι πρέπει να κάνουμε;

Αν μας διατάξουν (ναι, εκεί φτάσαμε) να γίνουν πάλι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση φορολογικών βαρών και απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων τότε τι απαντάμε;

Θα προτείνω ένα μεγαλειώδες, γενναίο και αξιοπρεπές εθνικό ΟΧΙ.

Και το λέω εγώ που γνωρίζετε ότι είμαι φανατικός ευρωπαϊστής, πάντα βλέπω με ρεαλισμό τα πράγματα και συχνά πηγαίνοντας αντίθετα στο ρεύμα και τους λαϊκιστές, έχω ζητήσει στο παρελθόν την αποφυγή σύγκρουσης με την τρόικα.

Αλλά αυτή την φορά προτείνω ΟΧΙ. Και ζητάω το ΟΧΙ από την κυβέρνηση αν οι ανελέητοι χαρτογιακάδες της τρόικα αρνηθούν την ελληνική πρόταση για ισοδύναμα μέτρα.

Έτσι κι αλλιώς είμαστε στην κόλαση. Αν πάμε ένα βήμα παραπάνω ή παρακάτω δεν έχει σημασία.

Ένα μεγαλειώδες εθνικό ΟΧΙ στους εκτελεστές της ζωής και της εθνικής μας αξιοπρέπειας, τώρα που η κρίση συγκλονίζει την Ευρώπη και κυρίως την ευρωζώνη, ίσως αναγκάσει την τρόικα να δει διαφορετικά την ελληνική τραγωδία.