Μερικές πικρές αλήθειες

Μία χώρα σε πλήρη απομόνωση και απαξίωση από τον πλανήτη, όπου κανείς δεν έρχεται να επενδύσει ούτε δεκάρα, γιατί δεν ξέρει τι του ξημερώνει την επόμενη ημέρα. Και μία Ελλάδα που έχει ζωή μέχρι τέλος Οκτώβρη, τότε που θα έχουν τελειώσει και τα τελευταία αποθέματα ρευστότητας στο Δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Αυτές είναι οι πικρές αλήθειες που ζούμε αυτό το σκοτεινό Σεπτέμβρη. Και τα χειρότερα έρχονται με την εφαρμογή (βάλτε ερωτηματικό όμως εδώ) των σκληρών, σχεδόν απάνθρωπων μέτρων για τα 11,5 δισ. (που μπορεί όμως να είναι και 13,5 δισ.).

Βρίσκουμε αυτά τα 11,5 δισ. καταδικάζοντας έναν κόσμο στην απόγνωση; Τότε μας δίνουν κι από την τρόικα τα 31,6 δισ. τον Οκτώβρη για να μπουν χρήματα στις τράπεζες και μετά να τα ρίξουν στην αγορά (θα τα ρίξουν άραγε;) για να κουνηθεί κάτι σ' αυτό που λέμε ανάπτυξη και αγορά εργασίας. Κι από εκεί και πέρα, ότι μείνει από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τα 31,6 δισ. θα πάει σε όλους αυτούς που χρωστάει το Δημόσιο και τους έχει ρημάξει, τους έχει καταδικάσει σε αργό, οδυνηρό θάνατο (επιχειρήσεις, βιομηχανία, εταιρείες).

Δεν βρίσκουμε τα 11,5 δισ. και λέμε «δεν υπάρχουν» στην τρόικα; Τότε δεν θα μας δώσουν τα 31,6 δισ. της επόμενης δόσης. Οπότε καταρρέουν πλέον οι τράπεζες, δεν υπάρχει ρευστό στην αγορά, κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις (όσες έχουν απομείνει) και η χώρα πτωχεύει πια επίσημα με τη δραχμή να έρχεται για να μας πάει 50 χρόνια πίσω και μ' ένα μέλλον για τα επόμενα 20 χρόνια που θα είναι αντιγραφή της Αλβανίας του Χότζα.

Αυτές είναι οι αλήθειες που πρέπει να ξέρουμε –χωρίς υστερίες, πανικό και σπέκουλες. Ο καθένας ας επιλέξει αυτό που πιστεύει ότι θα δώσει ελπίδα στη σκοτεινή ζωή του. Και κυρίως, οι 300 που θα κληθούν να ψηφίσουν στη Βουλή τα μέτρα Στουρνάρα, τα οποία όμως ελπίζουν ότι προηγουμένως θα έχει εγκρίνει ... ο Σόιμπλε.

Τράτζικ, που λέει κι η βλάχα στη σχετική διαφήμιση.