Τα καβούρια της κυρίας Γιάννας

Το τι γράφει εκεί μέσα σχεδόν δεν περιγράφεται. Για τους έρωτές της, το ξεκίνημά της ως παιδίσκη Κρητικοπούλα, για την άνοδό της, τη μοιραία συνάντησή της με τον κ. Αγγελόπουλο, για να φτάσει τελικά στην Ολυμπιάδα του 2004, την οποία θεωρεί δικός της παιδί και δημιούργημα. Και εκεί, στο πόνημά της, λέει ότι κάποια στιγμή χόρευε μόνη στα θεωρία των VIPs του σταδίου γιορτάζοντας την επιτυχία της Ολυμπιάδας και άλλα χαρωπά.

Και μετά από όλα αυτά η κ. Γιάννα ολοφύρεται για την κατάντια και τη δυστυχία της Ελλάδας του 2013 και αναρωτιέται πώς από εκείνη τη χρυσή χρονιά του 2004 φτάσαμε στο σημερινό σκοτάδι.

Ίσως αν μελετούσε για μία ακόμη φορά πιο προσεκτικά τον οικονομικό απολογισμό της Ολυμπιάδας του 2004 έπαιρνε την απάντηση για ένα από τα αίτια της σημερινής μας δυστυχίας. Γιατί από εκείνο το μοιραίο 2004 και τους διάφορους Καλατράβες, τα πεταμένα δισεκατομμύρια, τα «γνωστά κοράκια» των αγώνων, ξεκίνησε το δράμα της Ελλάδας (και εύχομαι το σημερινό δράμα της κ. Γιάννας).

Όμως υπάρχει μία κρίσιμη λεπτομέρεια σε όλη αυτή την ιστορία του βιβλίου της κ. Αγγελοπούλου, το οποίο κοστίζει για την ώρα 30 ευρώ. Δεν άκουσα καμία στιγμή την κ. Γιάννα να λέει ότι οι εισπράξεις αυτού του βιβλίου ή μέρος τους πάντως, θα πάνε σε ένα λαό που πεινάει, σε κάποια παιδιά που κρυώνουν στα σχολεία τους και σε κάποιους συνταξιούχους που δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους.

Έτσι, δηλαδή, ρε σύντροφοι, να ποτίσει και με λίγο βάλσαμο το δικό της πόνο η δική μας Γιάννα, για το ελληνικό δράμα που ζει.

Ίσως όμως τα καβούρια να έχουν βρει μια ζεστή φωλιά στις πανάκριβες τσάντες της κ. Γιάννας και να δαγκώνουν το χέρια της όποτε πάει αυτό να βοηθήσει ανήμπορους συνανθρώπους της.