Ώρες ευθύνης

Είναι η πρώτη φορά σήμερα που βλέπω περισσότερο σκοτάδι γύρω μου παρά φως.

Είναι η επίθεση πεινασμένων ανθρώπων χθες στο υπουργείο Άμυνας; Είναι η αυτοκτονία του πρώην υφυπουργού Τζανή; Είναι τα νοσοκομεία μας που δεν έχουν πια ούτε γάζες; Είναι αυτός ο απέραντους κανιβαλισμός με τους διάφορες λίστες που κυκλοφορούν και τη λίστα Λαγκάρντ που είχε ο αρμόδιος υπουργός για τον έλεγχο των φοροφυγάδων σπίτι του; Είναι όλοι αυτοί οι αφιονισμένοι και για μένα ύποπτοι εργατοπατέρες τύπου Φωτόπουλου που καλούν εργαζόμενους και άνεργους να καταλύσουν τη Δημοκρατία; (Γιατί μόνο τα τάνκς και ο Παττακός κατέλαβαν το ’67 το Πεντάγωνο και τα υπουργεία όπως καλεί τώρα ο Φωτόπουλος να κάνουν οι εργαζόμενοι.).

Είναι οι ουρές των πεινασμένων που περιμένουν έξω από τις εκκλησίες για ένα πιάτο φαγητό;

Είναι όλα αυτά μαζί και το καθένα χωριστά που με κάνουν σήμερα να βλέπω περισσότερο σκοτάδι παρά φως και να κάνω έκκληση σε πολιτικούς, δημοσιογράφους, κρατικούς παράγοντες, συνδικαλιστές, αλλά και τον απλό πολίτη να συνειδητοποιήσει ότι είναι ώρες μεγάλης ευθύνης για όλους μας.

Ας μην κάψουμε οι ίδιοι αυτή τη λατρεμένη πατρίδα. Έτσι και αλλιώς μας χτυπάνε από παντού. Ας την προστατέψουμε όμως εμείς με την ώριμη στάση μας και την υπεύθυνη συμπεριφοράς μας.

Γιατί ήδη μας έχουν περάσει τη θηλιά στο λαιμό και το μόνο που απομένει είναι να κλωτσήσουμε οι ίδιοι το σκαμνάκι που πατάμε.