Χύμα τρομοκρατία

Καταντήσαμε οι περισσότεροι τρομοκράτες να ζουν στα Βόρεια Προάστια σε μεγαλοαστικές οικογένειες. Που φυσικά δεν νιώθουν τον πόνο και την απόγνωση του συνταξιούχου, του μεροκαματιαρή από τη συνεχή μείωση μισθών και συντάξεων.

Δεν είναι τα παιδιά αυτά άνεργοι, γιατί απλούστατα δεν δούλεψαν ποτέ. Και δεν είναι στερημένα γιατί πάντα υπάρχει το χαρτζιλίκι του μπαμπά και της μαμάς.

Δεν μιλάμε λοιπόν για νέους που τρελάθηκαν με την «πουτάνα την κοινωνία» που τους πήρε τα πάντα. Ακόμα και την ελπίδα να ζήσουν. Δεν είναι δηλαδή ούτε η Τουπαμάρος της Ουρουγουάης που δεν μπορούσαν να ζήσουν από τη φτώχεια, ούτε οι απελπισμένοι αγρότες των Φιλιππίνων που χύθηκαν στους δρόμους και ξεπάτωσαν τη δικτατορία του Μάρκος.

Δεν μιλάμε για μία εντελώς χύμα τρομοκρατία κάποιων νεαρών με μία ιδεολογία που ταλαντεύεται μεταξύ Μπακούνιν και του μέγιστου αντάρτη των πόλεων Bραζιλιάνου Κάρλος Μαργιέλα. Μία χύμα τρομοκρατία χωρίς οργάνωση (έστω αυτής της 17Νοέμβρη) χωρίς ηγεσία και καθοδήγηση, χωρίς τις γνωστές σταθερές των τρομοκρατικών οργανώσεων (τριαδικό σχήμα και ελάχιστη διασπορά όπλων).

Χύμα τρομοκρατία και για αυτό επικίνδυνη και δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Γιατί το κάθε «γκρουπούσκουλο» από κάποιους τρελαμένους πιτσιρικάδες που έχουν βρει και από ένα καλάσνικοφ μπορούν να χιμήξουν σε έναν σταθμό τρένου, σε ένα σούπερ μάρκετ ή σε ένα πολυκατάστημα και όποιον πάρει ο Χάρος.

Το πρόβλημα αυτό που συνεχώς οξύνεται αφορά πλέον όλους μας, ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και δεν σας καλώ να γίνεται ρουφιάνοι της Αστυνομίας. Σας καλώ να χτυπήσουμε το τέρας στην γέννησή του μέσα στην οικογένεια, στα σχολεία, στην παρέα, στην γειτονιά.