Εργατοπατέρες σε κρίση

Παλιά είχαμε κάποιον κύριο Κολλά, μέγα συνδικαλιστή στα λεωφορεία που όποτε γούσταρε ακινητοποιούσε τα λεωφορεία βάζοντας τον εργατόκοσμο σε απίθανη ταλαιπωρία. Μετά μας προέκυψε κάποιος κύριος Πατάκης, μέγας αγροτο-συνδικαλιστής, που έκλεινε όποτε γούσταρε με τρακτέρ την εθνική οδό Αθήνας-Θεσσαλονίκης, κόβοντας την Ελλάδα στα δύο.

Μετά μας ήρθε ο κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος, ο πρόεδρος των ταξιτζήδων που τίναξε στον αέρα την τουριστική περίοδο ακινητοποιώντας τα ταξί καλοκαιριάτικα. Και να μην ξεχάσω τον γίγαντα Φωτόπουλο της ΔΕΗ που θα μας κόψει, λέει, το ρεύμα, αν πουληθεί έστω κι ένας πυλώνας της ΔΕΗ.

Τώρα μας προέκυψε ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ κ. Κιουτσούκης, που μάζεψε καμιά τριανταριά δικούς του έξω από τη ΝΔ και πλακώσανε με τα μπουγέλα τον υπουργό Πολιτισμού κ. Τζαβάρα.

Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί είναι κομματόσκυλα και προστατευόμενοι από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι και σήμερα του κάθε αρχηγού κόμματος που ήθελε τους ήθελε τους δικούς του «πραιτοριανούς» στο συνδικαλισμό.

Φυσικά και πρέπει να υπάρχει συνδικαλιστικό κίνημα και προστασία του εργαζόμενου μέσα από τα συνδικάτα του. Φυσικά και πρέπει να υπάρχει αντίδραση από τους συνδικαλιστές όταν αδικείται ο εργαζόμενος. Κι εγώ έχω δώσει σκληρούς συνδικαλιστικούς αγώνες με το σωματείο μου την Ένωση Συντακτών.

Άλλο όμως ο συνδικαλιστικός αγώνας κι άλλο ο εργατοπατερισμός. Οι μικροί αυτοί ηγεμονίσκοι που την έχουν δει μέχρι και υπουργοί ή πρωθυπουργού παρεμβαίνοντας στις επιλογές και απόψεις μίας κυβέρνησης ταλαιπωρούν απλά τον κόσμο με τις συμπεριφορές τους και εμποδίζουν κάθε βήμα για να βγει η χώρα από το σκοτάδι.