Τα κόμματα όμορφα καίγονται

«Όμορφα» κόμματα που όμορφα καίγονται. Ίσως γιατί οι αρχηγοί τους δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι όλα στην πολιτική ζωή της χώρας έχουν αλλάξει. Και σίγουρα δεν έχουν καταλάβει ότι κανείς τους δεν είναι ούτε Κωνσταντίνος Καραμανλής, ούτε Ανδρέας Παπανδρέου. Δηλαδή δεν είναι ηγέτες. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Το ΠΑΣΟΚ εξαερώνεται καθημερινά γιατί με το τσουνάμι – Γιωργάκης δεν μπόρεσε να βρει έναν νέο δρόμο, ανάμεσα σε Κέντρο και Αριστερά, δεν μπόρεσε να αναδείξει νέα πολιτικά πρόσωπα και κυρίως να δώσει νέο όραμα στον λαό. Σύντροφοι να με συμπαθάτε αλλά πάλι με Ρέππα, Κουκουλόπουλο και Παπουτσή δεν πάει το πράγμα πουθενά.

Σε ότι αφορά το κόμμα Καμμένου και μόνο το ότι όλοι μας δεν λέμε «οι Ανεξάρτητοι Έλληνες» αλλά «το κόμμα του Καμμένου» τα λέει όλα. Δεν θα μείνω στο αλλοπρόσαλλο πολιτικό του προσωπικό (από Χαϊκάλη μέχρι Κουντουρά και Γιαταγάνα) μου δίνει την εικόνα μίας προεκλογικής «αρπαχτής».

Το πρόβλημα των ΑΝ.ΕΛ. είναι ότι κάποιοι εκεί μέσα (Μαρκόπουλους, Ζώης κ.λπ.) θέλουν να συμμετέχουν και στην ηγεσία του κόμματος παραβιάζοντας όμως έτσι την κόκκινη γραμμή που έχει χαράξει γύρω από τον θρόνο του ο Πάνος.

Για το ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουμε τις διαφωνίες Τσίπρα – Λαφαζάνη που φαίνεται προς το παρόν όμως να μην οδηγούν σε κρίση ή διάσπαση. Ενώ για τη ΝΔ και μόνο ο φόβος της διαγραφής ή των πρόωρων εκλογών κρατάει ακόμα όλα τα πρόβατα στο μαντρί. Προσωρινά ή μόνιμα θα φανεί εκεί κατά τον Φλεβάρη.

Τα κόμματα λοιπόν όμορφα καίγονται και σιγά - σιγά.

Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό για το σήμερα της χώρας. Πιστεύω όμως ότι είναι καλό για το αύριο της Ελλάδας. Επιτέλους θα έχουμε κόμματα του «μηδενός ανδρός».