Δολοφόνοι ανάμεσά μας

Όσο αφήνουμε ανενόχλητους τους τρελαμένους ναζί της Χρυσής Αυγής τόσο αίμα θα χύνεται από τα εγκληματικά τους χέρια μέχρι να φτάσουμε σε ένα άγριο πόλεμο με νεκρούς στους δρόμους, που θα έχει όλα τα στοιχεία ενός εμφυλίου πολέμου.

Η δολοφονική επίθεση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Στρατούλη στο γήπεδο που είχε πάει με το παιδί του, από τα κτήνη της Χρυσής Αυγής, επαληθεύει την εφιαλτική διαπίστωση ότι ανάμεσα μας πλέον κυκλοφορούν δολοφόνοι με την αίσθηση της ατιμωρησίας αφού κανένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη αυτού του πολιτικού μορφώματος που εγκληματούν καθημερινά, δεν έχει ενοχληθεί από τη δικαιοσύνη.

Δέρνουν κόσμο, σπάνε μαγαζιά βρίζουν τη Βουλή και τη δημοκρατία, σηκώνουν σημαίες με τον αγκυλωτό σταυρό οι διάφοροι Κασιδιάρηδες, Καιάδες και Μιχαλολιάκοι και η κυβέρνηση όλο λόγια είναι και υποσχέσεις για αντιμετώπιση της βίας και πράσσειν άλογα.

Μέσα σε αυτή την ατιμωρησία και την αδυναμία της αστυνομίας (κάποιες φορές ηθελημένης) να δέσουν και να χώσουν στην φυλακή όλους αυτούς τους γίγαντες- κουραδόμαγκες που κυνηγάνε πέντε-πέντε τον εξαθλιωμένο Πακιστανό και χτυπάνε τον ανυπεράσπιστο Στρατούλη με το παιδί του στο γήπεδο, έχουμε φτάσει στον εφιάλτη μιας εμφύλιας σύρραξης. Όλοι αυτοί οι Ελληναράδες που ορκίζονται στην σβάστικα κυνηγάνε μεμονωμένους λαθρομετανάστες στους δρόμους, αλλά χέζονται επάνω τους όταν τους καλώ εδώ και ένα χρόνο αφού θέλουν να προστατεύσουν τον Έλληνα πολίτη από την επέλαση των ξένων, να τα βάλουν με οργανωμένες ομάδες της αλβανικής ή της ρωσικής μαφίας που έχουν καταλάβει τη χώρα μας.

Εκεί οι προστάτες των γιαγιάδων και των παππούδων κόβουν λάσπη και κάνουν πως δεν ακούν.

Αλλά μήπως στο βάθος του ορίζοντα με τη στάση αυτή και την αδυναμία κυβέρνησης και αστυνομίας αρχίσει να γεννιέται ο δαίμονας της αυτοδικίας ή το οδόντα αντί οδόντος στους Έλληνες πολίτες; Έτσι και αλλιώς οι δημοκρατικές δυνάμεις είναι εκατονταπλάσιες από τους νεοναζί στη χώρα μας. Όμως αυτό ακριβώς είναι και ο μεγάλος κίνδυνος να φτάσουμε στους νεκρούς στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων: όταν γίνεται πράξη στον οργισμένο πολίτη η αυτοδικία και η αντιμετώπιση των νεοναζί με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα που επιτίθεται ο νεοναζί.