Αντώνη, διώξε τους ανίκανους

Τότε που με τον Λιάνη και τον Δημαρά κάναμε την εκπομπή «Ρεπόρτερς» στην τηλεόραση. Και για αυτό είχαμε πάει για να κάνουμε ρεπορτάζ στη ρημαγμένη Καλαμάτα.

Μετά έζησα τον Αντώνη Σαμαρά περισσότερο όταν τα «ΝΕΑ» μου είχαν αναθέσει να παρακολουθώ τις πολικές προεκλογικές του ομιλίες, όταν ήταν πρόεδρος στην Πολιτική Άνοιξη.

Η γνώμη από τότε για τον Σαμαρά είναι ότι πρόκειται για έναν αποφασιστικό και φλογερό πατριώτη, για ένα πολιτικό πρόσωπο μακριά από διαπλοκές και αιχμαλωσίες «νταβατζήδων», για έναν εργασιομανή άνθρωπο που θέλει να γίνονται πράξη «εδώ και τώρα» αυτών που σκέφτεται και αποφασίζει.

Τώρα πώς αυτός ο Σαμαράς αντέχει όλους αυτούς τους ράθυμους, άτολμους άσχετους και «ναι μεν αλλά» υπουργούς του (όχι όλους βέβαια) που δεν προχωράνε τίποτα με αποτέλεσμα η Τρόικα να ζητάει όλο και περισσότερο αίμα, για μένα είναι ένα ανεξήγητο θέμα.

Εγώ ξέρω έναν Αντώνη που δεν κώλωνε πουθενά – και κυρίως σε κομματικές αγκυλώσεις και υποχρεώσεις.

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς αντέχει π.χ. τον κ. Μανιτάκη με την αδυναμία που εμφανίζει να αντιμετωπίσει το θέμα των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν μπορώ να καταλάβω πως αντέχει όλους αυτούς που δεν μπορούν να βρουν έναν τρόπο να πιάσουν τους φοροφυγάδες, να μαζέψουν πέντε δεκάρες, να επιβάλλουν στις όποιες επιχειρήσεις έχουν απομείνει να πληρώνουν τις εισφορές τους στα ταμεία, κ.λπ.

Έτσι όμως δεν πάμε πουθενά. Και ο Σαμαράς πρέπει επιτέλους να αποφασίσει, είτε να μείνει με τους άχρηστους που μας οδηγούν όλους στην καταστροφή, είτε να τους διώξει σήμερα κιόλας όλους και να βάλει στη θέση τους άλλους που μπορούν να προχωρήσουν τα πράγματα.

Εγώ περιμένω από τον Αντώνη που ξέρω να πάρε την χατζάρα του εδώ και τώρα και να καθαρίσει τα πράγματα.